Köylü milletin efendisidir, diyen herif halt etmiş. Ben bunu tecrübe ettim. Şehirli şehirliyle, köylü köylüyle evlensin abi.. Arada o kadar kültür farkı var ki.. Olmuyor!
Köylü milleti ne evlenmeyi bilir ne de boşanmayı. Aile bilinci yoktur köylüde.. Evlensen anasının, ablasının, abisinin lafından çıkmaz; boşansan hepisi bir olur seni öldürmeye kadar olayı geliştirirler. Ölmek ve öldürmemek için kaçarsın. Ve bu kaçmayı dahi sana karşı töhmet yapar, ''çoluk çocuğunu ortada bıraktı'' şeklinde şerh ederler. Tek kelimeyle köylü budur.. Hep şiirlerde, hikayelerde köylümüz romantik bir şekilde yüceltilir. Neymiş efendim, işte ana sütü gibi temiz ana sütü gibi saf falan filan.. Hadi lan ordan! Nefret ediyorum bunlardan! Akl-ı selimin mahallesine dahi uğramadığı bir kesim varsa bu kesimdir. Dedikodu, şiddet, aymazlık, tehtidin bini bir para, hayvan gibi sesini yükseltenin haklı olduğu bir dünya..
Çocuğun hastalanır, babamı istiyorum der, sen dağ taş aşar yetişirsin, ve bu millet o hasta çocuğun gözü önünde dahi hayvan gibi sana saldırır ve kavga çıkartır. Böyledir bu kesim.. Hayvanlıklarını savcılığa şikayet edersin sonra o köpek gibi saldıran tipler karılarını, kundaktaki çocuklarını kapıp evine gelir ''biz yaptık sen yapma, nolur şikayetini geri al'' diye iki büklüm olup yalvarırlar.. Böyledir bu kesim..