AyneyN
Üye
- Katılım
- 5 Eki 2006
- Mesajlar
- 89
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
Onlar ,metafizik manada rububiyet(Allahın eksik hallerden alıp ,varlıkları mükemmeliyete doğru götürmesi ,yarattıklarının ihtiyaçlarını gidermesi) ve uluhiyette(kulluk etme birini koruma korkudan birine sıgınma bir varlık karşısında aciz kalma)Allah a başka ilah ve rableri ortak koşuyorlar ve kainat nizamı üzerinde melekler ,büyük insanlar ,gökcisimleri v.s. de yetki sahibi ve otorite güç olma noktasında şu veya bu şekilde söz sahibi olduklarını zannediyorlardı .Buna binaen onlar dua.niyaz ve ibadet törenlerinde sadece Allah a yönelmekle yetinmeyip ,uydurma tanrılarada yöneliyorlar,yakarışta bulunuyorlardı.
Müşrikler,toplumsal ve siyasi rububiyet bağlamındada Allah ın rab oldugu inancını taşımıyorlardı.Onlar, bu bağlamda kendi dini önderlerini ,kabile reislerini yada aile büyüklerini rabler edinmişler ,kendi yaşam ilkelerini onlardan alıyorlardı.
Nitekim .Kur an onların birinci sapıklıkları hakkında şöyle buyurmaktadır:
"İnsanlardan öyleleri vardırki tapınmanın sınırında durarak Allah a ibadet ederler.Bir fayda dokunursa mutmain olur,herhangi bir belaya uğrarlarsa yüzüstü dönerler .Böyleleri hem dünyayı,hemde ahireti kaybetmiştir.İşte bu apaçık hüsrandır .Allah ı bırakıpta kendisine ne fayda nede zarar veremeyecek olan şeylere yalvarıp yakarır.
İşte en büyük sapıklık da budur.Zararı faydasından daha yakın olana yalvarır,bu ne kötü mevla(yardımcı)ve ne kötü arkadaş(Hac 11,12,13)
"Allah ı bırakıpta kendilerine zarar ve faydada veremeyenlere tapar ve bunlar Allah katında bizim şefaatçilerimiz derler.(Ey peygamber )Deki ;Allah a ,göklerde ve yerde bir bilmediğinimi haber veriyorsunuz ?Onların ortak koştuklarından Allah münezzehtir."(yunus 18)
Müşrikler,toplumsal ve siyasi rububiyet bağlamındada Allah ın rab oldugu inancını taşımıyorlardı.Onlar, bu bağlamda kendi dini önderlerini ,kabile reislerini yada aile büyüklerini rabler edinmişler ,kendi yaşam ilkelerini onlardan alıyorlardı.
Nitekim .Kur an onların birinci sapıklıkları hakkında şöyle buyurmaktadır:
"İnsanlardan öyleleri vardırki tapınmanın sınırında durarak Allah a ibadet ederler.Bir fayda dokunursa mutmain olur,herhangi bir belaya uğrarlarsa yüzüstü dönerler .Böyleleri hem dünyayı,hemde ahireti kaybetmiştir.İşte bu apaçık hüsrandır .Allah ı bırakıpta kendisine ne fayda nede zarar veremeyecek olan şeylere yalvarıp yakarır.
İşte en büyük sapıklık da budur.Zararı faydasından daha yakın olana yalvarır,bu ne kötü mevla(yardımcı)ve ne kötü arkadaş(Hac 11,12,13)
"Allah ı bırakıpta kendilerine zarar ve faydada veremeyenlere tapar ve bunlar Allah katında bizim şefaatçilerimiz derler.(Ey peygamber )Deki ;Allah a ,göklerde ve yerde bir bilmediğinimi haber veriyorsunuz ?Onların ortak koştuklarından Allah münezzehtir."(yunus 18)