Yarası Ağır Dilimin....(Resimlerle Kısa Kısa)
- Konbuyu başlatan efruz
- Başlangıç tarihi
Gökkuşağı da çözülüyorsa…Umut etmenin ne anlamı var……
Tüm keramet….Çocuk gözlerimizdeymiş meğer….
Desem de….
Çocukken bozulmuştu gözlerim…Sanırım o yüzden…
Yaralandım çokca……Sanırım o yüzden sevmeyi beceremedim hiç….
Sanırım o yüzden….Şimdi yakıyor beni soğuğun...
Öyle ağırki içimde birikenler,
Atamadım, anlatamadım.
Kırklara aldırmayan
Duygularım kanatlandı,
Ama bişeyler var,
Bırakmadı, bırakamadım,
Uçupta sana gelemedim,
Aşkın ilk harfini bile söyleyemedim. ..
Bir AğIrLık ÇöKer ÜzeRiNe
ßuLuNduğuN YeRe SıĞaMazSıN
GöRüNüRde Hiçßir
NedeN YokTur OrTada
BoğaZıNa SarıLanıN Kim
İçiNi DaraLtaNıN Ne oLDuĞuNu ßiLeMezSiN
Ama ßiLDikLeRiN De VarDır eLbeTTe;
YaLnızSıNdır
İçiN
DaRaLıYorDuR
YüReĞiN ßurKuLuYoR Ve SaVuNmaSızSıNdır
' . . . İki ömür değil
İki ayrı ve büyük yalnızlıktır yaşadığımız
Her şey aslında başka renkte
Vernikli eşyaLar,vernikli yüzler
Altından yer yer sırıtan bir yoksulluk
Yalan üstüne yalan
Oyun içinde oyun
Her şey bir yerde anlamsız ve boş
Gerçek olan şimdi senin yokluğun '
"Her gönül bir tek sevgiliye müştâktır aslında
Ne var ki, kıblesi yanlıştır
Bulduğunu sandığı şey, gerçekte aradığı değildir
Kimisi bir gözleri âhûya zebûn
Kimisi bir gül yüzlü güzele meftun
Kimisi de bir ceylan bakışlıya mecnundur
Bazısı dünyanın âlayişine kanmış
Bazısı mâl-u mülke aldanmış
Bazısı da hayal alemini, gerçek sanmıştır
Oysa her birisi, bir tek sevgili tarafından sınanmıştır..."
Ne var ki, kıblesi yanlıştır
Bulduğunu sandığı şey, gerçekte aradığı değildir
Kimisi bir gözleri âhûya zebûn
Kimisi bir gül yüzlü güzele meftun
Kimisi de bir ceylan bakışlıya mecnundur
Bazısı dünyanın âlayişine kanmış
Bazısı mâl-u mülke aldanmış
Bazısı da hayal alemini, gerçek sanmıştır
Oysa her birisi, bir tek sevgili tarafından sınanmıştır..."
Yazdıklarınızı dönüp okumamak ve canınızı daha fazla yakmamak için kapalıdır gözleriniz.
Yazabilirsiniz. Bu masalın okuru siz değilsiniz…
Seni yazarken kendimi nerde unuttum yar? Nasıl oldu da kendime “siz” oldum?
Güneş suya düşüyor, titriyor varlığı.
Gece doğuyor şehrime. Maviler kararıyor. Vapurlar denizi parçalarcasına geçiyor karşı kıyıya. Ortaköy’ e uzanıp gidiyor gözlerim.
Serseri adımlarımı özlüyorum, sahil boyu düşülmüş.
Ve SoN diyorum içimi yararcasına.
Kız Kulesi şaşkın.
Ve SoN diyorum.
Kule ağıtlar iğneliyor masalımın sonuna...
"Tebeşirle çizilmiş bir sek sek oyunu kadar uçucu bir çizgisi var hayatın. Farkında olmadan basıyorsun çizgiye. Kızıyorlar anında.
'Yandın!' diye atılıyorsun oyundan...
Çizginin öbür yanı intihardır.
Öyleyse yaşamak intiharın kenarında kıyısında belki de tam eşiğinde zıplayıp durup zaman zaman ayaklarını boşluğa sarkıtmak pahasına oynamak oynamak hiç yanmayacakmış gibi oynamaktır..."
