dilhuba
Profesör
- Katılım
- 27 Eki 2006
- Mesajlar
- 2,630
- Tepkime puanı
- 20
- Puanları
- 0
- Konum
- Manisa
- Web sitesi
- mustafababuroglu.sitemynet.com
ONA [s.a.v] HÜRMETİN HEDİYESİ
Hz. Musa‘nın [a.s] zamanında İsrailoğulları içinde adamın biri iki yüz sene isyan içinde yaşamıştı. Öyle ki imandan başka hayırlı bir ameli bilinmiyordu. Bu adam ölünce İsrailoğulları onu ayağından tutup bir çöplüğe attılar. Bunun üzerine yüce Allah Hz. Musa‘ya [a.s], “Ey Musa! Git; falanca yere atılan kulumu yıka, kefenle ve bütün İsrailoğulları ile beraber cenaze namazını kıl!“ diye vahyetti. Hz. Musa verilen emri yerine getirdi. İsrailoğulları bu duruma hayret edip Hz. Musa‘ya bu toplumda bundan daha günahkâr birisinin bulunmadığını haber verdiler. Hz. Musa da,
“Ben bunu biliyorum, ancak Allah bana böyle yapmamı emretti“ dedi. İsrailoğulları,
“Bunun durumunu Rabbine sor da öğrenelim“ dediler. Hz. Musa [a.s] Rabbine, “Ey Rabbim ne dediklerini biliyorsun, bu kulun durumunu bize bildir“ diye dua etti. Yüce Allah Hz. Musa‘ya [a.s] şöyle vahyetti:
“Onlar doğru söyledi. O, tam iki yüz sene bana isyan etti. Ancak günlerden bir gün Tevrat‘ı açıp orada yazılı olan Habibim Muhammed‘in ismine baktı; onu öptü ve hürmetle başına koydu. Ben buna karşılık onun iki yüz senelik günahlarını affettim.“ [Ebû Talib, Kalplerin Azığı: Kûtö‘l-Külûb, 3/355; Ebû Nuaym, Hilyetü‘l-Evliyâ, 4/45; Nebhânî, Hüccetullahi al0‘l-Âlemin, 1/229.]
KISSADAN DERSLER
Resûlullah Efendimiz [s.a.v], ruhu ve nuru ile ilk yaratılandır. Hz. Âdem‘in [a.s] bedenine henüz ruhu verilmeden önce, Resûlullah Efendimiz [s.a.v] mele-kût aleminde Allah‘ın habibi ve son peygamberi olarak ilan edilmişti.
Yüce Allah, Resûlullah Efendimiz‘i [s.a.v], önceki bütün peygamberlerine tanıtmış ve ona yetişirlerse kendisine iman ve yardım sözü almıştı. Peygamberler bu sözleşmeyi ümmetlerine de haber vermişlerdi. Resûlullah Efendimiz [s.a.v] saadetli ruhu cesed-i pakisiyle buluşup dünyayı şereflendirmeden önce, bütün peygamberler onu tanımış, sevmiş ve kendisine aşık olmuştu.
O [s.a.v] gelmeden önce iman edenleri vardı.
Yüce Allah bütün peygamberleri ile yaptığı bu sözleşmeyi Kur‘ân-ı Hakim‘de şöyle haber verir:
“Hani Allah peygamberlerden ‘Size, kitap ve hikmet verdikten sonra onları tasdik eden bir peygamber [son ümmi peygamber] geldiğinde ona mutlaka inanıp yardım edeceksiniz‘ diye söz almıştı. Allah onlara ‘Kabul ettiniz ve ahdimi üstlendiniz mi?‘ diye sordu, onlar da‘Evet, kabul ettik‘dediler.“ [Âl-i imran 3/81.]
Hz. Peygamber [s.a.v] buyurur ki:
“Şayet Musa ve İsa [a.s] benim zamanıma ulaşsalardı, bana uymaktan başkası onlara helal olmazdı.“ [bk. Ahmed, Müsned, 3/338; Darimi, Mukaddime, 39; Ebû Ya‘lâ, Müs-ned, nr. 2132 [Beyrut 1998]; Heysemi, ez-Zevâid, 1/173-174. Bu rivayetlerde isa lafzı yoktur. Her iki peygamberin isminin zikredildiği bir hadis için bk. ibn Kesir, Tefsir, 2/68 [Riyad 1997]]
Hz. Musa‘nın [a.s] zamanında İsrailoğulları içinde adamın biri iki yüz sene isyan içinde yaşamıştı. Öyle ki imandan başka hayırlı bir ameli bilinmiyordu. Bu adam ölünce İsrailoğulları onu ayağından tutup bir çöplüğe attılar. Bunun üzerine yüce Allah Hz. Musa‘ya [a.s], “Ey Musa! Git; falanca yere atılan kulumu yıka, kefenle ve bütün İsrailoğulları ile beraber cenaze namazını kıl!“ diye vahyetti. Hz. Musa verilen emri yerine getirdi. İsrailoğulları bu duruma hayret edip Hz. Musa‘ya bu toplumda bundan daha günahkâr birisinin bulunmadığını haber verdiler. Hz. Musa da,
“Ben bunu biliyorum, ancak Allah bana böyle yapmamı emretti“ dedi. İsrailoğulları,
“Bunun durumunu Rabbine sor da öğrenelim“ dediler. Hz. Musa [a.s] Rabbine, “Ey Rabbim ne dediklerini biliyorsun, bu kulun durumunu bize bildir“ diye dua etti. Yüce Allah Hz. Musa‘ya [a.s] şöyle vahyetti:
“Onlar doğru söyledi. O, tam iki yüz sene bana isyan etti. Ancak günlerden bir gün Tevrat‘ı açıp orada yazılı olan Habibim Muhammed‘in ismine baktı; onu öptü ve hürmetle başına koydu. Ben buna karşılık onun iki yüz senelik günahlarını affettim.“ [Ebû Talib, Kalplerin Azığı: Kûtö‘l-Külûb, 3/355; Ebû Nuaym, Hilyetü‘l-Evliyâ, 4/45; Nebhânî, Hüccetullahi al0‘l-Âlemin, 1/229.]
KISSADAN DERSLER
Resûlullah Efendimiz [s.a.v], ruhu ve nuru ile ilk yaratılandır. Hz. Âdem‘in [a.s] bedenine henüz ruhu verilmeden önce, Resûlullah Efendimiz [s.a.v] mele-kût aleminde Allah‘ın habibi ve son peygamberi olarak ilan edilmişti.
Yüce Allah, Resûlullah Efendimiz‘i [s.a.v], önceki bütün peygamberlerine tanıtmış ve ona yetişirlerse kendisine iman ve yardım sözü almıştı. Peygamberler bu sözleşmeyi ümmetlerine de haber vermişlerdi. Resûlullah Efendimiz [s.a.v] saadetli ruhu cesed-i pakisiyle buluşup dünyayı şereflendirmeden önce, bütün peygamberler onu tanımış, sevmiş ve kendisine aşık olmuştu.
O [s.a.v] gelmeden önce iman edenleri vardı.
Yüce Allah bütün peygamberleri ile yaptığı bu sözleşmeyi Kur‘ân-ı Hakim‘de şöyle haber verir:
“Hani Allah peygamberlerden ‘Size, kitap ve hikmet verdikten sonra onları tasdik eden bir peygamber [son ümmi peygamber] geldiğinde ona mutlaka inanıp yardım edeceksiniz‘ diye söz almıştı. Allah onlara ‘Kabul ettiniz ve ahdimi üstlendiniz mi?‘ diye sordu, onlar da‘Evet, kabul ettik‘dediler.“ [Âl-i imran 3/81.]
Hz. Peygamber [s.a.v] buyurur ki:
“Şayet Musa ve İsa [a.s] benim zamanıma ulaşsalardı, bana uymaktan başkası onlara helal olmazdı.“ [bk. Ahmed, Müsned, 3/338; Darimi, Mukaddime, 39; Ebû Ya‘lâ, Müs-ned, nr. 2132 [Beyrut 1998]; Heysemi, ez-Zevâid, 1/173-174. Bu rivayetlerde isa lafzı yoktur. Her iki peygamberin isminin zikredildiği bir hadis için bk. ibn Kesir, Tefsir, 2/68 [Riyad 1997]]