Hâfız Ahmed (R.H.) namında bir adamdır. Bu zât, risalelerin yazmasında iki üç sene
teşvikkârane bir surette bulunuyordu ve istifade ediyordu.
Sonra ehl-i dünya, zaîf bir damarından istifade etti.
O şevk zedelendi.
Ehl-i dünyaya temas etti.
Belki o cihetle ehl-i dünyanın zararını görmesin,
hem onlara sözünü geçirsin ve
bir nevi mevki kazansın ve
dar olan maişetine bir sühulet olsun.
İşte hizmet-i Kur'aniyeye o suretle o yüzden gelen fütur ve zarara mukabil iki tokat yedi.
Biri; dar maişetiyle beraber beş nüfus daha ilâve edildi, perişaniyeti ehemmiyet kesbetti.
İkinci tokat: Şeref ve haysiyet noktasında hassas ve hattâ birtek adamın tenkid ve itirazını çekemeyen o zât, bilmeyerek bazı dessas insanlar onu öyle bir surette kendilerine perde ettiler ki, şerefi zîr ü zeber oldu, yüzde doksanını kaybetti ve yüzde doksan adamı aleyhine çevirdi.
Her ne ise... Allah affetsin, belki inşâallah bundan intibaha gelir, yine kısmen vazifesine döner.
Lem'alar