cennete koşan müslüman kimdir

‘Lailaheillellah’ der ve onun içini doldururlar.

Allah’ı rab, islamı din, Muhammed aleyhisselamı Peygamber olarak bilir ve her şartta bu bilgilerine
Teslim olurlar.

İmanlarının elden kaçmasından ateşe düşmekten daha çok ürkerler.Bu endişe ile uyarlar-uyanırlar.

Rablerinin onları ibadet için yarattığını bilirler ve ibadetsiz geçen saatler için gözyaşları akıttılar.İbadet anında kendilerine sudaki balık gibi hissederler.

Allah’ı emirlerine uyar,yasaklarından şiddetle kaçınırlar.İmanın esaslarını can bilir,onlardan asla yontmazlar.
Allah’ı severler.Allah’ı seveni severler.Allah için severler.

Peygamber aleyhisselamı severler,sevgilerini ispat ederler.

Her halükarda şükreden kullar olurlar.

Allah’a tevekkül ederler.Tevekkülü de suistimal etmezler.




Onu vaktinde, huşü içinde,fıkhına uygun olarak kılarlar.Namazda olmak onlar için Rablerinin huzurunda olmak, o’ nunla beraber olmaktan ibarettir.

İlk safta ve imamla ilk tekbiri almaya can atarlar.

Namazı iman alameti bildikleri için, bir tek vakit namazın dahi kaçmasına dayanamazlar.Yolculuklarını,ticaretlerini,ziyaretlerini ve bütün hayatlarını namaza ayarlı hale getirirler.

Tesbihat yapar, dualar ederler.



Onu okurlar…Okurlar…

Anlamaya çalışırlar,anladıkları ile amel ederler.Onu şehir, ülke ülke yaymaya,her doğan insana ulaştırmaya çalışırlar.Kuran’ın azametine hayrandırlar.Onunla doyarlar.Onunla huzur bulurlar.Onunla ölçer, onunla tartarlar.

Yaptıklarını Allah için yaparlar.Kimin ne diyeceğimi değil,Rablerinin ne hükmedeceğine önem verirler.Bunun için de yaptıkları iş ne olursa olsun, caiz midir,değil midir ona bakarlar.Sünnete uygun olanı nasıldır, onu incelerler.Niyetlerine çok önem verirler.Her şeyin niyetle ölçüldüğünü müdriktirler.Onun için de niyetlerinde ihlaslıdırlar, samimidirler.



Rableri onlara ebeveynlerine itaat etmelerini emrettiği için, ebeveynlerine itaati, onların köleleri olmaya Allah’ın rızasına giden bir yol bilirler.Onlardan bıkmaz usanmazlar.Kimseyi tercih etmezler.Onların dualarına kendilerini muhtaç hissederler.yemezler,onları yedirirler;uyumazlar,onları uyuturlar.Onlar yaşadıkça sabırları artar, şevkleri coşar.


Kimseye kin beslemezler.insanı yaratanından ötürü sever, sayarlar.Kapıyı vurmalarından, oturup kalkmalarına kadar bütün işlerinde naziktirler.
Peygamberlerinin sünnetine uyarak yaşarlar.Selam verir,selam alırlar.Misafir olur, misafir ederler.Komşuluğu bir kulluk imtihanı olarak görürler.Asla gıybet ve nemime gibi dil afetlerine bulaşmazlar.İnsanların dertleri ile ilgilenmek için uykusuz kalmaya, giymeyip giydirmeye hazırdırlar.

Konuştuğunun ve dinlediğinin hesabını verereceğini bilir, ona göre ölçülü konuşur;çirkini ve haramı dinlemez. Caiz olan haliyle bile eğlenceye mesafelidirler.
Bilhassa dinle ilgili hususlarda eğlenceden beridir.Çok gülüp sonra ağlamaktansa, az gülüp sonra ağlamamayı yeğlerler.


‘ Allah temizdir,temizi sever.’diye eski ve yamalı bile olsa temiz giyinirler.İsraf Ve gösterişe de kaçmazlar.Asla kibirlenmezler.

Her şeyi yerli yerinde yaparlar.



Her dakikası cennet kazanmaya vesile olabileceği için vakitlerini harcamada pek cimridirler.Saniyelerin bile hesabını yaparlar.Suyu ve ekmeği israf etmekten kaçındıkları gibi vakit israfından kaçınırlar.


Okullar, dinlerler.Katıldıkları ders halklarını ibadet ciddiyeti ile sürdürürler.Cehaleti çirkin görürler,ilme sarılırlar.İlmi yaşa başa göre değil, ihtiyaca göre ararlar.özellikle ilmihal bilgilerine ve titiz bir siret bilgisini öncelikle elde etmeye önem verirler.Ashabın önemini hiddetle öğrenir ve onları hayırla yad ederler.Kendi çaplarına göre ‘dinde fakih’ olmaya çalışırlar.İlmin stokçusu değil,uygulayıcısıdırlar.



İfa ettikler görevleri,hizmetleri ne denli büyük olursa olsun, evlerinin onların ilk hesap verecekleri yer olduğunun şuurundadırlar ailelerinin, çocuklarının yetişmeleri ve takva üzere yaşamaları için didinirler, ellerinden geleni ihmal etmezler.



Dünyayı elde etmek için ahireti ihmal etmedikleri gibi ahiretin hesabına dünyayı da perişan etmezler.

Nimetleri kullanır;ama onlara esir olmazlar.mübahları değerlendirir;ama batıp gitmezler.

Daha iyi bir din yaşamak için dine ilave etmek gibi bir aşırılığa kaçmazlar.

Yer, içer, şükrederler.

Uyur, dinlenir,sabah namazını kaçırmazlar.

Dertleri dünya değildir;fakat onu salmazlar.



Yiyip içtikleri değil haramdan, şüpheli şeylerden olmasına bile razı olmazlar.Bedenlerine haramla beslenmiş etlerin cehennemde yanacağını bilirler ve haramdan ateşten kaçar kaçarlar.


Misvak, sakal, tırnak, koku, zikir, dua,sadaka…Sünnet olarak ne bildi öğrendi ise onu yaşam tarzı olarak algılarlar.Sünnete uygun yaşamayı bir onur bilirler.


Gece gündüz hep istiğfar ederler.günahları ağır bir yük gibi taşımamak için dilleri ve kalpleri istiğfara devam eder.İstiğfarlarında da samimidirler. ‘Nasüh bir tövbe’ hedeflerinden eksik olmaz.


Geçmiş ümmetlerin hallerini tefekkür etmeye çalışırlar.

Kimle oturup kalktıklarına dikkat ederler.Oturup kalktığı gibi olmaktan çekinirler.




Mal ise mal, söz ise söz, beden ise beden…Ne ise gereken veya o ne verebiliyorsa onu -sadakayı-muhakkak verirler.Bir bardak su, bir yarım hurma, tatlı bir söz.

Sadakanın Rabbin gazabını söndüreceğini, rızkı genişleteceğini, bereket katacağını bilirler.



Akrabalık hakkının korunmasını Allah’ın emri olarak bilirler.Yakınlık derecesine göre her yakına ilgi ve alaka gösterirler.Onlardan birinin aç-açık kalmaması için de uğraşırlar, dinsiz-ibadetsiz kalmaması için de gayret ederler.




Rahmeti kadar azabı, azabı kadar da rahmeti olduğunu bilip, ortada bir yolla Allah’a kulluk ederler. ‘Cennete girecek tek kişi’ veya ‘cehenneme konacak tek kişi ‘ tercihlerinin ikisinin de kendilerinde tecelli edebileceğini düşünürler. Endişeli, ama umut doludurlar.


Önce ve öncelikle olarak haramlardan kaçıp,farzları eksiksiz eda ederler.Daha sonra:

İyi kur’an okuyabiliyorsa onu geliştirir,

İyi para kazanabiliyorsa onu geliştirir,

Davet ve nasihati, söz sanatı becerebiliyorsa onu geliştirir,

Cihadı becerebiliyorsa onu geliştirir,

Ve mübah olan her neyi iyi yapıyorsa onu geliştirir ve o yolla dinine hizmet eder.
Gerektiğinde taştan su çıkarır.Olmazları yapar. Yapıp becerdiğinin de, yapamadığının da ecrini kazanır.

Geçmişe geçmişteki dertlere takılıp kalmazlar.Kendileri için, ümmet için ileriye doğru bakarlar.Neler yapabileceklerini,kaç insanı kurtarabileceklerini düşünürler.Hesapları Allah’a havale eder, yollarına devam edereler.


Din kardeşlerinin dertlerini,ümmetin halini kendi dertleri bilirler.İştahları kaçar,gayretleri artar.Muhakkak kendilerine yapacak yararlı bir iş bulurlar.Bütün müminleri, hatta bütün insanlığı sığdıracak geniş bir göğüs sahibidirler.
Nesil yetiştirmek,insan kurtarmak,ezanın sesini daha gür hale getirmek,bir sadaka daha fazla vermeye çalışmak,bir gün daha fazla oruçlu geçirmek onların derdidir.
Eğer bir çocuk kur’an okuyamadan buluğa erdiyse,onlar için lokmanın tadı kalmamıştır.Geceleri gündüz edip çalışıyorlardır.
Zalimin karşısında,mazlumun yanındadırlar.

O’nun taksimine razıdırlar.Çocuklarının sayısına,şekillerine derilerinin rengine,verdiği rızka,sıhhata,eşe,dertlere…..razıdırlar.Kimseyi haset etmezler.
Ellerindeki nimetlere şükrederler.
Dara düşmeye görsünler,hemen Rablerine sığınırlar.
O ne güzel mevladır ,o ne güzel yardımcıdır der ve rahat ederler.

güncelleştirme