Her başlancıç hayata attığımız ilk adım gibi değil midir?
Endişe, korku , ürkeklik dolu...
Ama atılan her yeni adım bir umudun filizlenmesine vesile olmuyor mu?
Adım atmaya devam etmeden endişeden, korkudan, ürkeklikten kurtulmayacağımız da bir gerçek değil mi?
Düşmekten korkmadan, düşmenin de adım atmanın bir parçası olduğunu bilerek devam edince koşmayı öğrenmeye gerek bile kalmaz öyle değil mi?
Bizim Hamidiye Dergisi işte tam olarak bu bağlamda "yeni bir adım"dır...
Daim olması dileği ile hepimize hayırlı olsun...
(ben olsam bunu yazardım ama sen bilirsin :O )