1000 kişi ölür unutulur; 1 kişi ölür unutulmaz. Çünkü 1 kişinin kimliği vardır. Onu sembol yapabilirsiniz.
Terör örgütleri kandan beslenir. Sırası gelince hep kendi adamlarını kurban ederler.
''İsmi aklıma gelmiyor(!), şu ekmek almaya giderken(!) öldürülen(!) çocuk(!).''
Bakın bir cümle içinde kaç algı var:
1) İsmini yazmadan hatırlattım
2) ''Ekmek almaya giden'' sembolü üzerinden cümleyi vaftiz ettim(kutsadım)
3) Kutsiyetin hemen arkasından ölümü(katil-maktül) hatırlattım
4) Maktüle ''çocuk'' kimliği geçirerek katili tamamen savunmasız kalacağı bir noktaya çiviledim.
Bu basit örnekte olduğu gibi bütün medya kuruluşları ve terör örgütleri bütün açıklamarlında ve yazılarında; video ve eylemlerinde bu noktalara dikkat ederler.
Kitle içinde birileri de buna kanarlar ve olayı masumca duygularlar savunurlar. Veya tersinden karşı çıkarlar. İşin hakikati mi? O zaten kimsenin umurunda bile değil. Hakikatler çok acıdır; onun için sırdır!!! Masallarla uyuruz biz; masallarla da yaşarız. Ölümümüz bile başka masallara konu olur. Hatta olmazsa üzülürüz, olsun diye can verenler bile vardır. Hepsi bu..
Edit: Siz ''yalan dünyanın renklerine kanmak'' denilince ne anlamıştınız efendim..
Her bir nefis dünyaya gelince
Açtı gözünü kendi rengince
Koştu renge sarıldı ''bu'' deyûp
Sandı cennet, çöplüğü kendince
DostunDostu