Esselamu Aleykum Arkadaşlar.
Hadislerin önemi ve bununla ilgili hadislerin mu'cizeleri hakkında biraz bahsedeceğim.
Resulullah(sav) şöyle buyurdular :“Sakın herhangi birinizi, koltuğuna kurulmuş bir halde, kendisine emir veya nehiy ettiğim işlerden bir şey geldiğinde ‘Biz, onu(bunu) bilmeyiz; Allah’ın kitabında ne bulursak ona uyarız.’ derken görmüş olmayayım.” (bk. Ebû Dâvûd, Sünnet, 6; Tirmizi, İlim,10; İbn Mace, Mukaddime, 2)
Diğer bir rivayette az bir farkla -meal olarak- şu ifadelere yer verilmiştir: “Dikkat ediniz ki, yakında adamın biri koltuğuna kurulmuş bir halde, kendisine emir veya nehiy ettiğim işlerden bir şey geldiğinde ‘Bizimle sizin aranızda (yalnız) Allah’ın kitabı vardır. Onda bulduğumuz helal şeyleri helal; haram şeyleri de haram kabul ederiz.’diyecektir. Oysa şu bir gerçektir ki, Allah haram hükmünü koyduğu gibi, Resulullah da haram hükmünü koyar.” (Tirmizi, a.y)
Tirmizi, bu iki hadis rivayeti için de “hasen” demiştir. (Tirmizi, a.y)
İslam alimleri bu hadis rivayetini, hadisi inkâr eden kimseler için ciddi bir uyarı ve Hz. Peygamberin “ihbar-ı gaybi neviden” zamanla doğruluğu tasdik edilmiş bir mucize olduğunu ifade etmişlerdir.
Bunun canlı bir misali de şudur:
Hint kıtasının Fincap (Pakistan/Pencap) bölgesinde bir adam ortaya çıkmış ve sahih-zayıf demeden bütün hadisleri inkâr etmiş, Allah’ın kitabı olan Kur’an’ın yeterli olduğunu savunmuştur.
“Kim Allah’ın indirdiğiyle hükmetmezse onlar kâfirlerin ta kendileridir” mealindeki ayeti, hadisleri inkâr davasına delil olarak göstermiştir.
Bu adamı birçok cahil kimseler kabullenmiş ve kendilerine önder almıştır.
Ancak netice itibariyle bu adam çağdaşları olan o günkü alimler tarafından tekfir(dinden döndüğü ifade) edilmiştir.
(bk. Tuhfetu’l-Ahvezi,7/354-355; Avnu’l-Mabud, 12/233)
Hadislerin önemi ve bununla ilgili hadislerin mu'cizeleri hakkında biraz bahsedeceğim.
Resulullah(sav) şöyle buyurdular :“Sakın herhangi birinizi, koltuğuna kurulmuş bir halde, kendisine emir veya nehiy ettiğim işlerden bir şey geldiğinde ‘Biz, onu(bunu) bilmeyiz; Allah’ın kitabında ne bulursak ona uyarız.’ derken görmüş olmayayım.” (bk. Ebû Dâvûd, Sünnet, 6; Tirmizi, İlim,10; İbn Mace, Mukaddime, 2)
Diğer bir rivayette az bir farkla -meal olarak- şu ifadelere yer verilmiştir: “Dikkat ediniz ki, yakında adamın biri koltuğuna kurulmuş bir halde, kendisine emir veya nehiy ettiğim işlerden bir şey geldiğinde ‘Bizimle sizin aranızda (yalnız) Allah’ın kitabı vardır. Onda bulduğumuz helal şeyleri helal; haram şeyleri de haram kabul ederiz.’diyecektir. Oysa şu bir gerçektir ki, Allah haram hükmünü koyduğu gibi, Resulullah da haram hükmünü koyar.” (Tirmizi, a.y)
Tirmizi, bu iki hadis rivayeti için de “hasen” demiştir. (Tirmizi, a.y)
İslam alimleri bu hadis rivayetini, hadisi inkâr eden kimseler için ciddi bir uyarı ve Hz. Peygamberin “ihbar-ı gaybi neviden” zamanla doğruluğu tasdik edilmiş bir mucize olduğunu ifade etmişlerdir.
Bunun canlı bir misali de şudur:
Hint kıtasının Fincap (Pakistan/Pencap) bölgesinde bir adam ortaya çıkmış ve sahih-zayıf demeden bütün hadisleri inkâr etmiş, Allah’ın kitabı olan Kur’an’ın yeterli olduğunu savunmuştur.
“Kim Allah’ın indirdiğiyle hükmetmezse onlar kâfirlerin ta kendileridir” mealindeki ayeti, hadisleri inkâr davasına delil olarak göstermiştir.
Bu adamı birçok cahil kimseler kabullenmiş ve kendilerine önder almıştır.
Ancak netice itibariyle bu adam çağdaşları olan o günkü alimler tarafından tekfir(dinden döndüğü ifade) edilmiştir.
(bk. Tuhfetu’l-Ahvezi,7/354-355; Avnu’l-Mabud, 12/233)
