Nur Cennet
Profesör
Artık...geldiğinde ben olmayacağım...
Ve büyük ihtimalle, gelmeyeceksin de zaten...
Tıpkı, aslında hiç gitmediğin gibi...
Ne ile kavgalı ya da barışık olduğumu bilemedim asla...
Bilemeyeceğim de..
Neyi sevdiğimi? Ne kadar sevdiğimi? Ne istediğimi?...
Ve bugün, fazla bir yol da almış sayılmazken aslında..
Çok..ama çok yorgun hissediyorum kendimi..
Mesafeleri boşverip yürüyeceği yerde,
Hızla koşmuş insanlar gibi nefes nefeseyim...
Beynim, düşüneceği milyarlarca şeyi düşünmüş, kalbim, atacağı milyarlarca atışı yapmış sanki..
Kendilerine tanınan zamandan çok önce...
Karşıdaki Yunan adasının ışıklarını seyrederek bira yudumladığım,
Bodrumun o deniz kokan, rüzgarlı barında,
Gecenin içindeyim...
Karmakarışık bir hüzünle beraber ve her şeyin kendiliğinden düzeleceği duygusuyla...
Düzelecek olanın ne olduğunu ise hiç bilmeden...
Mutsuz olduğumu söylersem eğer, sıkıldığımı çok sıkıldığımı..
Duyanların güleceğini bile bile,
Mutsuzum demekten korka korka kendime....
Artık geldiğinde ben olmayacağım....
Beraber yaşadıklarımız ne kadardıysa o kadar kalacak...
Sana söylediklerimden bir sözcük bile fazlasını duymayacak kulakların...
Bana söylediklerini sadece hatırlayacağım, her geçen gün unutarak sesinin tonunu...
Beraber gittiğimiz yerler daha fazla olmayacak hiçbir zaman...
Ne birlikte kahvaltı yapacağız bundan böyle, ne beraber yıldızları seyredeceğiz...
Ve uyanmayacağız hiç bir zaman aynı yatakta yan yana....
Artık...geldiğinde ben olmayacağım...
Ve büyük ihtimalle gelmeyeceksin de zaten...
Tıpkı aslında hiç gitmediğin gibi...
Yarın da böyle olacak bu.
Ve her zaman...
Ve büyük ihtimalle, gelmeyeceksin de zaten...
Tıpkı, aslında hiç gitmediğin gibi...
Ne ile kavgalı ya da barışık olduğumu bilemedim asla...
Bilemeyeceğim de..
Neyi sevdiğimi? Ne kadar sevdiğimi? Ne istediğimi?...
Ve bugün, fazla bir yol da almış sayılmazken aslında..
Çok..ama çok yorgun hissediyorum kendimi..
Mesafeleri boşverip yürüyeceği yerde,
Hızla koşmuş insanlar gibi nefes nefeseyim...
Beynim, düşüneceği milyarlarca şeyi düşünmüş, kalbim, atacağı milyarlarca atışı yapmış sanki..
Kendilerine tanınan zamandan çok önce...
Karşıdaki Yunan adasının ışıklarını seyrederek bira yudumladığım,
Bodrumun o deniz kokan, rüzgarlı barında,
Gecenin içindeyim...
Karmakarışık bir hüzünle beraber ve her şeyin kendiliğinden düzeleceği duygusuyla...
Düzelecek olanın ne olduğunu ise hiç bilmeden...
Mutsuz olduğumu söylersem eğer, sıkıldığımı çok sıkıldığımı..
Duyanların güleceğini bile bile,
Mutsuzum demekten korka korka kendime....
Artık geldiğinde ben olmayacağım....
Beraber yaşadıklarımız ne kadardıysa o kadar kalacak...
Sana söylediklerimden bir sözcük bile fazlasını duymayacak kulakların...
Bana söylediklerini sadece hatırlayacağım, her geçen gün unutarak sesinin tonunu...
Beraber gittiğimiz yerler daha fazla olmayacak hiçbir zaman...
Ne birlikte kahvaltı yapacağız bundan böyle, ne beraber yıldızları seyredeceğiz...
Ve uyanmayacağız hiç bir zaman aynı yatakta yan yana....
Artık...geldiğinde ben olmayacağım...
Ve büyük ihtimalle gelmeyeceksin de zaten...
Tıpkı aslında hiç gitmediğin gibi...
Yarın da böyle olacak bu.
Ve her zaman...