DENİZKRTL
Ordinaryus
- Katılım
- 14 Şub 2010
- Mesajlar
- 2,267
- Tepkime puanı
- 475
- Puanları
- 0
Yoldur Dua; Aşk'ın Menbaına...
Bu sıralar kiminle konuşsam dertli mi dertli. Her dert birbirinden farklı ve kişiyi önemli ölçüde rahatsız edici. Aslında insanın parmağına bir iğne batsa o noktadır canı, acıyan en hassas bölgesi. Bir iğne batsa odur onun en büyük derdi…
Belki onun derdi size göre çok basittir, değersizdir, kolayca başa çıkılacak bir durumdur. Önemli olan onun gözüyle, onun yanan canıyla bakmaktır. Bu noktada insanlara yaklaşırken dertlerini ne kadar önemserseniz o kadar da saygın oluyorsunuz. Zaten derdine önem vermek o insanın kendisine önem vermektir sonuçta. Çağımızdaki en büyük eksikliği duyulan şey de bu değil mi; ilgi ve sevgi görme…
Dertleri dinlerken şuna dikkat ettim. Derdi olanlar samimiyetle duaya el açıyorlar, Rabblerine boyun bükük sığınıyorlar. İstekleri ya da sıkıntıları her ne ise istenecek tek makamdan istiyorlar. Bu dünyada insana düşen en güzel, en büyük bir fiili gerçekleştiriyorlar belki. Gönülden kopan yanık bir ses ile Rableri ile iletişime geçiyorlar. Dua öyle bir şey ki kul olanı bir anda kainatın en değerli mahluku yaparak akıl almaz bir makama çıkartıyor. Demiyor mu Rabbimiz mucize Kur’an’ında; “De ki: "Duanız olmasa Rabbim size ne kıymet verir?" (Furkan-77). Tersten okumaya çalışırsak “Rabb katında bizi kıymetlendiren dualarımızdır”
Peki neden dualar? Mesela “Vay o namaz kılanların haline” ikazıyla namaz kılanların bazıları ikaz edilmişken dua edenlere neden bu kadar kıymet verilmiş? Hatta yine Kur’an’dan mealen “Rabbimiz buyurdu ki: Bana dua edin size cevap vereyim.”(Mü'min-60) emr-i ilahisiyle duaların karşılık göreceği neden özellikle belirtildi?
Çünkü dua insanın kulluğunu fark etmiş olmasının alametidir. Kendi güçsüzlüğünü idrak ederek Yaratıcıdan yardım dilenmesinin tek yoludur. Aciz oluşunu bilerek kendisinden daha yüce bir kudretin varlığına boyun bükmesinin en güzel göstergesidir. Gözyaşlarıyla yol bulan dua sözleri Aşk’ın menbaında baş köşeye yerleşir, sahibini de kutlu bir sarayın en itibarlı misafiri kılar.
Çünkü candan, gönülden, yürekten kopan ve gözlerde somut göstergesini bulan dua yalandan, riyadan uzak olduğu için ayrı bir önem kazanır Allah indinde. Diğer yapılan ibadetlerde gösteriş, samimiyetsizlik, ezber… vs. olabileceği halde içten gelerek açılan dua sözleriyle yapılan ilticada, Allah katında hoş görülmeyen bu tür tuzaklardan uzak kalınır.
İnsanın kulluğunu fark etmesinden ve ifade etmesinden ziyade aynı zamanda Yaratıcı ile yaratılan arasında kuvvetli bir bağ da kurmaya vesile olur dua. Sıkılan, daralan ruhumuz kendisine en yakın olanı günlük hayat hengâmesinde uzaklarda olarak görür bazen. İşte dua ile uzak sandığımız ki aslında uzakmış gibi hissettiğimiz Rabb ile ne kadar yakın olduğumuz anlaşılır. Hemen her yerde sesimizi, hatta fısıltımızı ve hatta içimizden geçeni duyurabileceğimiz Bir’in olmasıdır uzak sandığımızı yakın yapan. Ne kadar yakın hissedersek de o kadar sevgimiz, güvenimiz artar O’na karşı.
Dua ibadetlerin özüdür, buyurmuş Peygamber Efendimiz(sav) Allah-ü âlem içinde bulundurduğu samimiyetten, acziyetten olsa gerek bu ibadetlerin özü, belkemiği olma hassasiyeti. Rabbimiz bu sırra erip bu doğrultuda gözyaşlarıyla ıslanan samimi dualar yapmayı her insan nasip eyler umarız.
Dualarınızda yer alabilmek ümidiyle Rahman ve Rahim olan Mevlamıza emanet kalasınız
Yazan : Ümit Demir
Bu sıralar kiminle konuşsam dertli mi dertli. Her dert birbirinden farklı ve kişiyi önemli ölçüde rahatsız edici. Aslında insanın parmağına bir iğne batsa o noktadır canı, acıyan en hassas bölgesi. Bir iğne batsa odur onun en büyük derdi…
Belki onun derdi size göre çok basittir, değersizdir, kolayca başa çıkılacak bir durumdur. Önemli olan onun gözüyle, onun yanan canıyla bakmaktır. Bu noktada insanlara yaklaşırken dertlerini ne kadar önemserseniz o kadar da saygın oluyorsunuz. Zaten derdine önem vermek o insanın kendisine önem vermektir sonuçta. Çağımızdaki en büyük eksikliği duyulan şey de bu değil mi; ilgi ve sevgi görme…
Dertleri dinlerken şuna dikkat ettim. Derdi olanlar samimiyetle duaya el açıyorlar, Rabblerine boyun bükük sığınıyorlar. İstekleri ya da sıkıntıları her ne ise istenecek tek makamdan istiyorlar. Bu dünyada insana düşen en güzel, en büyük bir fiili gerçekleştiriyorlar belki. Gönülden kopan yanık bir ses ile Rableri ile iletişime geçiyorlar. Dua öyle bir şey ki kul olanı bir anda kainatın en değerli mahluku yaparak akıl almaz bir makama çıkartıyor. Demiyor mu Rabbimiz mucize Kur’an’ında; “De ki: "Duanız olmasa Rabbim size ne kıymet verir?" (Furkan-77). Tersten okumaya çalışırsak “Rabb katında bizi kıymetlendiren dualarımızdır”
Peki neden dualar? Mesela “Vay o namaz kılanların haline” ikazıyla namaz kılanların bazıları ikaz edilmişken dua edenlere neden bu kadar kıymet verilmiş? Hatta yine Kur’an’dan mealen “Rabbimiz buyurdu ki: Bana dua edin size cevap vereyim.”(Mü'min-60) emr-i ilahisiyle duaların karşılık göreceği neden özellikle belirtildi?
Çünkü dua insanın kulluğunu fark etmiş olmasının alametidir. Kendi güçsüzlüğünü idrak ederek Yaratıcıdan yardım dilenmesinin tek yoludur. Aciz oluşunu bilerek kendisinden daha yüce bir kudretin varlığına boyun bükmesinin en güzel göstergesidir. Gözyaşlarıyla yol bulan dua sözleri Aşk’ın menbaında baş köşeye yerleşir, sahibini de kutlu bir sarayın en itibarlı misafiri kılar.
Çünkü candan, gönülden, yürekten kopan ve gözlerde somut göstergesini bulan dua yalandan, riyadan uzak olduğu için ayrı bir önem kazanır Allah indinde. Diğer yapılan ibadetlerde gösteriş, samimiyetsizlik, ezber… vs. olabileceği halde içten gelerek açılan dua sözleriyle yapılan ilticada, Allah katında hoş görülmeyen bu tür tuzaklardan uzak kalınır.
İnsanın kulluğunu fark etmesinden ve ifade etmesinden ziyade aynı zamanda Yaratıcı ile yaratılan arasında kuvvetli bir bağ da kurmaya vesile olur dua. Sıkılan, daralan ruhumuz kendisine en yakın olanı günlük hayat hengâmesinde uzaklarda olarak görür bazen. İşte dua ile uzak sandığımız ki aslında uzakmış gibi hissettiğimiz Rabb ile ne kadar yakın olduğumuz anlaşılır. Hemen her yerde sesimizi, hatta fısıltımızı ve hatta içimizden geçeni duyurabileceğimiz Bir’in olmasıdır uzak sandığımızı yakın yapan. Ne kadar yakın hissedersek de o kadar sevgimiz, güvenimiz artar O’na karşı.
Dua ibadetlerin özüdür, buyurmuş Peygamber Efendimiz(sav) Allah-ü âlem içinde bulundurduğu samimiyetten, acziyetten olsa gerek bu ibadetlerin özü, belkemiği olma hassasiyeti. Rabbimiz bu sırra erip bu doğrultuda gözyaşlarıyla ıslanan samimi dualar yapmayı her insan nasip eyler umarız.
Dualarınızda yer alabilmek ümidiyle Rahman ve Rahim olan Mevlamıza emanet kalasınız
Yazan : Ümit Demir