Şeyhe Baba Demek Doğru mu?

baba, ata, dede kelimelerinin kullanılmadığı dil, kültür var mıdır?
kapitalist sistemin sosyo ekonomik yapısı gereği geniş aile yapısını parçalamakla yetinmeyip, çekirdek aileyi de tasfiye etmiş olması gerçeği dışında, baba, ata, dede gibi tanımlamalar her toplumda vardır.
Şeyhe baba denilmesinde aykırı bir durum olabileceğini düşünemiyorum.
Bizim gibi toplumların bireylerinde bilgelik, alim olmak gibi niteliklere sahip kişileri baba, dede, ata olarak düşünmeyi ve tanımlamayı ayıpsamak ancak kapitalist kültür anlayışında bakılınca mümkün olabilir.

Yaw, "baba"lafzı bizimTürklerin lisanına öyle bir girmiştir ki, çıkarabilene aşkolsun arkadaş ! Örneğin, çok cömert olan kişilere "Baba adam" derler.
Yeraltı faaliyetlerinde bulunan mafyaların baişındakilere de "Mafya babası" derler. Bunlardan başka iyiğlik ve huzur sembolü olduğu söylenir. YHatta,tatlısı bile vardır "şam baba tatlıısı-" diye...
Bütün bunlar dururken bu soru neden sadece şeyhler için soruldu acaba? Ben bunda iyi niyet görmüyorum.
:dancing:

mafyaya baba diyeni duyduk, arabeskçiye baba diyeni duyduk, baba adamı duyduk,şeyhe baba diyeni yeni gördük odan bu soruyu sorduk.yanlışsa ki yanlış olmadığını söylüyorlar arkadaşlar bizde elalemi uyarırdık.

@fakiri abi sana saygımız var bunu bitirme! cevabını bilmiyorsan susarsın.

buradaki baba lafzı gayet normal bir müridin şeyhine sevgisi evladın babasına duyduğu sevgi gibidir mir mürşitte baba merhametiyle şevkatini müridine besler işte o zaman murşit müride evladım der müritte mürşide baba der bunda sakınca yoktur ama lakin bazı zavatı kıskandırır onlarda sorar durur böyle eh
ne deyelim ya baba gibi adam ol yada babagibi adama itaat eyle selamlar

Şeyhler manevi babalarımızdır. Her insan bir anne babadan dünyaya gelir. Dünyaya gelmesi anne rahmindendir. Manevi dünyaya doğuş ise bir mürşidi kamil elinden olabilmektedir.

PUTKIRAN ya ne diyelim?
"herif"deseydik çok hoşuna giderdi değil mi?

ne oldu aynalı zorunamı gitti doğrular siz bizimçapımız göremezsiniz zira sizde o göz olsa baba diyenleride dedirenide görür ve bilirdiniz

Kelimelerin ıstılahi manaları diye bir şey duymadınız mı?

era' Alıntı:

Kelimelerin ıstılahi manaları diye bir şey duymadınız mı?

Genişletmek için tıkla ...

bir zahmet izahı mümkünse

Yanlış anlaşılmasın, küçümsemek ya da bilgisizlik düşüncesiyle söylemedim. Lakin bu kadar basit bir mevzuda tartışma çıkıyorsa hatırlatmak gerekir diye düşündüm.

Bir keilmeyi sözlük manası dışında kullanmaktır. Bu toplumdaki geleneklere göre, mesleklere göre, inançlara göre değişebilir.

Kerata'nın teki şeyhine babam dedi diye ne Hıristiyanlık inancını hoşgörür bir tarzla özentilik yapmış olur ne de Şamnizm ile bir bağlantısı kurulur -ki şamanizmde din adamına kam derler, Baba gibi tabirleri kullanmazlar.

Bakın..Kerata'nın biri dedim. Sözlük manasıyla ayakkabı çekeceği mi demek istedim yoksa yaşça küçüklüğü veya sevimliliği dile veren bir mana mı vermek istedim.

Bu mantık ile bakanlar Peygamber efendimizin hanımlarına da "anne" demekten imtina etmeleri gerekir.

Kısacası, verilmek istenen mana Talib kardeşimizin dediği gibidir. Hiçbir sakıncası da yoktur.

Baba

'Baba' kelimesinin sözlüklerde hakiki ve mecaz yoluyla birçok anlamı kayıtlıdır.

Fukara babası ile mafya babası, iskele babası ile baba tatlısı, baba adam ile baba dostu, baba evi veya şambaba kelimeleri zihinlerimizde hep ayrı ayrı anlamlar çağrıştırır. Oysa bütün bunlardan başka bu kelimenin çok saygın bir kullanım şekli vardır ki; tarikat büyükleri veya manevi mertebesi yüksek kişilere unvan olarak verilir. Sevgi, saygı, fedakarlık, koruma, himaye gibi ahlakî erdemler üzerine kurulan baba-evlat münasebetleri dolayısıyla olsa gerek, manevi büyüklere de baba unvanı verilmesi bu yüzdendir. Kutsal kitapların Hz. Adem ve İbrahim'den bahsederken 'baba' ifadesini kullanmaları onların hem sulben hem de şeriat itibarıyla saygın birer baba olmalarından kaynaklanmaktadır.

İlk sufiler döneminden itibaren mürşitlere baba unvanıyla hitap edilmiş ancak bu unvanla kayıtlara geçmeleri daha geç dönemlere rastlamıştır. Hucvirî'nin Keşfü'l-Mahcûb adlı eserinde Baba Kuhî (ö. 1050) ve Baba Tahir Üryan'dan (ö. 1055) bahsedilir. Bilhassa İran ve Azerbaycan bölgesinde gönül erleri tarafından bu unvanın sıklıkla kullanıldığı görülür. Ahmet Yesevi'nin mürşidi kabul edilen Arslan Baba ile müritlerinden Zengî Baba ve Maçin Baba gibi isimler Türkistan bölgesinde de çok bilinen ululardandır.

Baba unvanı Şii ve Sünni geleneğin ortak mürşidleri hakkında da telaffuz edilegelmiştir. Köhnepuş Baba gibi. Anadolu'nun fethinden sonra yukarı yurtlardan buraya gelen dervişler arasında 'Baba' lakabını kullanmanın moda olması, biraz da baba kelimesinin Anadolu insanının ruhuna verdiği hürmet duygusundan istifade etmenin kapısını araladığı, böylece menfaat teminine yol açtığı içindir. Babaî tarikatının kurucusu olarak bilinen Horasanlı Baba İlyas'tan sonra bu lakapla anılan dervişlerin çoğalması bundandır. Osmanlı tarihi içinde, adının ya başına, ya sonuna baba sıfatını koyarak gerek İstanbul'da gerekse Anadolu'da seçkin bir hayat süren pek çok derviş veya derviş taslağı yaşayıp gitmiştir. Bunların hakiki dervişlerden olup da Anadolu'da izler bırakmış olanlarından bazıları Geyikli Baba, Koyun Baba, Barak Baba, Duğlu Baba, Avşar Baba, Postinpuş Baba, Otman Baba, Baba Süngü, Baba Haydar, Baba İlyas, Baba İshak vb. olarak sayılabilir.

Balım Sultan tarafından teşkilatlandırılan Bektaşiliğin bir kolu Babaîler adını taşır. Bunlar şehir ve kasabalardaki tekke ve zaviyelerde barınan Bektaşiler olup babalarına 'yol evladı' denir (diğerleri 'bel evladı'dır). 'Baba'lık, Bektaşilik içinde önemli bir rütbe sayılır. Bunlar neredeyse küfre varan fıkraların serbest yaşayışlı 'baba erenler'i olmadan evvel birer mürşid kimliğiyle yaşamış kişiler idiler. Yazık ki sonradan içlerine fesat düşmüştür.

SOMUNCU BABA

Moğol İstilası'ndan sonra Anadolu'da yeşeren manevi hayat içinde bu istilanın önünden kaçıp gelen ermişlerin veya bilginlerin rolleri olduğu tarihi bir gerçektir. Anadolu'nun fethinden sonra yurtlarından kopup gelen Yesevi dervişleri ve alp erenlerin de oluşturduğu bu zeminde canlı bir dinî hayat hüküm sürmeye başlamıştı. İşte bu dönemde çevresinde insanların toplandığı mübarek zatlardan birisi de Somuncu Baba olmuştur.

Asıl adı Hamidüddin Veli olan Somuncu Baba, Bayezid-i Bistamî'nin ruhaniyetinde terbiye görüp Erdebil şeyhi Hace Alaeddin Ali'den el almış, Davud-ı Kayserî'nin dizi dibinde nefsini arıtmıştır. Hızır ile sohbetleri olan Üveysî meşrep bir derviştir. Bursa'da yerleşmiş, inşa ettirdiği küçük fırında ekmek pişirerek geçimini sağlamaya başlamış, kendini melamet hırkasında gizlemiştir. Yıldırım Bayezid Han, Ulu Cami'nin açılış merasiminde damadı Emir Sultan'dan bir açılış hutbesi okumasını isteyince onun, "Beldemizde zamanın kutbu bulunmakta olup benim bu vazifeyi yapmam münasip değildir, o okusun!" demesi üzerine bir hutbe irad etmiş, o günden sonra, herkesin yıllar yılı sevip örnek aldığı somun ustası birdenbire Somuncu Baba adıyla mürşitlik postuna oturtulmuştur.

Somuncu Baba, Buharalı Emir Sultan, Hacı Bayram Veli ve Molla Fenarî gibi pek çok kişinin yetişmesinde rol oynamış, XV. yüzyıl Anadolu sufiliği üzerinde tesirler icra etmiş bir mübarek zat imiş. Herhangi bir tarikatı öne çıkarmaktan ziyade eskilerin "mecmau't-turuk (bütün yolları birleştiren)" dedikleri bir yol tutmuştur. Melami tavırlı bu büyük veliye Anadolu halkı yıllar boyunca 'Baba' demiştir. Bugün Somuncu Baba'nın ahfadından bir kol Aksaray'da, diğer bir kol da Malatya Darende'de Somuncu Baba Dergahı ve Hulusi Efendi Vakfı olarak devam ediyor.

İskender Pala
Zaman
28 Nisan 2009

tarikat erbabı sûfiler, mürşidlerine efendi babam derler hiç bir sakıncası yoktur. yani manevi babamız anlamındadır. bunlar basit sorular ana konulara geçelim. öz yani nur (Rasulullah efendimiz)

Şimdi kemalistlerle ne alaka di mi.. Ama insan şaşırmaya göre.