Kendine İyi Bak

bu yazıyı her okuduğumda içim acıyor....

Bunun zannedersem birde seslisi var forumda verildi sanırım. Gerçekten harika bir yazı.

Evet daha önce bu yazıyı ben Dinlemiştim bir kişi söylüyordu ama çok güzeldi bir arkadaşım göndermişti be bir kaç kez dinlemiştim...Paylaşım için Teşekkürler

Kendine Iyi Bak


“Kendine iyi bak” bir veda degil elveda cümlesidir çogu zaman. O üç kelimeden çok daha fazlasini gizler içinde...
"Kendine iyi bak." Çünkü bundan sonra ben yaninda olmayacagim. Olamayacagim. Istesem de istemesem de. Sevdim bir zamanlar seni, hala seviyorum ve benden sonra da mutlu olmani istiyorum. Olur da bir gün dönersem seni iyi bulmak istiyorum.“
“Kendine iyi bak. Çünkü bundan sonra kendinden baskasi olmayacak yaninda sana bakacak. Ben olmayacagim. Kendine iyi bak ve beni düsünme. Çünkü ben de seni düsünmeyecegim artik. Arama sakin beni, yazma, çünkü ben yazmayacagim. Sil beni yüreginden, çünkü ben silecegim. Fakat, yasanilan, paylasilan güzel seyler hatirina sana yürekten mutluluklar diliyorum. Ve ben bir daha dönmemek üzere gidiyorum.”
"Kendine iyi bak. Aramizda geçen herseye ragmen benden sonra iyi oldugunu bilmeyi tercih ederim. Aslinda bilmem çok önemli degil, iyi oldugunu varsayacagim ben. Seni bir daha asla görmemek üzere gidiyorum ben, seni kendinle basbasa, yapayalniz birakiyorum ben. Biliyorum kendini birakacaksin benden sonra, o yüzden iyi bak diyorum. Aslina bakarsan, çok da fazla umursamiyorum."
"Kendine iyi bak derler ve giderler. Tutkuyla sevenler, bazen birden fazla söylerler bunu. Çünkü onlari ayirmak, eti tirnaktan ayirmak gibidir. Kolay kolay kopamaz onlar, süreç çok aci vericidir, yürek parçaliyicidir. Her seferinde azalan umutlarla geri döner ve yine “Kendine Iyi Bak” gözleriyle ayrilirlar. Ta ki umut da, sevgi de tükeninceye kadar…Ta ki son elveda mezar sessizligine bürününceye kadar…"
Tutkunun ötesinde sevenler, bir kez “Kendine Iyi Bak “ derler ve giderler. Onlar eti tirnaktan ayirmak yerine ölümü yeglerler. Onlar bu aciyi bir kezden fazla kaldiramayacaklarini bilirler.
"Kendine iyi bak" derler ve giderler. Bu sözlerin içinde ihanet yok, hiç bir zaman olamaz derler ve giderler. En büyük ihanet degil midir aslinda seni seveni, ihtiyaci olani yüzüstü birakip gitmek. "Kendine iyi bak" derler ve giderler. Seni suskunluga mahkum edip giderler. Seni parçalara ayirip, en büyük parçayi yanlarina alip giderler. Seni senden alip giderler.
Daha kötüsü suçlayamazsin onlari tüm bunlar için. Kendine iyi bak deyip gidenin geçerli bir nedeni vardir elbet. Suçlatmaz kendini. Savasmadiklari için kizarsin ama suçlayamazsin. Savasmislarsa, yenildikleri için kizarsin ama suçlayamazsin. Yenildigin için kizarsin ama suçlayamazsin… Ayriligin kaçinilmazligina inandirir seni, kendine iyi bak derler ve giderler. Elinden umutlarini, düslerini, sevgilerini alip giderler. Bir tek anilari birakirlar geride, bir de hatirladikça gözyaslarina bogulasin diye unutulmayan nagmeler.
Arkalarina bakmadan çekip giderler eger yalniz kalmissan, çünkü insafsizliklarini görmek istemezler. Hersey o saniye orada bitsin, kapansin bu sayfa isterler. Bitti diyemedikleri için, kendine iyi bak derler. Kirildim ve affedemiyorum; diyemedikleri için kendine iyi bak; derler. Seni istemiyorum artik, hayatimdan çikaracagim ama bil ki hiç unutmayacagim; diyemedikleri için kendine iyi bak derler. Biliyorum çok kanayacaksin ama daha iyisini yapamiyorum; diyemedikleri için kendine iyi bak derler. Vicdanlarini rahatlatmak için kendine iyi bak derler, çünkü o kan uzun süre akacaktir ve o yara asla kapanmayacaktir, bilirler.
"Kendine iyi bak" bir noktadir çogu zaman. Kendine iyi bak deme bana, sadece kötülükler noktalansin isterim ben. Oysa sen iyisin… Sen gözümdeki isik, dudagimdaki tebessüm, sen içimdeki sevinçssin. Sen hayatima renk katan, sen yüregimdeki çarpinti, sen hayatimdaki nesesin. Sen yolumu aydinlatan, sen dert ortagim, sen gönül yoldasim, sen bir tanesin. Kendine iyi bak deme bana. Nokta koyma.
Keske böyle yasanmasaydi bazi seyler, keske affedebilsen beni, keske ben de affedebilsem… Keske döndürebilsek zamani geriye. Keske bugünkü aklimizla yasasak herseyi bastan. Nafile... Ama yine de, gitmesen olmaz mi? Bitmesek olmaz mi? Sen eksikken, ben nasil tam olurum? Senden kalan boslugu kimlerle doldururum? Savassak, aramiza giren seytanla olmaz mi? Hani büyük asklar her türlü engeli asardi, hani gerçek dostluklar her sinavi geçerdi, hani sevgi eninde sonunda kazanirdi? Hani hayatta hiç kirlenmeyecek degerler vardi? Hani en büyük zaferler, en kanli savaslarin ardindan kazanilirdi? Bunlarin hepsi yalan mi? Sahiden..., gitmesen olmaz mi? Bitmesek olmaz mi?……….
Peki o zaman... Senin istedigin gibi olsun... Öyleyse...Sen de Kendine Iyi Bak.
"Kendine iyi bak" derler, kursunu kafana sıkıp giderler...

ALINTI

bu konuda eklene eklene koca bir konak oldu.. Allah razı olsun... :O

"Kendine iyi bak" asla kullanmadığım, hiç sevmediğim bir cümle

Bana, sana, ona, bize, size, onlara..... bakan ALLAH

Peki bunu okudunuz mu ?

Kendine iyi bak’, benden sana fayda yok!

Sırnaşık bir söz, sakız gibi yapışıyor. Davetsiz misafir gibi gelip dolanıyor insanın diline. Dolanmakla kalsa iyi; gitmiyor, yerleşiyor. Adım başı tekrarlatıyor kendini, vird gibi... ‘Kendine iyi bak. Hadi kendine iyi bak...’

Öyle sanıyorum –ki öyle– bilinçle, beyinle ilgisi yok. Yalnız ağızda, dudaklarda yerleşmiş ve oradan ha bire dökülü dökülüveriyor.
Böyle olduğu şuradan belli ki bir anlamı, derinliği yok.

İlk bakışta bir iyi dilek, bir hoş uğurlama sözü gibi görünüyor.

Sevgi ya da ilgi ifadesi gibi duruyor. Sözde karşımızdakine önem veriyoruz, üzerine titriyoruz onun.

‘Allah’a emanet ol, güle güle, sağlıcakla kal, esenlikle, Hoş gidişler ola... demek istiyoruz.

Ama gerçek mi bu, gerçekten böyle mi demiş oluyoruz? Hayır, sanmıyorum. Sadece vedalarda, ayrılışlarda bir şey söylemek gerekiyor. Bir dilek, bir dua belki...

Bunun için kendimize ait ve her ayrılık için, o ânın anlamına uygun ve o kişiye özgü içten bir veda cümlesi düşünemiyor, söyleyemiyoruz.

Ve o yapışkan, o yılışık, o orta malı söz, kendiliğinden görüveriyor bu işi.
‘Hadi kendine iyi bak!’ Sevmedim, sevemedim bu sözü bir türlü.

Hiçbir içtenlik, sıcaklık bulmuyorum onda. Dilime düşüverir, yerleşiverir diye korkuyorum. Sıradanlığa ben de esir oluveririm diye...

Dostlarımla, arkadaşlarımla aramızdaki her kelimenin bana ait, bize ait bir rengi, bize özgü bir anlamı olsun isterim ben.

İlişkilerin sahiciliğinin, biraz da bu ayrıntılarda saklı olduğuna inanırım. Onlara söyleyecek ‘kendi’ sözlerim ve dileklerim, kendi dualarım olsun isterim; sözlerimin bana ait renkleri olsun...

Orta malı, duygusuz ve renksiz ‘kendine iyi bak’ sözünün, belki de söyleyenin hiç murad etmediği ironik bir anlamı var ki, tam da bu çağın bencil ve tekil yaşamına denk düşüyor.

Gizliden gizliye, bir şuuraltı olarak onu seslendiriyor:

‘Kendine iyi bak’; çünkü sen yalnızsın ve tek başınasın. Benden sana bir fayda dokunmaz. Sana bir şey olursa benden medet bekleme, elimden bir şey gelmez. İstesem de yardım edemem sana, bakamam. Öyleyse kendi kendine bakmayı, kendine yetmeyi öğren... Gittiğinde, ayrıldığımızda yüreğimin bir yarısı seninle gitmeyecek, düşüncemi sen kaplamayacaksın artık. Ben sende yaşamayacağım, sen bende yaşamayacaksın. Ben kendi maceramı sürdüreceğim, sen kendi dünyanın toprağında yürüyeceksin. Sevinsen de üzülsen de kendin sürükleyeceksin başını.

Kendine iyi bak... Başının çaresine bak!

Korkuyorum bu yapışkan sözün anlamından.
Yalnızlıktan, başımın çaresine bakacak olmaktan korkuyorum.

‘Kendine iyi bak’ diye veda eden bir dosta, dönüp tekrar ne söyleyebilir insan?
Bir gece yarısı yalnızlığında kalkıp onu nasıl arayabilir?

“Kendime bakamıyorum; yalnızlık üstüme yıkılıyor.

Sana, dostluğuna ihtiyacım var...” nasıl diyebilir? Diyemez.... Ve diyemiyor işte.

Sen orada kendi yalnızlığınla, ben burada kendi yalnızlığımla baş başa... ‘

Kendi başının çaresine bakma’ çağının anahtar sözü, ‘kendine iyi bak’. Böyle incitici, acıtan bir anlamı olduğunu kabullenmeyi istemesek de. Bu gerçekliği, sahihliği yitmiş zamanların değer yargılarından birini seslendiriyor.

Her ne kadar Şeyh Galib’in “Hoşça bak zatına...” dizesini hatırlatıyor olsa da onun çağrıştırdığı derin anlamı taşımıyor, ona götürmüyor.

Her ‘kendine iyi bak’tan sonra, aramızdaki bağ biraz daha gevşiyor, uzaklaşıyoruz birbirimizden. Sıradanlığa, tekdüzeliğe, içtenliksizliğe doğru yol alıyoruz.

İşte bu yüzden o şarkıya hak veriyorum:

“O son sözü doğru sanıp kanmam inan
İyi niyet değil, gerçek değil, kimden bu dil...
Kendine iyi bak deme, denmez, saçma
Kendime bakarım elbet, sen hiç korkma
Kendine kalıyor insan eninde sonunda
Sen bize iyi bak Tanrım, sevdalı kullarına...”

YAZAR: ????

yok.

ArZu' Alıntı:

bütün konular birleştirilmiştir...
aynı konu 8 defa açılmış...
:ltf: arama yapmadan konu eklemiyelim...

bilginize...

Genişletmek için tıkla ...

arama yapmıştım çıkmayınca ekledim...

Sahiden...
Gitmesen olmaz mı?
Bitmesek olmaz mı?
Vazgeçmesek olmaz mı?...
.

kendine iyi bak derler ve sonra çeker giderler...!

[YT]FbdbxhAJUoA[/YT]

bidar abi rep veremiyorum
konuma videosunuda eklediğin için teşekkürler

Sevdiğim bir şiir, teşekkürler:çiçek:

Hani büyük aşklar her türlü engeli aşardı.
Hani gerçek dostluklar her sınavı geçerdi.
Hani aşk eninde sonunda kazanırdı?
Hani hayatta asla kirlenmeyecek değerler vardı?
Hani en büyük zaferler, en kanlı savaşların ardından kazanılırdı?


Teşekkürler,güzel bir şiir...