spesifik
آزادی قید و بند
Soma’da yaşanan facianın üzerinden tam bir yıl geçti…Türkiye hatta dünya yas ilan ederken, bu yara her bir vatandaşımızın acısı oldu. Soma o gün kan ağlıyordu, bir şey değişmedi yine aynı şeyleri söylemek mümkün… Mevcut hükümet, görkemli mezarlar, heybetli konuşmalarla oradaki yaşanan acıyı dindiremedi. Çok güzel konuştular, çok güzel mezar taşı yaptılar ama... Belki de onların bu toprak üzerinde tek sahip olduğu yer mezarlarıydı…
FATİH YEDİER
Tam da bu iki kare özetliyor aslında Soma’da yaşanan vahşeti… Dile kolay tam 301 can… Evet, Soma’da çok acı bir durum yaşandı. Babalarını kaybeden çocuklar, çocuklarını kaybeden babalar oldu… Soma bir yıl önce kan ağlıyordu, ve yine hala kan ağlıyor… O gün neyse, bugünde yaşananlar aynı. Sağcısı, solcusu facianın yaşandığı gün akın akın Soma’ya koştu… Peki, şimdi ne değişti… Faciada hayatını kaybedenlerin aileleri adeta kendi kaderlerine terk edildi.
77 MİLYONUN HALA YÜREĞİNDE
Siz hiç duydunuz mu son zamanlarda devletin Soma’ya gittiğini… Yaşanan faciadan sonra asıl mesele aslında tam anlamıyla buydu… Türkiye hatta dünya yas ilan ederken, bu yara, bu acı her bir vatandaşımızın acısı oldu. Soma’daki bu yangın, bu acı eminim ki 77 milyonluk Türkiye’de her bir vatandaşımızın yüreğine düştü… Ancak hükümet yetkilileri sessizliğini korumaya devam etti. Onların elinden tutabilecek bir devletimiz vardı, artık o da kalmadı.
SOMA’DA ACI, GÖZYAŞI DİNMEK BİLMEDİ
Mevcut hükümetimiz, görkemli mezarlar, heybetli konuşmalarla oradaki yaşanan acıyı dindirebileceğini sandı. Tam 301 şehit, tam bir yıl geçti facianın üzerinden… Peki, ne yapıldı! AKP hükümeti, Suriye’li vatandaşlarına nasıl sahip çıkamadıysa Soma’da babalarını kaybeden çocuklara, eşlerini kaybeden annelere de öyle sahip çıkmadı. Soma’da maden ocağı önündeki acı bekleyiş, yerini mezarlıkta dua ve gözyaşına bırakmıştı. Yaşanan acı bir hafta unutulur dendi, evet unutuldu. Devlet unuttu, ama Soma’da o acı, o gözyaşı dinmek bilmedi.
YEMEDİK DAYAK, ATILMADIK TOKAT, TEKME KALMADI
Yüzlerce maden işçisinin hayatını kaybettiği Soma’da sabah saatlerinde başlayan salalar, gün boyu devam ederken Soma halkına bir darbede geziciler tarafından vurulmak istendi. Meydanlar, caddeler, sokaklar savaş alanına çevrildi. Esnafların camları, pencereleri kırıldı. Hükümet yetkilileri vatandaşlar tarafından tepkiyle karşılanınca yemedik dayak, atılmadık tokat, tekme kalmadı. Bundan tam bir yıl önce Soma’da acı üstüne acı yaşadı. Aradan bir yıl geçti ama maden ocaklarında ne bir önlem alındı, ne de şehit 301 ailenin yarasına merhem olundu. İşte Soma, işte Zonguldak, işte Tavşanlı…
BU TOPRAKLARDA SAHİP OLDUKLARI TEK YER ŞEHİT MEZARLIĞI
301 canı kurtarmak için kurtarma ekipleri yerin metrelerce altına indi… Haftalarca şehitlerimiz arandı. Şehitlerimiz teker teker çıkarılırken anneler, babalar, eşler, çocuklar dahi bakamadı onların yüzüne... Her mahallenin her sokağında bir cenaze vardı. Devletin ise Soma’lı ailelere yaptığı tek güzel şey mezar taşları oldu. O kadar güzel oldu ki belki o ailelerin bu topraklarda sahip olduğu tek yer şehit mezarlığıydı…
Milli Gazete
Edit : Şehadet kavramını irdelemek lazım gelir...
FATİH YEDİER
Tam da bu iki kare özetliyor aslında Soma’da yaşanan vahşeti… Dile kolay tam 301 can… Evet, Soma’da çok acı bir durum yaşandı. Babalarını kaybeden çocuklar, çocuklarını kaybeden babalar oldu… Soma bir yıl önce kan ağlıyordu, ve yine hala kan ağlıyor… O gün neyse, bugünde yaşananlar aynı. Sağcısı, solcusu facianın yaşandığı gün akın akın Soma’ya koştu… Peki, şimdi ne değişti… Faciada hayatını kaybedenlerin aileleri adeta kendi kaderlerine terk edildi.
77 MİLYONUN HALA YÜREĞİNDE
Siz hiç duydunuz mu son zamanlarda devletin Soma’ya gittiğini… Yaşanan faciadan sonra asıl mesele aslında tam anlamıyla buydu… Türkiye hatta dünya yas ilan ederken, bu yara, bu acı her bir vatandaşımızın acısı oldu. Soma’daki bu yangın, bu acı eminim ki 77 milyonluk Türkiye’de her bir vatandaşımızın yüreğine düştü… Ancak hükümet yetkilileri sessizliğini korumaya devam etti. Onların elinden tutabilecek bir devletimiz vardı, artık o da kalmadı.
SOMA’DA ACI, GÖZYAŞI DİNMEK BİLMEDİ
Mevcut hükümetimiz, görkemli mezarlar, heybetli konuşmalarla oradaki yaşanan acıyı dindirebileceğini sandı. Tam 301 şehit, tam bir yıl geçti facianın üzerinden… Peki, ne yapıldı! AKP hükümeti, Suriye’li vatandaşlarına nasıl sahip çıkamadıysa Soma’da babalarını kaybeden çocuklara, eşlerini kaybeden annelere de öyle sahip çıkmadı. Soma’da maden ocağı önündeki acı bekleyiş, yerini mezarlıkta dua ve gözyaşına bırakmıştı. Yaşanan acı bir hafta unutulur dendi, evet unutuldu. Devlet unuttu, ama Soma’da o acı, o gözyaşı dinmek bilmedi.
YEMEDİK DAYAK, ATILMADIK TOKAT, TEKME KALMADI
Yüzlerce maden işçisinin hayatını kaybettiği Soma’da sabah saatlerinde başlayan salalar, gün boyu devam ederken Soma halkına bir darbede geziciler tarafından vurulmak istendi. Meydanlar, caddeler, sokaklar savaş alanına çevrildi. Esnafların camları, pencereleri kırıldı. Hükümet yetkilileri vatandaşlar tarafından tepkiyle karşılanınca yemedik dayak, atılmadık tokat, tekme kalmadı. Bundan tam bir yıl önce Soma’da acı üstüne acı yaşadı. Aradan bir yıl geçti ama maden ocaklarında ne bir önlem alındı, ne de şehit 301 ailenin yarasına merhem olundu. İşte Soma, işte Zonguldak, işte Tavşanlı…
BU TOPRAKLARDA SAHİP OLDUKLARI TEK YER ŞEHİT MEZARLIĞI
301 canı kurtarmak için kurtarma ekipleri yerin metrelerce altına indi… Haftalarca şehitlerimiz arandı. Şehitlerimiz teker teker çıkarılırken anneler, babalar, eşler, çocuklar dahi bakamadı onların yüzüne... Her mahallenin her sokağında bir cenaze vardı. Devletin ise Soma’lı ailelere yaptığı tek güzel şey mezar taşları oldu. O kadar güzel oldu ki belki o ailelerin bu topraklarda sahip olduğu tek yer şehit mezarlığıydı…
Milli Gazete
Edit : Şehadet kavramını irdelemek lazım gelir...