eylül
Veled-i kalbî
Henüz 13 yaşında küçük bir kız çocuğuydu İman El Hams. O da Filistin`de yaşayan bütün çocuklar gibi gözlerini savaşa açmıştı! Oyun nedir, oyuncak nedir bilmezlerdi. En önemli oyunları taş atmaktı.
Hergün işgalci siyonistler bir arkadaşını şehid ediyor, komşularının evlerini yıkıyor, babalarını tutuklayıp hapisanelere götürüyorlardı. Bu olanlara bir anlam veremiyordu küçük Hams.
Bazen ellerine taşlar alıp evlerinin arka tarfındaki caddede siyonist katilleri ve onların araçlarını taşlıyorlardı. Attıkları küçük taşlardan korkup kaçan siyonist işgalcileri görünce çok şaşırmıştı. Kendilerinden yaşca ve fiziken büyük, ellerinde silahlar ve bombalar olduğu halde bizden niye bu kadar korkuyorlar diye düşünüyordu.
Büyüyünce doktor olmak istiyordu Hams. Filistinde doktora ihtiyac vardı. Doktor olmadığı, ilaç olmadığı için ölen arkadaşları vardı Hams`ın.
Doktor olabilmek için derslerine çok dikkat ediyordu. Gerçi okula gidemediği günler oluyordu. Siyonist işgalciler bütün yolları kapatıyor, kimsenin evinden çıkmasına izin vermiyorlardı. Burası bizim vatanımız bu işgalciler ne hakla bizim vatanımızda bizi tutsak ediyorlar diye düşünmüştü küçük olmasına rağmen.
İşgalci siyonistler yeni bir operasyon başlatmıştı. Bütün Gazze`yi yüzlerce tank, binlerce asker ve helikopterlerle işgal etmişlerdi. Silah sesleri hiç susmuyordu. Bomba sesleri kulaklarını sağır edecek şekildeydi; her tarafı yakıp yıkıyorlardı.
Bütün gece uyuyamamıştı Hams. Bomba seslerinden korkup annesinin yanına sığındı. Annesi bir yandan ağlıyor bir yandan Rabbine dua ediyordu. O da annesiyle birlikte dua etmeye başladı...
Yarabbi; bu bombalar artık sussun, annem artık ağlamasın ne olur! Ben ve kardeşlerim korkuyoruz. Bu pis askerleri vatanımızdan def et ,babama yardım et, onu koru...
Ağlayarak bu dualar döküldü o masum dudaklardan.
Babası işgalci siyonistlere direnmek için sokaktaydı Hams`ın. Acaba babasının başına bişey gelmişmiydi diye merak ediyordu.
O gece hiç uyumamışlardı. Sabah olmuştu ve okula gitmeliydi.Hazırlıklarını yapmaya başladı. Çantasını hazırladı, kitabını ve kalemini özenle yerleştirdi. Annesinden en güzel elbisesini istedi. En son bayramda giymişti o güzel elbiseyi. Nedense bu gün o güzel elbiseyi giymek gelmişti içinden.. Annesi okula gitmesini istemiyordu Hams`ın. Hemen arka sokakta işgalci katillerin tankları vardı. Annesi küçük yavrusuna zarar gelmesinden korkuyordu. İçinde tarifsiz bir sızı vardı annesinin.
Küçük Hams; ben doktor olacağım anne.. Bu yüzden okula gitmeliyim. Hem zaten hergün oluyor bu olanlar diyerek elbisesini giydi. Annesi tebessüm ve göz yaşları içinde kızına baktı. Allah seni siyonist katillerin şerrinden korusun! diye dua etti. Küçük Hams ayakkabılarını giydi. Dönüp annesine baktı ve ona sımsıkıca sarıldı. Gözyaşları yanaklarından süzülen annesini öptü. Annesi de onu öptü ve kokladı. Nasıl da güzel kokuyordu Hams. Bügün bir başka gelmişti onun kokusu annesine. Sıkı sıkı sarıldı annesi küçük kızına. Sanki hiç bırakmak istemiyordu.
Hams; anne okula geç kalacağım diye uyardı annesini. Annesi de bırakmak istemedi Hamsı. Sanki anlamıştı bişeyler olacağını. Yüreğinde derin bir sızı oluşmuştu. Sıkı sıkı sarıldı Hams`a, bunun son defa olduğunu bilmeden.
Annesi Hams`ın başörtüsünü düzeltti. Bu gün Hams babasının puşisini takmak istemişti başına. Babası günlerdir eve gelmemişti. Onu çok özlemişti. Özlemini böyle gidermek istiyordu belki de Hams.
Küçük Hams çantasını omzuna aldı, kapıyı yavaşca açtı.Dışarıdan silah ve bomba sesleri geliyordu; tanklar geziyordu Gazze sokaklarında. Dönüp annesine baktı ve güldü Hams. Sonra besmele çekti ve hızlı adımlarla okula doğru yola koyuldu. İçinden bildiği bütün duaları okuyordu. Özellikle ayetel kürsü, felak ve nas sürelerini dua niyetiyle bolca okudu...
Etrafa bakıyordu yürürken. Her taraftan dumanlar yükseliyordu. Bazı evler yıkılmıştı. Arkadaşı Ahmet Yasin`in de evlerinin yıkılmış olduğunu gördü. Bir anda Hams`ın içini korku kapladı. İnşallah arkadaşı Ahmet Yasin, annesi Havva teyze ve küçük kardeşi Zeynebe bişey olmamıştır diye dua etti.
Okula gitmeliydi Hams. Belki de Ahmet Yasin okuldaydı. Adımlarını daha da sıklaştırdı. Siyonist işgalcilerin yanından hızla geçti. Onlara nefretle baktı. Amcası aklına geldi Hams`ın.
Amcasını siyonistler şehid etmişlerdi. O bir öğretmendi. Hams`a okuma yazmayı o öğretmişti. Ona doktor olmasını öğütleyen de oydu. Hams`ın gözleri dolmuştu. Bir taş alıp şu katillere fırlatayım diye geçirdi içinden, ama okula geç kalıyordu. İçinde biraz da endişe vardı, çünkü siyonistler çocukları ve bebekleri de gözlerini kırpmadan öldürüyorlardı. Daha 5 gün önce arka sokaktaki komşularının küçük bebekleri 6 aylık Muhammedi kafasından vurarak şehid ettiklerini duymuştu. İçi iyice ürpermişti, yüreğinde tarifsiz bir his oluşmuştu. Korku değildi bu... Ne olduğunu anlayamamıştı. Siyonistlerin yanından hızla uzaklaşmaya çalışıyorken bir yandan okulunu düşünüyordu. Muhammed, babası, Ahmet Yasin ve annesi gözünün önünden bir film şeridi gibi geçiyordu.
Birden acı bir silah sesi duyuldu. Hams`ın annesi Meryem bir anda yerinden fırladı. Yüreğine tarifsiz bir ateş düştü annesinin. Bu silahtan çıkan kurşun acaba kimin canını yaktı diye düşündü. Birden hams geldi aklına; güzel kzı Hams az önce öptüğü kokladığı biricik yavrusu. Kokusu hala burnundaydı onun...
Ve ardından bir silah sesi daha. İyice huzursuz olmuştu Meryem. Arkasından peş peşe gelen silah sesiyle kendini gayri ihkiyari dışarı attı.. Göz yaşlarına da hakim olamıyordu; içindeki ateş bütün bedenini kaplamıştı. Hızlıca Hamsın gittiği yöne doğru koşmaya başladı...
Küçük Hams ise ilk silah sesiyle birlikte bedeninde bir sızı hissetti; adımlarını daha da hızlandırmak istedi. Ardından bir silah sesi daha işitti küçük kız; vurulduğunu anlamıştı... Tarifsiz bir acı hissetti o küçücük bedeninde, daha fazla hareket edemedi. Minik bedeni ayakta duramadı Hams`ın ve kendini yere bıraktı. Aklına annesi geldi Hamsın, sonra da babası. Gözlerinin önünde birden arkadaşı Ahmet Yasin belirdi; onu, bir bahçede oturmuş güzel meyveler yiyorken görüyordu. Tebessüm ederek Hamsa baktı Ahmet yasin ve elindeki meyvayı Hamsa doğru uzattı. Hams da tebessüm etti ve içindeki sıkıntı bir anda ferahlığa dönüştü...
Annesi Meryem de biraz ilerde yatan küçük bir beden gördü. Başında ise, canavar ruhlu bir işgalci askeri otomatik silahını yerde yatan o minik bedene doğrultmuş halde duruyordu. Meryemin içindeki sıkıntı dahada artmıştı; hızla o tarafa doğru koştu...
Bu olamazdı! Yerde hareketsiz yatan beden küçük kızı Hamsdı. Meryem yavrum...! güzel kızım...! diye bir feryat kopardı.
Çantası sırtında kanlar içinde yerde yatan küçük kızı Hamsdı. Onu şehid eden kan içici Siyonist asker ise başında duruyordu.
Bedeni cansız yerde yatan, kanlar içindeki yavrusunu kucağına aldı Meryem.. Gözyaşları ve hıçkırıklara boğulup sıkıca sarıldı minik kızına... Hamsın o parıldayan yüzünde bambaşka bir tebessüm vardı, üzerinde ise az öncekinden daha güzel bir koku sarmıştı. Hamsı sıkıca kollarına alıp doyasıyla kokladı yavrusunu...
Meryem, ambulans...! Ambulans yok mu...? diye feryat etti. Etraftaki insanlar şakınlık ve hüzün içinde bakıyorlardı ona. Minicik bir kızın üzerine bir şarjör mermi boşaltan siyonist katili görenler taş kesilmişti sanki. Olayı gören genç bir kadın ağlayarak kundaktaki bebeğine daha sıkı sarılıyordu karşı kaldırımda...
Hams artık yaşamıyordu, ama annesi de buna inanmak istemiyordu. Hamsı hastahaneye yetiştirmek için çırpınıyordu Hamsı vuran katil siyonist hiçbir şey yokmuş gibi annesinin kollarında yatan masum çocuk bedenine baktı. Sonra sırıtarak ileride tankın yanında bekleyen diğer askerlerin yanına doğru ilerledi.
Ambulans gelmişti. Meryem telaşla ambulansa taşıdı minik kızını. O ölmemeliydi; daha çok küçüktü. Onun ne zararı olabilirdi ki? Sadece okuluna gidiyordu. Çevredeki insanlar da olayın şaşkınlığını üzerlerinden atıp kızının kanlı bedeni karşısında hıçkırıklara boğulan Meryeme yardım ettiler.
Olay karşısında sinirlenen halk az ilerde duran işgalci katil siyonistleri taşlamaya başladılar. İşgalci askerler de bir taraftan onlara kurşunlarla cevap verirken bir yandan da geri geri kaçıyorlardı.
Bu nasıl bir savaştı böyle?. Kimilerinin ellerinde sadece taşlarla vatanlarını savunanlar, karşı tarafta ise tanklar, uçaklar, helikopterler, otomatik silahlar..! Ve böylelikle İslami Filistin ve Kudüs topraklarını işgal etmişlerdi.
Onların hesaba katamadıkları bir şey vardı; bu onlarda bulunmayan bir silahtı...! Filistinlilerin Allaha olan imanı ve şehadet aşkı...
Meryem küçük Hamsın başını kucağına almış ağıtlar yakarak sırma saçlarını okşuyordu. Bir yandan da Rabbine onun ölmemesi için dua ediyordu. Birden Hamsın evden çıkmadan önce kapıdan dönüp ona bakışını hatırladı. Meryem o anı düşündükçe sanki kzının birşeyler olacağını sezdiğini, annesine elveda dercesine baktığını geçirdi içinden.
Hastahaneye geldiklerinde artık çok geçti. Küçük Hams Rabbine kavuşmuştu. Doktorlar Hamsın minik cesedine bakınca dehşete düştüler .O küçücük bedende ikisi başında olmak üzere tam yirmi kurşun yarası vardı. Kimse bu caniliğe akıl erdiremiyordu. Küçücük bedene bu kurşunları sıkan biri asla bir insan olamazdı.
Hamsın babasıda olayı duyunca koşarak hastaneye gelmişti. Önce hanımı Meryemi gördü hastane koridorunda; üstü başı kan içindeydi hanımının. Meryemin elinde Hamsın boynuna attığı puşisi vardı. Babasının puşisiydi bu... Annesi de kana bulanmış bu puşiyi kokluyordu. Gidip telaşla eşinin yüzüne baktı.. Meryem de hızlıca oturduğu yerden kalkıp eşine sarıldı. Hastahanenin koridorlarında Meryemin feryadı acı acı yankılandı;
Hams şehid oldu Yusuf...!
Hamsın küçük, cansız bedenini kucağına alan babası onun yüzüne baktı; yüzünde tarifsiz bir tebessüm vardı Hamsın.
Ona sarıldı ve ağladı Yusuf. Onun intikamını alacağına yemin etti sonra...Güzel kızı ellerinde cansız yatıyordu artık Yusufun. Puşisini başına bağladı ve yüzündeki kanları sildi Yusuf. Sonra öptü kızını karanfil kokan yanaklarından...
Çok kalabalık bir toplulukla Hamsın cenaze namazı kılındı. Hams yüzü açık bir şekilde,başında babasının puşisi, kanlı giyisisi üzerinden çıkarılmadan, tekbir sesleriyle Gazze sokaklarında dolaştırıldı. Kanlı elbisesi üzerindeydi çünkü; şehidler elbiseleriyle kefenlenmeden gömülürdü. Bütün Gazze küçük Hamsın intikamını almak için and içiyordu...
Babası küçük kzını kendi elleriyle ebedi mekanına defnetti. Dua etti kızına ve ahdini tazeledi. Küçük kızını kabrine koyduktan sonra kulağına eğilip şöyle dedi şehid yavrusuna:
Amcana ve bu mukaddes topraklar için canlarını vermiş şehidlerimize selamımızı götür. Onların kanlarıyla bereketlenen direnişimiz büyüyerek devam ediyor ve edecek. Onlara Kudüsümüzün yakında işgalden kurtulacağını müjdele. Allaha emanet ol canım kızım..!
Hamsın mezarının sağında ve solunda iki mezar daha vardı. Bu mezarlar da dün siyonistler tarafından yıkılan evlerinin altında can veren Hamsın arkadaşı Ahmet Yasin ve onun küçük kardeşi Zeyneb yatıyordu.
İsrailli subayın, bir başka askerin "o daha çocuk ve ölümden korkuyor" uyarısı yapmasına rağmen, silahını defalarca ateşleyerek 13 yaşındaki Filistinli bir kız çocuğunu öldürdüğü ortaya çıktı
İsmi sadece R. olarak belirtilen İsrailli yüzbaşı rütbesindeki asker, bu hafta silahını illegal olarak kullanmakla suçlandı. İsrailli subayın, silahındaki şarjörü geçen ay Refah mülteci kampı kenarındaki "güvenli bölgeden" yürüyen İman el Hams'ın vücuduna boşalttığı bildirildi. İsrailli katil yüzbaşının silahının şarjöründe toplam on mermi olduğu belirtildi.
İsrail ordusunun olay hakkındaki iddialarının aksine İsrailli katil yüzbaşının Filistinli kız çocuğu soğukkanlılıkla katlettiği ortaya çıktı.
İsrail ordusundan daha önce olayla ilgili yapılan resmi açıklaya göre, İman elindeki okul çantası ile birlikte askeri noktaya doğru yürüdü ve askerler kızın bir bomba taşıdığından korktular.
Ancak kaydedilen olay yerindeki askerlerin kendi aralarındaki telsiz konuşmaları gerçeği ortaya çıkardı. Kayıtlara göre, askerler ta başlangıcından itibaren kızın bir çocuk olduğunu biliyorlardı. Ne bombadan ve ne de bir tehditten bahsediliyor. Ve İman askerlerden en az 100 metre uzakta iken vuruluyor.
Telsiz konuşmalarından anlaşıldığına göre, askerler İman'ı "ölümden korkan 10 yaşındaki bir kız çocuğu olarak" kesinlikle farkettiler. Hatta İman, vurulduğunda askeri noktaya doğru değil, askeri noktanın uzağına mülteci kampının içine doğru gidiyor. Tam bu sırada katil yüzbaşı R. katletme kararını veriyor. Kızı önce başından vuruyor ve sonra öldüğünden emin olmak için silahının şarjöründeki bütün mermileri kızın vücuduna boşaltıyor.
Olay sırasında telsiz konuşmaları üç kişi arasında geçiyor. Gözetleme kulesindeki asker, karakolun operasyonlar odası ve birliğin komutanı yüzbaşı.
İmanı gördükten sonra gözetleme kulesindeki asker, İmanı gördüğü konusunda arkadaşlarını uyararak "Küçük bir kız. Savunmasız doğuya doğru koşuyor." diyor.
Konuşmalar şöyle gerçekleşiyor: embankment
Operasyonlar odası: 10 yaşın altındaki bir kızdan mı bahsediyoruz?
Gözetleyici: Yaklaşık 10 yaşında bir kız. Toprak setin arkasında, ölümden korkuyor.
Bir kaç dakika sonra İman, karakoldaki askerlerin biri tarafından ayağından vuruluyor.
Gözetleyici: Mevzidekilerden birinin kızı vurduğunu düşünüyorum.
İman yerde yaralı ve çaresiz yatarken birlik komutanı hemen harekete geçiyor.
Görgü şahitlerinin anlattığına göre, yüzbaşı İman'ı başından iki kez vurdu, yürüyerek uzaklaştı, geri döndü ve şarjörünü kızın üzerine ateşleyerek boşalttı.
Refah hastanesindeki doktorlar
kızın vücudunda en az 17 kurşun
tespit etti.
Daha sonra yüzbaşı
İman'ı neden
öldürdüğünü şöyle
açıklıyor:Bu komutandır.
Bölgede
hareket eden her şey,üç
yaşında bile olsa
öldürülmesi gerekir. Bitti.
Olay hakkında ilk önce ordu tarafından yapılan açıklamada, askerlerin ancak ilk ateşten sonra İman'ın bir çocuk olduğunu farkettikleri ileri sürüldü. Fakat telsiz kayıtları, askerlerin kızın çocuk, zayıf ve çaresiz olduğundan nasıl haberdar olduklarını ortaya koyuyor.
İman'ın katledilişi, Yüzbaşı R.'nin emrindeki askerlerin bir İsrail gazetesine giderek cinayet ile ilgili gerçekleri anlatmaları üzerine kamuoyuna malum oldu. Gazze Şeridi'nden sorumlu subay Tümgeneral Dan Harel tarafından bir soruşturma açıldı ve soruşturmada yüzbaşının "etik hareket etmediğine" karar verildi. Ancak askeri polis de bir soruşturma başlatarak birlik komutanı aleyhinde suçlamalarda bulundu.
İman'ın ailesi, İsrail ordusunu Yüzbaşı R.'ye küçük cezalar vererek olayı örtmeye çalışmakla suçladı ve katil subayın cinayetten yargılanmasını istiyor.
Tevhid Haber
Hergün işgalci siyonistler bir arkadaşını şehid ediyor, komşularının evlerini yıkıyor, babalarını tutuklayıp hapisanelere götürüyorlardı. Bu olanlara bir anlam veremiyordu küçük Hams.
Bazen ellerine taşlar alıp evlerinin arka tarfındaki caddede siyonist katilleri ve onların araçlarını taşlıyorlardı. Attıkları küçük taşlardan korkup kaçan siyonist işgalcileri görünce çok şaşırmıştı. Kendilerinden yaşca ve fiziken büyük, ellerinde silahlar ve bombalar olduğu halde bizden niye bu kadar korkuyorlar diye düşünüyordu.
Büyüyünce doktor olmak istiyordu Hams. Filistinde doktora ihtiyac vardı. Doktor olmadığı, ilaç olmadığı için ölen arkadaşları vardı Hams`ın.
Doktor olabilmek için derslerine çok dikkat ediyordu. Gerçi okula gidemediği günler oluyordu. Siyonist işgalciler bütün yolları kapatıyor, kimsenin evinden çıkmasına izin vermiyorlardı. Burası bizim vatanımız bu işgalciler ne hakla bizim vatanımızda bizi tutsak ediyorlar diye düşünmüştü küçük olmasına rağmen.
İşgalci siyonistler yeni bir operasyon başlatmıştı. Bütün Gazze`yi yüzlerce tank, binlerce asker ve helikopterlerle işgal etmişlerdi. Silah sesleri hiç susmuyordu. Bomba sesleri kulaklarını sağır edecek şekildeydi; her tarafı yakıp yıkıyorlardı.
Bütün gece uyuyamamıştı Hams. Bomba seslerinden korkup annesinin yanına sığındı. Annesi bir yandan ağlıyor bir yandan Rabbine dua ediyordu. O da annesiyle birlikte dua etmeye başladı...
Yarabbi; bu bombalar artık sussun, annem artık ağlamasın ne olur! Ben ve kardeşlerim korkuyoruz. Bu pis askerleri vatanımızdan def et ,babama yardım et, onu koru...
Ağlayarak bu dualar döküldü o masum dudaklardan.
Babası işgalci siyonistlere direnmek için sokaktaydı Hams`ın. Acaba babasının başına bişey gelmişmiydi diye merak ediyordu.
O gece hiç uyumamışlardı. Sabah olmuştu ve okula gitmeliydi.Hazırlıklarını yapmaya başladı. Çantasını hazırladı, kitabını ve kalemini özenle yerleştirdi. Annesinden en güzel elbisesini istedi. En son bayramda giymişti o güzel elbiseyi. Nedense bu gün o güzel elbiseyi giymek gelmişti içinden.. Annesi okula gitmesini istemiyordu Hams`ın. Hemen arka sokakta işgalci katillerin tankları vardı. Annesi küçük yavrusuna zarar gelmesinden korkuyordu. İçinde tarifsiz bir sızı vardı annesinin.
Küçük Hams; ben doktor olacağım anne.. Bu yüzden okula gitmeliyim. Hem zaten hergün oluyor bu olanlar diyerek elbisesini giydi. Annesi tebessüm ve göz yaşları içinde kızına baktı. Allah seni siyonist katillerin şerrinden korusun! diye dua etti. Küçük Hams ayakkabılarını giydi. Dönüp annesine baktı ve ona sımsıkıca sarıldı. Gözyaşları yanaklarından süzülen annesini öptü. Annesi de onu öptü ve kokladı. Nasıl da güzel kokuyordu Hams. Bügün bir başka gelmişti onun kokusu annesine. Sıkı sıkı sarıldı annesi küçük kızına. Sanki hiç bırakmak istemiyordu.
Hams; anne okula geç kalacağım diye uyardı annesini. Annesi de bırakmak istemedi Hamsı. Sanki anlamıştı bişeyler olacağını. Yüreğinde derin bir sızı oluşmuştu. Sıkı sıkı sarıldı Hams`a, bunun son defa olduğunu bilmeden.
Annesi Hams`ın başörtüsünü düzeltti. Bu gün Hams babasının puşisini takmak istemişti başına. Babası günlerdir eve gelmemişti. Onu çok özlemişti. Özlemini böyle gidermek istiyordu belki de Hams.
Küçük Hams çantasını omzuna aldı, kapıyı yavaşca açtı.Dışarıdan silah ve bomba sesleri geliyordu; tanklar geziyordu Gazze sokaklarında. Dönüp annesine baktı ve güldü Hams. Sonra besmele çekti ve hızlı adımlarla okula doğru yola koyuldu. İçinden bildiği bütün duaları okuyordu. Özellikle ayetel kürsü, felak ve nas sürelerini dua niyetiyle bolca okudu...
Etrafa bakıyordu yürürken. Her taraftan dumanlar yükseliyordu. Bazı evler yıkılmıştı. Arkadaşı Ahmet Yasin`in de evlerinin yıkılmış olduğunu gördü. Bir anda Hams`ın içini korku kapladı. İnşallah arkadaşı Ahmet Yasin, annesi Havva teyze ve küçük kardeşi Zeynebe bişey olmamıştır diye dua etti.
Okula gitmeliydi Hams. Belki de Ahmet Yasin okuldaydı. Adımlarını daha da sıklaştırdı. Siyonist işgalcilerin yanından hızla geçti. Onlara nefretle baktı. Amcası aklına geldi Hams`ın.
Amcasını siyonistler şehid etmişlerdi. O bir öğretmendi. Hams`a okuma yazmayı o öğretmişti. Ona doktor olmasını öğütleyen de oydu. Hams`ın gözleri dolmuştu. Bir taş alıp şu katillere fırlatayım diye geçirdi içinden, ama okula geç kalıyordu. İçinde biraz da endişe vardı, çünkü siyonistler çocukları ve bebekleri de gözlerini kırpmadan öldürüyorlardı. Daha 5 gün önce arka sokaktaki komşularının küçük bebekleri 6 aylık Muhammedi kafasından vurarak şehid ettiklerini duymuştu. İçi iyice ürpermişti, yüreğinde tarifsiz bir his oluşmuştu. Korku değildi bu... Ne olduğunu anlayamamıştı. Siyonistlerin yanından hızla uzaklaşmaya çalışıyorken bir yandan okulunu düşünüyordu. Muhammed, babası, Ahmet Yasin ve annesi gözünün önünden bir film şeridi gibi geçiyordu.
Birden acı bir silah sesi duyuldu. Hams`ın annesi Meryem bir anda yerinden fırladı. Yüreğine tarifsiz bir ateş düştü annesinin. Bu silahtan çıkan kurşun acaba kimin canını yaktı diye düşündü. Birden hams geldi aklına; güzel kzı Hams az önce öptüğü kokladığı biricik yavrusu. Kokusu hala burnundaydı onun...
Ve ardından bir silah sesi daha. İyice huzursuz olmuştu Meryem. Arkasından peş peşe gelen silah sesiyle kendini gayri ihkiyari dışarı attı.. Göz yaşlarına da hakim olamıyordu; içindeki ateş bütün bedenini kaplamıştı. Hızlıca Hamsın gittiği yöne doğru koşmaya başladı...
Küçük Hams ise ilk silah sesiyle birlikte bedeninde bir sızı hissetti; adımlarını daha da hızlandırmak istedi. Ardından bir silah sesi daha işitti küçük kız; vurulduğunu anlamıştı... Tarifsiz bir acı hissetti o küçücük bedeninde, daha fazla hareket edemedi. Minik bedeni ayakta duramadı Hams`ın ve kendini yere bıraktı. Aklına annesi geldi Hamsın, sonra da babası. Gözlerinin önünde birden arkadaşı Ahmet Yasin belirdi; onu, bir bahçede oturmuş güzel meyveler yiyorken görüyordu. Tebessüm ederek Hamsa baktı Ahmet yasin ve elindeki meyvayı Hamsa doğru uzattı. Hams da tebessüm etti ve içindeki sıkıntı bir anda ferahlığa dönüştü...
Annesi Meryem de biraz ilerde yatan küçük bir beden gördü. Başında ise, canavar ruhlu bir işgalci askeri otomatik silahını yerde yatan o minik bedene doğrultmuş halde duruyordu. Meryemin içindeki sıkıntı dahada artmıştı; hızla o tarafa doğru koştu...
Bu olamazdı! Yerde hareketsiz yatan beden küçük kızı Hamsdı. Meryem yavrum...! güzel kızım...! diye bir feryat kopardı.
Çantası sırtında kanlar içinde yerde yatan küçük kızı Hamsdı. Onu şehid eden kan içici Siyonist asker ise başında duruyordu.
Bedeni cansız yerde yatan, kanlar içindeki yavrusunu kucağına aldı Meryem.. Gözyaşları ve hıçkırıklara boğulup sıkıca sarıldı minik kızına... Hamsın o parıldayan yüzünde bambaşka bir tebessüm vardı, üzerinde ise az öncekinden daha güzel bir koku sarmıştı. Hamsı sıkıca kollarına alıp doyasıyla kokladı yavrusunu...
Meryem, ambulans...! Ambulans yok mu...? diye feryat etti. Etraftaki insanlar şakınlık ve hüzün içinde bakıyorlardı ona. Minicik bir kızın üzerine bir şarjör mermi boşaltan siyonist katili görenler taş kesilmişti sanki. Olayı gören genç bir kadın ağlayarak kundaktaki bebeğine daha sıkı sarılıyordu karşı kaldırımda...
Hams artık yaşamıyordu, ama annesi de buna inanmak istemiyordu. Hamsı hastahaneye yetiştirmek için çırpınıyordu Hamsı vuran katil siyonist hiçbir şey yokmuş gibi annesinin kollarında yatan masum çocuk bedenine baktı. Sonra sırıtarak ileride tankın yanında bekleyen diğer askerlerin yanına doğru ilerledi.
Ambulans gelmişti. Meryem telaşla ambulansa taşıdı minik kızını. O ölmemeliydi; daha çok küçüktü. Onun ne zararı olabilirdi ki? Sadece okuluna gidiyordu. Çevredeki insanlar da olayın şaşkınlığını üzerlerinden atıp kızının kanlı bedeni karşısında hıçkırıklara boğulan Meryeme yardım ettiler.
Olay karşısında sinirlenen halk az ilerde duran işgalci katil siyonistleri taşlamaya başladılar. İşgalci askerler de bir taraftan onlara kurşunlarla cevap verirken bir yandan da geri geri kaçıyorlardı.
Bu nasıl bir savaştı böyle?. Kimilerinin ellerinde sadece taşlarla vatanlarını savunanlar, karşı tarafta ise tanklar, uçaklar, helikopterler, otomatik silahlar..! Ve böylelikle İslami Filistin ve Kudüs topraklarını işgal etmişlerdi.
Onların hesaba katamadıkları bir şey vardı; bu onlarda bulunmayan bir silahtı...! Filistinlilerin Allaha olan imanı ve şehadet aşkı...
Meryem küçük Hamsın başını kucağına almış ağıtlar yakarak sırma saçlarını okşuyordu. Bir yandan da Rabbine onun ölmemesi için dua ediyordu. Birden Hamsın evden çıkmadan önce kapıdan dönüp ona bakışını hatırladı. Meryem o anı düşündükçe sanki kzının birşeyler olacağını sezdiğini, annesine elveda dercesine baktığını geçirdi içinden.
Hastahaneye geldiklerinde artık çok geçti. Küçük Hams Rabbine kavuşmuştu. Doktorlar Hamsın minik cesedine bakınca dehşete düştüler .O küçücük bedende ikisi başında olmak üzere tam yirmi kurşun yarası vardı. Kimse bu caniliğe akıl erdiremiyordu. Küçücük bedene bu kurşunları sıkan biri asla bir insan olamazdı.
Hamsın babasıda olayı duyunca koşarak hastaneye gelmişti. Önce hanımı Meryemi gördü hastane koridorunda; üstü başı kan içindeydi hanımının. Meryemin elinde Hamsın boynuna attığı puşisi vardı. Babasının puşisiydi bu... Annesi de kana bulanmış bu puşiyi kokluyordu. Gidip telaşla eşinin yüzüne baktı.. Meryem de hızlıca oturduğu yerden kalkıp eşine sarıldı. Hastahanenin koridorlarında Meryemin feryadı acı acı yankılandı;
Hams şehid oldu Yusuf...!
Hamsın küçük, cansız bedenini kucağına alan babası onun yüzüne baktı; yüzünde tarifsiz bir tebessüm vardı Hamsın.
Ona sarıldı ve ağladı Yusuf. Onun intikamını alacağına yemin etti sonra...Güzel kızı ellerinde cansız yatıyordu artık Yusufun. Puşisini başına bağladı ve yüzündeki kanları sildi Yusuf. Sonra öptü kızını karanfil kokan yanaklarından...
Çok kalabalık bir toplulukla Hamsın cenaze namazı kılındı. Hams yüzü açık bir şekilde,başında babasının puşisi, kanlı giyisisi üzerinden çıkarılmadan, tekbir sesleriyle Gazze sokaklarında dolaştırıldı. Kanlı elbisesi üzerindeydi çünkü; şehidler elbiseleriyle kefenlenmeden gömülürdü. Bütün Gazze küçük Hamsın intikamını almak için and içiyordu...
Babası küçük kzını kendi elleriyle ebedi mekanına defnetti. Dua etti kızına ve ahdini tazeledi. Küçük kızını kabrine koyduktan sonra kulağına eğilip şöyle dedi şehid yavrusuna:
Amcana ve bu mukaddes topraklar için canlarını vermiş şehidlerimize selamımızı götür. Onların kanlarıyla bereketlenen direnişimiz büyüyerek devam ediyor ve edecek. Onlara Kudüsümüzün yakında işgalden kurtulacağını müjdele. Allaha emanet ol canım kızım..!
Hamsın mezarının sağında ve solunda iki mezar daha vardı. Bu mezarlar da dün siyonistler tarafından yıkılan evlerinin altında can veren Hamsın arkadaşı Ahmet Yasin ve onun küçük kardeşi Zeyneb yatıyordu.
İsrailli subayın, bir başka askerin "o daha çocuk ve ölümden korkuyor" uyarısı yapmasına rağmen, silahını defalarca ateşleyerek 13 yaşındaki Filistinli bir kız çocuğunu öldürdüğü ortaya çıktı
İsmi sadece R. olarak belirtilen İsrailli yüzbaşı rütbesindeki asker, bu hafta silahını illegal olarak kullanmakla suçlandı. İsrailli subayın, silahındaki şarjörü geçen ay Refah mülteci kampı kenarındaki "güvenli bölgeden" yürüyen İman el Hams'ın vücuduna boşalttığı bildirildi. İsrailli katil yüzbaşının silahının şarjöründe toplam on mermi olduğu belirtildi.
İsrail ordusunun olay hakkındaki iddialarının aksine İsrailli katil yüzbaşının Filistinli kız çocuğu soğukkanlılıkla katlettiği ortaya çıktı.
İsrail ordusundan daha önce olayla ilgili yapılan resmi açıklaya göre, İman elindeki okul çantası ile birlikte askeri noktaya doğru yürüdü ve askerler kızın bir bomba taşıdığından korktular.
Ancak kaydedilen olay yerindeki askerlerin kendi aralarındaki telsiz konuşmaları gerçeği ortaya çıkardı. Kayıtlara göre, askerler ta başlangıcından itibaren kızın bir çocuk olduğunu biliyorlardı. Ne bombadan ve ne de bir tehditten bahsediliyor. Ve İman askerlerden en az 100 metre uzakta iken vuruluyor.
Telsiz konuşmalarından anlaşıldığına göre, askerler İman'ı "ölümden korkan 10 yaşındaki bir kız çocuğu olarak" kesinlikle farkettiler. Hatta İman, vurulduğunda askeri noktaya doğru değil, askeri noktanın uzağına mülteci kampının içine doğru gidiyor. Tam bu sırada katil yüzbaşı R. katletme kararını veriyor. Kızı önce başından vuruyor ve sonra öldüğünden emin olmak için silahının şarjöründeki bütün mermileri kızın vücuduna boşaltıyor.
Olay sırasında telsiz konuşmaları üç kişi arasında geçiyor. Gözetleme kulesindeki asker, karakolun operasyonlar odası ve birliğin komutanı yüzbaşı.
İmanı gördükten sonra gözetleme kulesindeki asker, İmanı gördüğü konusunda arkadaşlarını uyararak "Küçük bir kız. Savunmasız doğuya doğru koşuyor." diyor.
Konuşmalar şöyle gerçekleşiyor: embankment
Operasyonlar odası: 10 yaşın altındaki bir kızdan mı bahsediyoruz?
Gözetleyici: Yaklaşık 10 yaşında bir kız. Toprak setin arkasında, ölümden korkuyor.
Bir kaç dakika sonra İman, karakoldaki askerlerin biri tarafından ayağından vuruluyor.
Gözetleyici: Mevzidekilerden birinin kızı vurduğunu düşünüyorum.
İman yerde yaralı ve çaresiz yatarken birlik komutanı hemen harekete geçiyor.
Görgü şahitlerinin anlattığına göre, yüzbaşı İman'ı başından iki kez vurdu, yürüyerek uzaklaştı, geri döndü ve şarjörünü kızın üzerine ateşleyerek boşalttı.
Refah hastanesindeki doktorlar
kızın vücudunda en az 17 kurşun
tespit etti.
Daha sonra yüzbaşı
İman'ı neden
öldürdüğünü şöyle
açıklıyor:Bu komutandır.
Bölgede
hareket eden her şey,üç
yaşında bile olsa
öldürülmesi gerekir. Bitti.
Olay hakkında ilk önce ordu tarafından yapılan açıklamada, askerlerin ancak ilk ateşten sonra İman'ın bir çocuk olduğunu farkettikleri ileri sürüldü. Fakat telsiz kayıtları, askerlerin kızın çocuk, zayıf ve çaresiz olduğundan nasıl haberdar olduklarını ortaya koyuyor.
İman'ın katledilişi, Yüzbaşı R.'nin emrindeki askerlerin bir İsrail gazetesine giderek cinayet ile ilgili gerçekleri anlatmaları üzerine kamuoyuna malum oldu. Gazze Şeridi'nden sorumlu subay Tümgeneral Dan Harel tarafından bir soruşturma açıldı ve soruşturmada yüzbaşının "etik hareket etmediğine" karar verildi. Ancak askeri polis de bir soruşturma başlatarak birlik komutanı aleyhinde suçlamalarda bulundu.
İman'ın ailesi, İsrail ordusunu Yüzbaşı R.'ye küçük cezalar vererek olayı örtmeye çalışmakla suçladı ve katil subayın cinayetten yargılanmasını istiyor.
Tevhid Haber