Elest bezminde söz verip geldim yeryüzüne.Önce “ikrâ” dedi Yaradan okudum.Sonra kalem verdi.Ve dedi “batır” yüreğine “ne yaş(z)arsan o’sun” yaşarken sen oldum.Yazarken aşk ve O’nu okudum.Sonun-da ben yoktum…
Söz Düş(üş)leri
- Konbuyu başlatan Âwdil
- Başlangıç tarihi
Kimya_ı Saadet
Ordinaryus
- Katılım
- 1 Nis 2013
- Mesajlar
- 2,052
- Tepkime puanı
- 219
- Puanları
- 0
kardeşim elinize sağlık. çok güzel yazmışsınız...kelimeler kardeş olmuş birbirine, birbirini tamamlamış...
Muminaga
Yeni
- Katılım
- 19 Ara 2006
- Mesajlar
- 8,208
- Tepkime puanı
- 989
- Puanları
- 0
"Seven İnsan Güçlüdür"
Nisa Nur dergisinde eğitimci yazar kardeşimiz Mine İzgi'nin verdiği aşağıdaki şu misali çok güzel buldum.
Paylaşmak istedim.
“Sevgi” ya da popüler olarak “Aşk”, Kur’anî ifadeyle ise “Meveddet”; fedakârlık demektir bana göre. Evet, karşılıksız, koşulsuz diyoruz da bunu yapabilmek için fedakârlık yapabilmelisiniz. Bence fedakâr insan gerçek sevendir. Eşinin önünü açan, ona destek olan... Bol meyve vermiş bir kayısı ağacı var, dalları yere kadar inmiş. Böyle bir manzara memleketim Malatya’da çok sık rastlanan bir durum. Bu kayısı ağacının dalının biri, bol meyvesinden dolayı meyveleri taşıyamıyor, kırılmak üzere… Bahçe sahibi bulduğu kuvvetli bir değneği, ağaca payanda yapar ve bol meyveli dalı destekler ve kırılmasını önler. O kuru değnek, o bol meyveli dal kadar önem kazanır. Biri gelse, “Bu değneğin, bu odunun burada ne işi var?” deyip, çekip alsa. Değneği almaktan değil, dalı kırmaktan suçlanır. İşte bir eş, “odun” da olsa, aile yükünü omuzlar, yükü azaltır ve paylaşırsa, meyve ağacı kadar değerli olur.
Seven eş şunu rahatlıkla diyebilmeli; “Eşimle güç savaşına girmemeliyim. Eğer girersem, kaybeden ben olurum, bugüne kadar elde ettiğim tecrübeler ve çevremden edindiğim bilgiler bunu gösterdi.” Peki, ne yapabilir? Bunu düşünüp araştırırken, karşılaştığım olayların altında pozitif bir amaç yattığını ve karşılıksız sevgini yattığını gördüm. İnsan şunu demeli; “Eşimle değil, hiç kimseyle güç savaşına girmiyorum. İnanın her seferinde kazanan bu zayıf vücuduma rağmen ben oluyorum.” Seven insan güçlüdür. Yani sevgi güçtür diyerek bitireyim, çünkü önemli ve uzun bir konu. Bir röportaj sorusu için bu kadarını söylemiş olalım.
ilgili yazı-röportajın tam metni http://www.nisanurdergisi.com/Yazar/Makale/Seven-Insan-Gucludur.html
Nisa Nur dergisinde eğitimci yazar kardeşimiz Mine İzgi'nin verdiği aşağıdaki şu misali çok güzel buldum.
Paylaşmak istedim.
“Sevgi” ya da popüler olarak “Aşk”, Kur’anî ifadeyle ise “Meveddet”; fedakârlık demektir bana göre. Evet, karşılıksız, koşulsuz diyoruz da bunu yapabilmek için fedakârlık yapabilmelisiniz. Bence fedakâr insan gerçek sevendir. Eşinin önünü açan, ona destek olan... Bol meyve vermiş bir kayısı ağacı var, dalları yere kadar inmiş. Böyle bir manzara memleketim Malatya’da çok sık rastlanan bir durum. Bu kayısı ağacının dalının biri, bol meyvesinden dolayı meyveleri taşıyamıyor, kırılmak üzere… Bahçe sahibi bulduğu kuvvetli bir değneği, ağaca payanda yapar ve bol meyveli dalı destekler ve kırılmasını önler. O kuru değnek, o bol meyveli dal kadar önem kazanır. Biri gelse, “Bu değneğin, bu odunun burada ne işi var?” deyip, çekip alsa. Değneği almaktan değil, dalı kırmaktan suçlanır. İşte bir eş, “odun” da olsa, aile yükünü omuzlar, yükü azaltır ve paylaşırsa, meyve ağacı kadar değerli olur.
Seven eş şunu rahatlıkla diyebilmeli; “Eşimle güç savaşına girmemeliyim. Eğer girersem, kaybeden ben olurum, bugüne kadar elde ettiğim tecrübeler ve çevremden edindiğim bilgiler bunu gösterdi.” Peki, ne yapabilir? Bunu düşünüp araştırırken, karşılaştığım olayların altında pozitif bir amaç yattığını ve karşılıksız sevgini yattığını gördüm. İnsan şunu demeli; “Eşimle değil, hiç kimseyle güç savaşına girmiyorum. İnanın her seferinde kazanan bu zayıf vücuduma rağmen ben oluyorum.” Seven insan güçlüdür. Yani sevgi güçtür diyerek bitireyim, çünkü önemli ve uzun bir konu. Bir röportaj sorusu için bu kadarını söylemiş olalım.
ilgili yazı-röportajın tam metni http://www.nisanurdergisi.com/Yazar/Makale/Seven-Insan-Gucludur.html
Her gece,kendi bekçisinin düdüğünde saklıdır.Ve bekçiler geceleri yırtmak değil,geceleri namussuzlaştıranların kefenini çarmıhına germek için vardır.Bu yüzden ben,yılların sarnıcında uyuttuğum tüm düşlerimi,sokak arasındaki kedilerin kadife tüylerine kurban etmek istiyorum.Çünkü ben,parmak uçlarımı kaybettiğimden beri gözlerimdeki boğuntuya dokunamamanın çaresizliğindeyim...