Evliyaullah, Rabıta ve Hadis-i Şerfilerle+Alimlerin Görüşleriyle Tasavvuf

adalı' Alıntı:

Zira rabita muntazam olduktan sonra leatifin zikri intizamini kaybetmez. Adeta insana mürsidinin vazifesini görür.

Genişletmek için tıkla ...

Okuyoruz (okudugumuzu zannediyoruz) lakin cok ayrintiyida kaciriyoruz. Yada yeterince dikkatimizi vermiyoruz. Mesela yukarida ki cumle ne kadar onemli...

Kardeslerimden bir istirhamim olacak; mumkun ise satir aralarinda muhim gordugunuz cumleleri alinti yapalim insallah. En azindan kendi adimiza soyliyeyim okurken konu harici on sey geciyor aklimizdan ve bazen onem arzedecek cumleleri kacirabiliyoruz. Bu sekilde secici davranir onemli hususlari kardeslerimizle paylasirsak eminim bizim gibi kendi burada gonlu silada kardeslerimizde istifade edecektir. Muhabbetle kalin...

ilginç

"Şaman değil ama, Şamanlığın tesirlerini taşıyacak kadar İslam'dan uzak..."

ÇOK ilginç?

İbn-i Teymiyye ve izleyicileri, dünya işlerinde ve diğer konularda "ölülerden" şefaat istemenin şirk olduğu görüşünü savunmuşlar: "

...Kim, 'Allah'a benden daha yakın olduğu için ondan bu işlerde bana şefaatçi olmasını istiyorum ve ben, sultana yakınlarının ve yardımcılarının vasıta kılındığı gibi onu Allah'a vasıta kılıyorum' derse bu, hahamlarını ve rahiplerini dileklerinde kendilerine şefaat edecek şefaatçiler tutan ve Allah'ın, 'Biz bunlara, sırf bizi Allah'a yaklaştırsınlar diye tapıyoruz...' [87] dediklerini haber verdiği müşriklerin amellerindendir..."[88]

İbn-i Teymiyye'nin bu görüşünün ne kadar tutarsız ve yanlış olduğu açıktır. İbn-i Teymiyye, dua etmeyi ve şefaat istemeyi "Allah'tan başkasına tapmak"la eşit tutmuştur; oysa şefaat ne lügatte ve ne de İslâmî literatürde, ibadet ve tapınmak anlamına gelmiştir. Nitekim insanı şefaat talep etmeye sevk eden etken, puta veya bir insana veyahut müşrikler ve kâfirlerin Allah'a yaklaşmak için aracı kıldıkları diğer şeylere ibadet etmeye sevk eden etkenle eşit değildir.

Daha önce, Ebubekir'in, Resulullah'ın (s.a.a) vefatından sonra o hazretin yanına giderek yüzündeki örtüyü açtığını, sonra o hazrete selâm verdiğini ve kendisine dua etmesini istediğini nakletmiştik.

Nitekim aynı olay, ilim şehri olan Hz. Ali'den de nakledilmiştir;[89] o da Resulullah'tan (s.a.a) dua talebinde bulunmuştur. Bütün bunlar, Resulullah'ın (s.a.a) vefatından sonra da ondan talepte bulunmanın sakıncasız olduğunu gösteriyor.
Kur'ân-ı Kerim'in; "Allah yolunda öldürülenleri ölüler sanma; hayır, (onlar) diridirler, Rablerinin katında rızıklanmaktadırlar." [90] ayeti ve "Allah yolunda öldürülenlere, 'ölüler' demeyin; hayır, onlar diridirler, ama siz farkında değilsiniz..." [91] ayeti üzerinde dikkatle düşünecek olursak, dünya hayatından sonra hayatın sürdüğünü anlarız. Fakat insan maddî varlığıyla bu hayatı idrak edemez, onu hissedemez; bunun hakikatini ancak ölümden sonra anlayabilir.


Allâme Tabatabaî, "Allah yolunda öldürülenlere, 'ölüler' demeyin..." ayetinin tefsirinde şöyle diyor: "Bu ayet açık biçimde insanın berzah âleminde bir tür hayat sürdürdüğünü ortaya koymaktadır. Aynı anlam şu ayet-i kerime tarafından da pekiştirilmektedir: "Allah yolunda öldürülenleri ölüler sanma; hayır, (onlar) diridirler, Rab'lerinin katında rızıklanmaktadırlar." [92]

Şehit olmayan mümin ölülere gelince; onlar da birçok rivayette kaydedildiği üzere berzah âleminde hayat sürüyorlar; hatta dünyadaki ailelerini bile ziyaret ediyorlar...

Ali b. İbrahim'den, o da İbn-i Ebi Ümeyr'den, o da Hafs b. Bahteri'den, o da İmam Sadık'tan (a.s) şöyle nakleder:

"Mümin, ailesini ziyaret eder; dolayısıyla sevdiği şeyi görür ve sevmediği şey ise ondan gizlenir. Kâfir ise ailesini ziyaret eder ve sevmediği şeyi görür; sevdiği şey ise ondan gizlenir... Onlardan bazıları her perşembe günü akşamı -ailelerini- ziyaret ederler, bazıları ise ameli miktarında ziyaret eder."[93]

O hâlde, dünya hayatını terk edip ahirete göçen, duyan, gören, ve kendilerine kavuşmamış mümin ve şehitler hakkında Allah'a dua edenlerin, onlara dua eden müminlerin dileklerini gidermelerindeki engel nedir? Oysa yüce Allah onlar hakkında şöyle buyurmuştur:

"Allah'ın, keremiyle kendilerine verdiklerinden sevinçli olarak, arkalarından henüz (şehit olup) kendilerine yetişemeyenlere de korku olmadığına, onların da üzüntüye uğramayacaklarına sevinirler. Allah'ın nimetine, lütfuna ve Allah'ın müminlerin ecrini zâyi etmeyeceğine sevinirler." [94]

Bütün bu açıklamalardan, insanın dünya hayatından göçtükten sonra başka bir hayat süreceği, kâfirin orada azaba uğrayacağı ve acı çekeceği, müminin ise orada nimet içerisinde olacağı, sevineceği, müjdeleneceği ve yine insanın ölünce dünyada yaşayanlarla bütün ilişkilerinin kesildiği görüşünün ne kadar tutarsız olduğu anlaşılmaktadır.

Bu görüş (insan ölünce dirilerle irtibatının kesildiği düşüncesi), ölüleri aracı kılmanın caiz olmadığını söyleyenlerin görüşüdür.

Bu görüş, açıklandığı üzere Kur'ân-ı Kerim'in açık nassına aykırı olması açısından tutarsızdır.

Bu bölümü bitirmeden önce, bu hususta yararlı olacak Resulullah'tan (s.a.a) rivayet edilen şu hadisi aktarmamız uygun olacaktır:

Bedir Savaşı, Müslümanların zaferiyle son bulunca, Resulullah (s.a.a) müşriklerin ölülerinin atıldığı kuyunun başında durarak şöyle buyurdu:

"Ey kuyudakiler! Siz Peygamberin ne de kötü aşireti idiniz! Siz beni yalanladınız, halk ise beni doğruladı; siz beni (yurdumdan) dışarı çıkardınız, halk ise beni barındırdı; siz bana karşı savaştınız, oysa halk bana yardım etti... Acaba Rabbimin size vaat ettiğini doğru buldunuz mu?"[95]


Eğer dünya hayatından göçen bu öldürülen müşrikler duymuyorlardıysa, Resulullah'ın (s.a.a) onlarla konuşması abes olmaz mıydı?! Oysa Resulullah (s.a.a) kendi nefsinden konuşmaz; onun konuşması ilham edilen bir vahiydir.

MEYSEMİ TEMMAR' Alıntı:

....
Eğer dünya hayatından göçen bu öldürülen müşrikler duymuyorlardıysa, Resulullah'ın (s.a.a) onlarla konuşması abes olmaz mıydı?! Oysa Resulullah (s.a.a) kendi nefsinden konuşmaz; onun konuşması ilham edilen bir vahiydir.

Genişletmek için tıkla ...

Zaten Peygamberimizin müşriklerle bir konuşmuşluğu yoktur.
Uydurmadır.
Mezardaki ölü duyar mı ?
Koskoca peygambere yakıştırdığınız şeye bir bakın.
Bu gün böyle bir şeyi iddia edeni tımarhaneye atarlar.

Fâtır 19
19-22 – Görenle görmeyen (âma) bir olmaz.Karanlıklarla aydınlık,gölge ile sıcak,dirilerle ölüler de bir olmaz! (müminlerle kâfirler bir olmaz).Allah, dilediğine hakkı işittirir, Sen kabirde olanlara sesini elbette işittiremezsin.

Ölüler, elbette işitir


Bu konudaki bazı âyet-i kerime mealleri şöyledir:
(Savaşta öldürülenleri siz değil, Allah öldürdü. Attığın zaman da, sen değil, Allah attı.) (Enfal 17) Birileri, ötekileri öldürüyor, Allah, ben öldürdüm diyor, Resulullah atıyor, sen atmadın ben attım buyuruyor.

Aynen bunun gibi aşağıda da kabirdekilere sen değil, ben işittiririm buyuruyor.
(Kâfirler, sağır, dilsiz, kör oldukları için doğru yola gelmezler.) [Bekara 18]

(Kâfirler sağır, dilsiz ve kör oldukları için, akıl edemezler, düşünemezler.) [Bekara 171]

Yani hakkı işitmedikleri için sağır, doğruyu söylemedikleri için dilsiz, gerçeği görmedikleri için kör, denilerek hidayete kavuşmadıkları bildirilmiştir. Buradaki işitmek, kabul etmek demektir. (Beydavi)
(Bu dünyada kör olan, ahirette de kördür.)[İsra 72] (Bu âyette de yaşayan ve ölen kâfirlere kör deniyor. Yoksa dünyadaki körler ahirette kör olmayacaktır.)
(Sağırlara işittiremezsin. Körleri ve sapıkları doğru yola eriştiremezsin.) [Zuhruf 40] Bu âyette işittiremezsin demek, sen hakkı kabul ettiremezsin demektir.

Kabirlerdekilere işittiremezsin demek de, inatçı kâfirlere işittiremezsin, yani hakkı kabul ettiremezsin demektir. (Beydavi)
(Körle gören [kâfir ile mümin] karanlıkla aydınlık [Bâtıl ile hak], gölge ile sıcak [cennetle cehennem] bir olmaz.Dirilerle ölüler de bir olmaz. Elbette Allah, dilediğine işittirir. Sen kabirdekilere [inatçı kâfirlere] işittiremezsin, sen sadece bir uyarıcısın.) [Fatır 19-22 Celaleyn]

Bu âyette, kâfire kör, mümine gören, cennete gölge deniyor. Resulullah kabirdekilere ne söyleyecek de işittirecek? Haşa bu abesle iştigal olmaz mı? Haşa peygamberimiz cahil mi de kabirdekileri hidayete kavuşturmaya uğraşsın? Hemen âyetin devamında, (Sen sadece bir uyarıcısın), yani vazifen kâfirleri hidayete kavuşturmak değil, sadece tebliğdir buyuruluyor. Demek ki kabirdekilerden maksat, yaşayan inatçı kâfirlerdir. (Beydavi)

(Kâfirlerin gözleri değil, göğüslerindeki kalbleri kördür.) [Hac 46]

Burada kâfirlerin gözleri değil, basiretlerinin kör olduğu açıkça bildiriliyor. Yani öteki âyetleri de açıklamış oluyor. Yukarıdaki âyetlerde sadece onlar kör, sağır ve dilsiz diye geçiyordu. Bu âyette ise kör demek, maddi gözün olmadığı, kalblerinin kör olduğu yani kâfir oldukları bildiriliyor. O halde kör denilince baş gözü anlaşılmadığı gibi, ölü veya kabirdekiler denilince de, mezardaki ölü anlaşılmamalıdır.

(Sen, ölülere işittiremezsin; arkalarını dönüp giden sağırlara da daveti duyuramazsın. Körleri sapıklıklarından vazgeçirip doğru yola getiremezsin; ancak âyetlerimize inananlara duyurabilirsin.) [Neml 80, 81 Rum 52, 53] Burada diri olup, gözü kulağı ve beyni olan kâfirler ölüye benzetiliyor, (Ölüleri [kâfirleri] imana kavuşturamazsın) deniyor. (Ölülere, sağırlara işittiremezsin) ifadesinden sonra, (Sen ancak âyetlerimize iman edeceklere işittirebilirsin) buyuruluyor. Kâfirlerin işitmeyeceği, yani hakkı kabul etmeyeceği, ancak iman edeceklerin işitecekleri, yani kabul edecekleri açıkça bildirilmektedir. Eğer gerçekten kabirdekilerden maksat ölü olsa idi, ölü de işitmeseydi iman edenlere işittirebilirsin ifadesi yersiz ve yanlış olurdu. Hem de kâfir ölü işitmez, mümin ölü işitir anlamı çıkardı. Halbuki Buhari’deki hadis-i şerifte, (Kâfir ölü de işitir) buyuruluyor.

Ölüler de işitir...

Resulullah Efendimiz Bedir savaşı'nda öldürülen müşriklerin ileri gelenlerinden yirmidördü'nün cesedlerinin kör bir kuyuya atılmasını emretmişti. Daha sonra kuyunun başına gelerek:

"Siz Allah'a ve Resulullah'a itaat etseydiniz sevinirdiniz. Biz Rabbimizin bize vaadini gerçek bulduk. Siz de Rabbinizin size vaat etmiş olduğu azabı gerçekleşmiş buldunuz mu?" buyurdu.

Hazreti Ömer (ra) Efendimiz: 'Ya Resulullah! Kendilerinde hayat eseri bulunmayan şu kokmuş cesedlere mi sesleniyorsun?' deyince şu sözü söylediler:

"Varlığım kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki, benim bu söylediklerimi siz onlardan daha iyi işitir değilsiniz. Fakat onların bana cevap vermeye güçleri yetmez." (Buhari)

grozny' Alıntı:

Mezardaki ölü duyar mı ?
Koskoca peygambere yakıştırdığınız şeye bir bakın.
Bu gün böyle bir şeyi iddia edeni tımarhaneye atarlar.

Genişletmek için tıkla ...

Resul-i Ekrem -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz bir kabristana gelip:

“Ey mümin cemaatin diyârı! Size selâm olsun. İnşaallah biz de size katılacağız. Kardeşlerimizi görmüş olsa idik ne kadar sevinirdim.” buyurdu.

Ashâb-ı kiram:
“Yâ Resulellah! Biz senin kardeşlerin değil miyiz?” dediklerinde:

“Siz benim ashâbımsınız. İhvanımız ise, henüz gelmemiş olanlardır.” buyurdu.

“Henüz gelmemiş olan ümmetinizi nasıl tanıyacaksınız yâ Resulellah?” diye sorulduğunda ise şöyle cevap verdi:

“Bir kimsenin; alnı ak ve ayakları sekili bir atı olsa, tamamen siyah ve hiç alacası olmayan at sürüsü arasında kendi atını bilemez mi?”
“Elbette bilir yâ Resulellah!”
“Kardeşlerimiz de yüzleri, el ve ayakları abdest nuru ile parlak olarak geleceklerdir. Ben de havzın başında onları bekleyeceğim.” (Müslim: 249)


Bu Hadis-i şerif de ölülerin işittiğine dair bir delildir...

hirahos' Alıntı:

İmam Buhari'nin rivayet ettiği bir Hadis-i Şerifte Peygamber Aleyhisselatü Vesselam şöyle huyurmuştur;

"Kıyamet günü güneş insanların üstüne iyice yaklaşır, öyle ki akan terler kulakların yarısına kadar yükselir. İnsanlar bu vaziyetteyken Adem Aleyhisselam'dan yardım isterler, sonra Musa'dan ve sonra da Muhammed Aleyhisselam'dan yardım isterler "

Görüldüğü gibi Resul Aleyhisselatü Vesselam insanların Rableri nezdinde Adem Aleyhisselam'dan şefaat talep etmelerini istiğase, yani yardım isteme olarak isimlendirmiş.

(Muhammed Han'dan alıntıdır)

Genişletmek için tıkla ...

Fatiha 5.

إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ

5- Biz yalnızca sana ibadet eder ve yalnız senden yardım (istiğase) dileriz.

Fatiha süresi Kurandan değil mi ve bu sure peygamberimize nazil olmadı mı?
Öyleyken nasıl olurda peygamber efendimiz Allahtan başkasına istiğase etmeyi kabul edebilir?

..........

MODERATOR NOTU: lafızlarınızı ithamlardan arındırınız...

OKUYUNUZ

Er-Risâletü’l-Es’adiyye Fit-Tarîkati’l-Aliyye:


Tariat lügaten “Tarik” gibi “Yol” demektir. Sufiye ıstılahında, Cenâb-ı Hakk’a yaklaşma maksadıyla sülûk olunacak ibadet yoludur.

Nitekim:

“Allah’a ulaşan yollar mahlûkatın nefesleri adedincedir.”

Lüzum ve vücubu ise Âyet-i kerime ve Ehâdis-i şerife ile sâbit ve müberhendir.

Allah-u Teâlâ:

“Liküllin Cealnâ minküm şir’aten ve minhâcen” buyurmuştur. (Mâide: 48)

“Minhâc”ın mânâsı, lügatte “Münevver bir yol”dur.

Binâenaleyh Fahrüddin-i Râzi Hazretlerinin Tefsir’inden ve diğer tefsirlerden anlaşılacağı vech üzere Âyet-i kerime’nin mânâsı:

“Ey kullarım! Sizin her birinize iki şeyi vâcip ettim. Evvelâ Şeriat, sâniyen Tarikat.” demektir.

Yine Allah Celle Celâlühu:

“Yâ Muhammed! Söyle, eğer Muhabbetullâhi Teâlâ’yı arzu ederseniz bana tâbi olunuz. Benim sülûk ettiğim şeriat ve tarikat yollarını takip ediniz.” buyuruyor. (Âl-i imrân: 31)

Ve buna mümâsil bir hayli Âyet-i kerime var ise de, iddia edilen şeyin isbâtı için iki âdil şâhid ile iktifâ eyleriz.

Ehâdis-i şerife’ye gelince:

“Ümmetim yetmiş üç fırkaya ayrılacaktır. Bir fırka müstesnâ diğerleri hep ateştedir.”

“-Onlar kimlerdir yâ Resulellah?”

“Benim ve ashâbımın yolunda olanlardır.” (Ebû Davud)

Hadis-i şerif’te Cenâb-ı Risâletpenah Efendimiz Hazretleriyle Ashâb-ı kiram’ın sülûk ettikleri şeriat ve tariat yollarını iltizam etmeyenlerin azâb-ı cahim ile azap olacakları açıkca beyan buyurulmuştur.

Sevgi ve teslimiyet kişinin mânevi parasıdır. Bunlar ne kadar çok olursa, mürebbinin nazar ve teveccühünü o nisbette kazanır. O sevgi sayesinde terbiye görür, o sevgi sayesinde terakki eder.

Hatta bazı zevât-ı kiram: 'Nefsi çok zorlamaktansa, Hazreti Allah'ın bir sevgilisinin kalbine girmek daha hayırlıdır.' demişlerdir.

Manevi terakkinin muhabbet ile mümkün olduğu üzerinde bütün evliyâûllah ittifak etmişlerdir.

Nitekim Şeyh Esad Efendi -kuddise sırruh- Hazretlerimiz de "Şeriât infazından sonra en kestirme yol, Râbıta ile alınır." buyurur.

grozny' Alıntı:

Mezardaki ölü duyar mı ?

Genişletmek için tıkla ...

Yunus Emre -kuddise sırruh- Hazretleri: "Ölenler hayvan imiş, aşıklar ölmez." buyururlar.

Cenâb-ı Fahri Kâinat -sallallahu aleyhi ve sellem- Efendimiz Bedir'de müşrik ölülerine hitapta bulunduğu zaman Hazreti Ömer -radiyallahu anh- Efendimiz:

'Ya Resulullah! Şu kokmuş cesetlere mi sesleniyorsun?' dedi.

"Varlığım kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki, benim bu söylediklerimi siz onlardan daha iyi işitir değilsiniz. Fakat onların bana cevap vermeye gücü yetmez." buyurdular. (Buharî)

grozny' Alıntı:

Zaten Peygamberimizin müşriklerle bir konuşmuşluğu yoktur.
Uydurmadır.
Mezardaki ölü duyar mı ?
Koskoca peygambere yakıştırdığınız şeye bir bakın.
Bu gün böyle bir şeyi iddia edeni tımarhaneye atarlar.

Fâtır 19
19-22 – Görenle görmeyen (âma) bir olmaz.Karanlıklarla aydınlık,gölge ile sıcak,dirilerle ölüler de bir olmaz! (müminlerle kâfirler bir olmaz).Allah, dilediğine hakkı işittirir, Sen kabirde olanlara sesini elbette işittiremezsin.

Genişletmek için tıkla ...

“Körle gören, karanlıkla aydınlık, gölge ile hararet bir değildir. Dirilerle ölüler de bir değildir. Allah dilediği kimseye işittirir. Sen kabirde olanlara işittiremezsin.” (Fâtır: 19-20-21-22)

Kabirde olanlardan murad ruhu ölmüş olanlardır. Onlar hiçbir hakikati duymazlar.

Mümin imanı sayesinde gölge ve rahat içindedir. Kâfir de inkârından dolayı yakıcı sıcak içinde ve sıkıntıdadır.

Kalpleri iman ile mârifetullah ile diri olan müminlerle, içleri küfür ve isyan zulmetleri içinde kalmış, mânen ölmüş kâfirler müsavi olamazlar.

alıntı....
Kabirde olanlardan murad ruhu ölmüş olanlardır. Onlar hiçbir hakikati duymazlar.


Körle gören, karanlıkla aydınlık, gölge ile hararet bir ....

körden murad ne,görenden murad ne?
veya karanlıktan murad ne aydınlıktan murad...?
ya gögeden murad nedir,veya hararetten....

Ayet hiç bir şekilde saptırmaya meydan vermemek için somut zıtlıklarla örnekler vermiş ama yine de tevil yapıp HAŞA Allahın anlatamadığı muradına tercüman olmuşsunuz...
pes...
Ruh ölümsüzdür diyordunuz şimdide ölümlü oldular...

hirahos' Alıntı:

İbn Kayyim el-Cevziyye, Kitabu’r-ruh, İz Yayıncılık: 140-141:

"Bedenin esaretinden, ilgisinden, meşguliyyetinden kurtulan ruhun tasarrufu, kuvveti, nüfuzu, himmeti .. bedenin ilgi ve meşguliyyetleri altında ezilmiş, esir ruhtan çok daha ileri seviyededir. Hakikatte ruh; yüce, temiz, büyük ve yüksek himmetli bir ruh olduğu halde, bedene mahbus iken böyle oluyorsa acaba bedenden ayrıldıktan sonra nasıl olabilir? O halde ruh, bedenden ayrılınca ayrı bir hale, ayrı bir fiile dönüşür. Bedenden ayrılan ruhların, rüyalarda bedene tekrar dönerek bir kişinin, iki kişinin yahut çok az sayıda insanın oldukça kalabalık bir topluluğu hezimete uğratmasıyla ilgili insanların gördükleri rüyalar, tevatür derecesinde çoktur. Resûlullah'ın “sallallahü aleyhi ve sellem” ve Ebû Bekr ve Ömer'in “radıyallahü anhümâ” ruhlarının, mü'minlerin sayısının azlığı ve güçsüzlüklerine rağmen, kendilerinden sayıları ve hazırlıkları çok olan küfür ve zulüm ordusunu yendikleri, nice rüyalarda görülmüştür."


(Murat Yazıcı'dan alıntıdır)

Genişletmek için tıkla ...

Lütfen bir dahi okuyunuz.. Her ruh değil tabi.. Müslümanların, Ariflerin Peygamberlerin Ruhu.. Kafir ve münafıkların değil.. Onlar için Kabir Cehennem Çukuru, hapishane..

hirahos' Alıntı:

Peki o mübarek Ayet-i Kerime'de neden "Ben ederim, ben isterim" denilmemiş de "Biz isteriz, biz ibadet ederiz" denilmiştir?

Biraz tefekkür efendim..

Biliyor iseniz de, açıklayınız, ilminizden yararlanalım..

Genişletmek için tıkla ...