Küfre Düşüren Şeyler

1. “Allah Teâlâ gökten, Arş’tan bize bakar”, “Yukarda Allah şahit” demek.

2. “Sen bana zulmettiğin gibi, Allah da sana zulmetsin”, “Allah zulmetmek için oturmuştur”, “Galiba Allah onu unuttu” demek.

3. “Ben Allah’tan, Kur’ân’dan, Peygamberden berîyim” veya mü’min birine “O Allah’ın ve benim nazarımda yahudidir” demek.

4. Kudretini kast etmeksizin “Allah’ın eli uzundur” demek.

5. Yalanını “Allah biliyor ki bu böyledir” cümlesiyle takviye ederek, inandırmaya çalışmak.

6. “Allah’a yemin etmenle, eşeğimin yellenmesi aynıdır” demek.

7. “Allah bilir ki, keyfim ve üzüntüm senin keyfin ve üzüntün gibidir” sözünü, eşitliği kast etmeden söylemek.

8. Zulmettiği esnada kendisine“Allah’tan korkmaz mısın”denildiğinde “Hayır Ondan korkmam” veya “Günahtan korkmam” diye karşılık vermesi.

9. “Seni Allah’tan fazla severim” demek.

10. Allah Teâlâyı cisimle vasıflandırmak, Ondan başka kadîm (ezeli) varlık olduğuna inanmak, O’nu zamana ve mekâna isnad etmek, O’nu azalarla vasfetmek, meselâ “Gözü var” ya da “Görmez” demek.

11. Allah’tan başkasına tapmak, “Allah’a da şeyhime de taparım” demek. Bunu yapmak da, söylemek de şirktir.

12. Kızdığı birine “dinsiz” yahut “Allah” kelimesine “sız” ilavesini yaparak konuşmak.

13. Allah Teâlâ hakkında “Baba, oğul, dede” gibi sözleri kullanmak.

14. “Allah Teâlâ şunu boşuna yaratmış” demek.

15. Allah Teâlânın isimlerini kullanarak sihir yapmak, âyetleri ters okumak. Haram işlerken Besmele çekmek. Allah’ın isimlerini sun’i uyutma ve telkin için kullanmak.

16. Azrail aleyhisselâmı alaya almak niyetiyle “Falanı görmek, Melek-ül Mevt’i görmek gibidir” demek.

17. “Falan adam melek olsa bile ona inanmam” veya “Melek şahitlik yapsa bile inanmam” demek.

18. “Sen bana şu kadar para ver; ben de Azrail’i falanın canını almaya göndereyim” demek.

19. Takvâ ehli birine “Şeytanı görmem, seni görmemden benim için daha iyi” veya “Sen domuz gibisin” demek.

20. “Sen benim peygamberimisin” yahut “Ben senin peygamberinim” demek.

21. Kur’ân’ı küçümsemek, beşer sözüne benzetmek, hükümlerini yetersiz görmek, bir harfini bile olsa inkâr etmek, haramını helal veya haramını helal saymak.

22. “Kur’ân okumaya doydum” demek.

23. Esmâ-ül Hüsnâ’dan veya Kur’ân’dan bir kelimeyi de olsa pislik içine atmak.

24. İlahi Kitab’lardan herhangi birine sövmek.

25. Allah’ın indirdiklerinden birine ayıp takmak, küçümsemek, alaya almak.

26. Kur’ân’ı hakimin veya Allah’ın isimlerinden birinin üzerine, cilt yapmak gayesi dışında basmak.

27. Peygamberlerden herhangi birini veya şeriatlerini inkâr etmek. “Falan kişi peygamber de olsa, ona inanmam”, “Peygamber gelip bana bunu yap dese yine yapmam” veya “Peygamber yapma dese, yine yaparım” demek.

28. Kim olursa olsun herhangi bir insanı Peygamber seviyesine çıkarmak veya herhangi bir Peygamberi beşer seviyesine indirmek.

29. Peygamberin azalarından birini, meselâ sakalını küçümsemek.

30. Peygamber hakkında “O adam”, “O herif” gibi saygısız ve küçümseyici sözler sarf etmek. Yine küçümseme amacıyla “O da nihayet bir beşerdir” demek.

31. Peygambere yahut isimlerinden veya icraatlarından birine sövmek. Adı ΄Nebî΄ olan birine Peygamberi niyet ederek sövmek.

32. Onu yalanlamayı kast etmeksizin, “Peygamberim” diyen birine, “Madem Peygambersin bir mucize göster” demek.

33. “Peygamberin tırnakları uzundu, elbiseleri kirliydi” ya da “Peygamber siyahtı” demek.

34. Tevatüren sabit olmuş hadîsi inkâr etmek. Meşhur hadîsi inkâr konusunda ihtilaf edilmiştir. Ama mütevatir mi, meşhur mu olduğunu bilmeksizin bir hadîs için “Böyle sözler çok olmuştur” demek küfürdür.

35. “Benim Kabrim ile Minber’imin arası Cennet Bahçelerinden bir bahçedir” hadîsini işitince “Ben orada minber ve mezardan başka bir şey görmedim” demek.

36. Kendisine “Bıyıklarını kırp ve misvak kullan” denen birinin “Bunu yapmam” diye karşılık vermesi.

37. “Peygamber şunu severdi” denilince “Ben sevmem” demek. “Ben Peygamber’i sevmem” demek. Rol icabı bile olsa bunu yapmak küfürdür. Tek çıkış yolu “Ebu Cehil ya da falan böyle demişti” diye aktarmaktır.

38. Peygamber aleyhisselâmın kendi arzusuyla fakirliği tercih etti, diye belirtmeksizin “Peygamber fakirdi” demek.

39. “Âdem aleyhisselâm ham bez yapardı” diyene “Biz dokumacının çocuğuyuz” demek. Âdem aleyhisselâmdan değil de, maymundan geldiğini iddia etmek. Peygamberleri tazîm ifade eden sözlerle anmak lazımdır. Böyle yapmamanın dahi küfür olduğunu savunan alimler vardır.

40. Peygamberlerden biri hakkında “Zamparaymış” ya da “Şehvetine düşkünmüş” demek.

41. Sarhoş iken bile Peygamber’e sövmek. Böylesi tevbe etmeden öldürülürse cenaze namazı kılınmaz. Tevbe ettikten sonra öldürülürse cenaze namazı kılınır. Ancak tevbe etmesi onu ölüm cezasından kurtarmaz. Hanefi ve Maliki böyle hükmetti. Şafii’ye göre tevbeyle ölüm cezasından kurtulur.

42. Ebû Bekr, Ömer, Âişe radiyallahu anhum hezeratına sövmek, hilafetlerini inkâr etmek. Diğer sahabelere sövmenin küfür olup olmadığı ise ihtilaflıdır.

43. Ulemâya sövmek, onlarla alay etmek, onları hafife almak.

44. Kitab ve Sünnet’le sabit olmuş hususları, meselâ hesabı, azabı, Sırat’ı, Kevser Havzını, Mizân’ı, Cennet’i, Cehennem’i inkâr etmek.

45. “Sen bugün bana arpa ver, ben Kıyamet’te sana buğday vereyim” veya aksini demek.

46. Allah Teâlânın va’dini inkâr veya hafife almak, meselâ Kıyâmet’i, kabir azabını, Sûr’a üfürülmesini inkâr etmek.

47. “Allah bana Cennet’i verse, sensiz gitmem”, “Allah Teâlâ falanla Cennet’e gir, dese; girmem”, “Senin yüzünden Cennet’i vereceklerse, istemem”, “Senin yüzünden Cehennemlik olacaksam, olayım” demek.

48. Kendisine zulmeden bir zalime, zulme uğrayan kişinin “Mahşer’de senden hakkımı alırım” dediğinde “Sen beni nereden bulacaksın, Mahşer’de ne işim var” diye karşılık vermesi.

49. Birine “Dünyayı bırak; âhirete yönel” denildiğinde “Peşin olanı, borç için terk etmem” diye cevap vermek.

50. “Âhirette yalnız rûh azab görür, beden değil” demek.

51. “Sen -haşa- Allah olsan, senden yine de hakkımı alırım” demek.

52. Küçük günah işleyen birine “Tevbe et” denilince “Ne yaptım ki, tevbe edeyim” diye cevap vermesi.

Ulemanın büyük çoğunluğuna göre, bilmeyerek de olsa küfür söz söyleyen veya küfür işleyen kâfir olur dediler! Onlar şöyle derler: “İman ve küfür hususunda bilmemek, özür değildir.” Ancak, bir kısmı da bilmeden olursa, küfür olmayacağını söylediler. Yani, cehaleti mazeret kabul ettiler. Ancak, hakim böyle bir şeyi işittiğinde af etmez ve şer’î hükmü tatbik eder. Kalbe gelen bu tür düşünceler, dille söylenmedikçe vesvesedir. Halis imandan kaynaklanır. Yani, küfür olmaz. Bu tür şeylerin kalbde yer etmesi zararlıdır; ancak, gelip geçici olursa zararı yoktur.

53. Namaz kılmayana “Namaz kıl” dendiğinde “Ben elimi namazdan yıkadım”, “Bu iş uzundur, bana ağır gelir”, “Ramazana bıraktım, o zamana kadar sabredeceğim”, “Namazı gömdüm”, “Namazı ektim”, “Namaz kılsam ne kârım olur” demesi.

54. Ramazan ayı gelince “Yine ağır iş geldi” demek.

55. “Zekâtını ver” diyene “Ben zekât mekat vermem” demek. “Keşke faiz, zulüm helal olsaydı” temennisinde bulunmak.

56. “Ben şarap içerim, kimmiş haram diyen” denilmesi.

57. “Şeriate göre hüküm şöyledir” diyen birine “Ben şeriat meriat tanımam, şeriatsız amel ederim” demek. Ancak bazı ulema bunun küfür olmadığını söylediler.

58. “Haram mal, bana helal maldan daha sevimlidir” demek.

59. “Şeriatle hükmü bırakıyorum; çünkü, şeriat hiyle hurdadır” demek.

60. “Din ilimlerini öğrenenler için melekler kanatlarını yere koyarlar” dendiğinde “Ben onları çiğnerim” ya da ayağını yere vurarak “Ben onları yere batırırım” demek.

61. “İmam Azam’ın görüşleri hep kıyasa dayalıdır. Dinde kıyas yoktur” diyen, Kıyas Kur’ân ile sabit olduğundan dolayı kâfir olur.

62. “İlm-i Tevhîd, ilm-i fıkıh, ilm-i tefsir, ilm-i hadîs ilim değildir” demek. Eline bir sopa alıp, çocukları etrafına toplayarak onun bunun kafasına vurarak, eski hocaların böyle olduğunu fiilen göstermek; alimlerle alay etmek ve onları halkın gözünden düşürmek.

63. İlim meclisine davet edildiğinde “İlim meclisleri ne işe yarar, ilim meclisinde ne işim var” demek.

64. Bir alimin fetvasını yere atmak.

65. “Âlim” kelimesini küçülterek “âlimcik” demek.

66. “İbadettir” diyerek çalgı çalmak, raks etmek. Küfürlerine rıza göstererek mecûsînin “kulunsuvey”ini, hıristiyanın “zünnar”ını bağlamak.

67. Dîni bir görev veya gaye olmaksızın küfür diyarına gidip onların kılık kıyafetlerine bürünmek.

68. Güldürmek gayesiyle dînî bir konu veya kutsalı alaya almak. Bu tür fıkralar uydurmak.

69. “Senin ortağın yoktur”, “şeyhim benzersizdir” demek. “Zamanımızda” kaydıyla söylenirse küfür olmaz. Çünkü, Allah Teâlâ zamandan münezzeh, gerisi ise zamanla kayıtlıdır.

70. “Filânın katli bana helaldir” demek ve böyle diyen birini “Doğru söyledin” diye tasdik etmek. “Şer’î hükmün olduğu yerde, vaz’î kanunla hükmetmek güzeldir” demek.

71. Kendisine “ey kâfir” diyen birine “buyur” diye karşılık vermek.

72. “Allah adına yemin etmene inanmam, bana talak üzerine yemin et” demek ve böylece Allah ve Rasûlü’nün münker bildirdiği bir şeyi yüceltmek.

73. Kâfir olmayan birine “kâfir” demek.

74. Hanımına “kâfir” diyen koca kâfir olduğu gibi, ona “kâfir sensin” karşılığını veren hanımı da kâfir olur.

75. Allah Teâlâyı kast ederek “Gücüm yetseydi, Sen’den intikam alırdım” demek.

76. Bir kimseye “Ma’bûdum” demek. Arap lugatına vakıf olup, bunu mahbub manasında kullanırsa küfür olmaz.

77. Hükümdar hapşırıp “elhamdülillah” dediğinde ona “yerhamükallah” diyen kişiye “Sus, hükümdara böyle söylenmez” demek.

78. Mukaddes bir yeri, meselâ camiyi söz veya fiille hafife almak. Mukaddes olmayan bir yeri mukaddes saymak, meselâ bile bile kıbleden başka tarafa namaza durmak.

79. Kavga anında hasmına kâfir diyen de, aynı şekilde mukabele eden hasmı da kâfir olur. Amma bir kâhine “Ey kâfir” demek, küfür değildir.

80. Şer’î bir dayanağı olmaksızın, birini öldürene “İyi ki onu öldürdün” demek.

81. Günahını çirkin görmemek, taatini güzel görmemek yahut bu düşüncesini dille ifade etmek.

82. Ticaret gayesiyle küfür diyarına gidip döndüğünde kişinin “Küfür diyarı, müslüman diyarından daha güzeldir” demesi.

83. Zulme “adalettir” demek.

84. Şeriatle verilmeyen hükme “âdildir” demek.

85. Şer’î bir hükmü işiten kişinin diliyle veya kaş göz işaretiyle bu hükmü red etmesi.

86. İlerki bir zamanda kâfir olmaya karar veren, anında kâfir olur.

87. Reankarnasyona inanmak.

88. Kıyametten korkmadığını söylemek.

89. Kaderin değiştirileceğine inanmak.

90. “Müezzin çağırıyor” diyene “beni değil, seni çağırıyor” demek.

91. Mü’mini mü’min olduğu için sevmemek.

92. Kâfiri, kâfir olduğu için sevmek.

93. Kendisine “örtün” denen bir hanımın “Bu sıcakta örtünmek mi olurmuş” demesi.

94. İslâm veya islâm hükümlerine “hurafe” demek.

95. “Asrımız dinsizlik asrıdır” demek.

96. Allah’ın hükümlerini sırf akla uyuyor diye kabul etmek.

97. Ehl-i beyt’e düşmanlık.

98. Kur’ân için “Muhammed’in uydurması” demek.

99. Kâfirlerin de Cennet’e gireceğine inanmak.

100. Mü’minin Cehennem’de ebedî kalacağını iddia etmek.