K
Kaçak
Guest
Mavi Marmara'da yaralanan aktivistlerden Sakaryalı Ekrem Yorgun ile konuştuk.
Mavi Marmara’ya niçin katıldınız?
Gemiye gitmeden önce 2003 yılından beri İslam’a Müslümanlara faydam olmasını istedim bir türlü olmadı. Filistin’e konvoyda gidecektim o da nasip olmadı. Mavi Marmara ile gideyim dedim en son hafta İstanbul’da gemi için toplantı vardı orda Bülent abiyi gördüm, beni bırakıp gitme dedim. O da yolcuların listesi Dışişleri Bakanlığına bildirildi dedi. Üzgün olarak Akyazı'ya döndüm. Perşembe günü Bursa'ya gittim saat 4 sıraları telefon ettiler sen de gidiyorsun dediler, sevindim. Cuma günü eşya aldım, cumartesi başörtüsü eylemi, pazartesi sabah 10’da Adapazarı’ndan Esra ben Mehmet Şimşir ile otobüse bindik.
Gemideki son günü anlatır mısınız?
Pazar günü 4-8 nöbetimiz vardı, Erzurumlu Şuayip abiyle benim. Ölmeyi göze almış anlatıyordu ben de sessizce dinliyordum. Nöbetten sonra duyum geldi herkes can yelekleri giysin dediler. Biz de 10 kişilik grup olarak kaptan köşkünün yanı 2. kattaydık. Hatırladığım gece 1'de yattım 2 buçukta uyandım diğer arkadaş yattı. Beklerken uzaktan kırmızı ve mavi iki ışığın bizden tarafa geldiğini gördük. Yaklaşık 45 dakika sürdü. Geminin arka tarafından yaklaşmaya çalışıyorlardı. Bizimkiler su, şişe vs ile engellemeye çalıştılar biz de seyrediyoruz. Derken ansızın helikopter cıktı 2 - 3 dalış yaptı ben de yan taraftan üstü seyrediyorum.
1. halatı attılar arkadaşlar aldı. 2. halatı attılar alan olmadı. Canım sıkıldı yandan cıktım, yukarı halatı aldım arkadaşlara verdim döndüğümde asker inmişti. Sonra karaltı oldu baktım 4 asker inmişti. Ateş etti sol kolum patladı, karnım sıcaklaştı, anladım ki yıkılacağım. Ne yapayım dedim, dursam kimsenin faydası olmaz, benim de onlara faydam olmaz. Merdivenlerden indim aşağıya salona geldim. Arkadaşlar vuruldum dedim. Ne oldu diyorlar, vuruldum dedim. Sedyeye yatırdılar ve o zaman can çıktı. Nefes alamıyorum çekiyorum içime hava gelmiyor. Beni atın ileri dedim ve bir koltuğa yatırdılar. Üşüdüm üstümü örttürdüm, donuyorum. İçim acıyor, su su su... Laura su getirdi ağzımda birinciyi dolandırdım. İkinciyi dolandırmadan bütün vücudum su doldu. Suyu içemedim bayıldım, 4 saat. Askerler beni geminin üstüne çıkarana kadar hiçbir şeyden haberim olmadı. Orda tamamen soydular beni utandım. 2 boynumdan 2 kasıktan iğne vurdular, dedim beni zehirlediler, bayılmışım.
İsrail askerleri tarafından vurulduktan sonra neler yaşadınız?
Hastanede gözlerimi açtım. 5 hortum takılı, derken İsrail polisi karşıma dikildi. Hıııı… Şimdi dedim İsrail’deyim. İstanbul’dan tercüman getirmişler. Net Türkçe konuşuyor. İfadeni alacağız dediler. Sorun dedim.
İlk “Kaç para aldınız da geldiniz?” dedi. Silah sokmuşsunuz, dedi. “Bunca insanları nasıl topladılar?” dedi.
Bu adamlara söyleyecek sözlerin anlamının olmadığını biliyordum. Direk yalanla başlamışlardı, sorgulamaya. Filistin'i düşündüm, yıllardır bu yalancıların zulmüne nasıl direndiler?!
Şimdi sağlık durumunuz nasıl?
Gemide Yasin suresini okudum ondan susuzluğum gitti... Allah'a dua ettim "Yarabbi eve dönünceye kadar veya ölünceye kadar bana sabır ver" dedim. Yaralandım tedavi oldum acı çekmedim. 4 kurşun yedim. Biri kolumdan, biri karnımın sağından giriyor dönüş yapıp çıkıyor. Biri karnımın sol tarafında. Diğeri kimliğimi deliyor, dik karnıma gireceği yerde duruyor ileri gitmiyor. Ve heyecanım kesilmiyor, moralim bozulmuyor, iyileşmem çok hızlı oluyor. Ölmem gerekiyordu, 4 saat boyunca iç kanaması ve kan kaybından. Ama o kadar Azrail’i (as) çağırdım, vaktimiz dolmamış. Bu yaşayacak dendi ve yaşıyorum üzgün olarak.
Benim iç duygularım bir fırtına… Çok şeyi götürür. Üstümü örtünce Esra geldi yanıma, “Ölürsem anneme selam söyle.” dedim. Ağabey sen ölme, dedi. Ölmedik yaşıyoruz, birkaç gün içinde tekrar ameliyat olacağım. Vücuda girdikten sonra patlayan kurşun iç organları parçalamış. Ama Allah koruyunca yüz kurşun yesek de yaşıyoruz.
Özlem Şahin Ermiş sordu
Mavi Marmara’ya niçin katıldınız?
Gemiye gitmeden önce 2003 yılından beri İslam’a Müslümanlara faydam olmasını istedim bir türlü olmadı. Filistin’e konvoyda gidecektim o da nasip olmadı. Mavi Marmara ile gideyim dedim en son hafta İstanbul’da gemi için toplantı vardı orda Bülent abiyi gördüm, beni bırakıp gitme dedim. O da yolcuların listesi Dışişleri Bakanlığına bildirildi dedi. Üzgün olarak Akyazı'ya döndüm. Perşembe günü Bursa'ya gittim saat 4 sıraları telefon ettiler sen de gidiyorsun dediler, sevindim. Cuma günü eşya aldım, cumartesi başörtüsü eylemi, pazartesi sabah 10’da Adapazarı’ndan Esra ben Mehmet Şimşir ile otobüse bindik.
Gemideki son günü anlatır mısınız?
Pazar günü 4-8 nöbetimiz vardı, Erzurumlu Şuayip abiyle benim. Ölmeyi göze almış anlatıyordu ben de sessizce dinliyordum. Nöbetten sonra duyum geldi herkes can yelekleri giysin dediler. Biz de 10 kişilik grup olarak kaptan köşkünün yanı 2. kattaydık. Hatırladığım gece 1'de yattım 2 buçukta uyandım diğer arkadaş yattı. Beklerken uzaktan kırmızı ve mavi iki ışığın bizden tarafa geldiğini gördük. Yaklaşık 45 dakika sürdü. Geminin arka tarafından yaklaşmaya çalışıyorlardı. Bizimkiler su, şişe vs ile engellemeye çalıştılar biz de seyrediyoruz. Derken ansızın helikopter cıktı 2 - 3 dalış yaptı ben de yan taraftan üstü seyrediyorum.
1. halatı attılar arkadaşlar aldı. 2. halatı attılar alan olmadı. Canım sıkıldı yandan cıktım, yukarı halatı aldım arkadaşlara verdim döndüğümde asker inmişti. Sonra karaltı oldu baktım 4 asker inmişti. Ateş etti sol kolum patladı, karnım sıcaklaştı, anladım ki yıkılacağım. Ne yapayım dedim, dursam kimsenin faydası olmaz, benim de onlara faydam olmaz. Merdivenlerden indim aşağıya salona geldim. Arkadaşlar vuruldum dedim. Ne oldu diyorlar, vuruldum dedim. Sedyeye yatırdılar ve o zaman can çıktı. Nefes alamıyorum çekiyorum içime hava gelmiyor. Beni atın ileri dedim ve bir koltuğa yatırdılar. Üşüdüm üstümü örttürdüm, donuyorum. İçim acıyor, su su su... Laura su getirdi ağzımda birinciyi dolandırdım. İkinciyi dolandırmadan bütün vücudum su doldu. Suyu içemedim bayıldım, 4 saat. Askerler beni geminin üstüne çıkarana kadar hiçbir şeyden haberim olmadı. Orda tamamen soydular beni utandım. 2 boynumdan 2 kasıktan iğne vurdular, dedim beni zehirlediler, bayılmışım.
İsrail askerleri tarafından vurulduktan sonra neler yaşadınız?
Hastanede gözlerimi açtım. 5 hortum takılı, derken İsrail polisi karşıma dikildi. Hıııı… Şimdi dedim İsrail’deyim. İstanbul’dan tercüman getirmişler. Net Türkçe konuşuyor. İfadeni alacağız dediler. Sorun dedim.
İlk “Kaç para aldınız da geldiniz?” dedi. Silah sokmuşsunuz, dedi. “Bunca insanları nasıl topladılar?” dedi.
Bu adamlara söyleyecek sözlerin anlamının olmadığını biliyordum. Direk yalanla başlamışlardı, sorgulamaya. Filistin'i düşündüm, yıllardır bu yalancıların zulmüne nasıl direndiler?!
Şimdi sağlık durumunuz nasıl?
Gemide Yasin suresini okudum ondan susuzluğum gitti... Allah'a dua ettim "Yarabbi eve dönünceye kadar veya ölünceye kadar bana sabır ver" dedim. Yaralandım tedavi oldum acı çekmedim. 4 kurşun yedim. Biri kolumdan, biri karnımın sağından giriyor dönüş yapıp çıkıyor. Biri karnımın sol tarafında. Diğeri kimliğimi deliyor, dik karnıma gireceği yerde duruyor ileri gitmiyor. Ve heyecanım kesilmiyor, moralim bozulmuyor, iyileşmem çok hızlı oluyor. Ölmem gerekiyordu, 4 saat boyunca iç kanaması ve kan kaybından. Ama o kadar Azrail’i (as) çağırdım, vaktimiz dolmamış. Bu yaşayacak dendi ve yaşıyorum üzgün olarak.
Benim iç duygularım bir fırtına… Çok şeyi götürür. Üstümü örtünce Esra geldi yanıma, “Ölürsem anneme selam söyle.” dedim. Ağabey sen ölme, dedi. Ölmedik yaşıyoruz, birkaç gün içinde tekrar ameliyat olacağım. Vücuda girdikten sonra patlayan kurşun iç organları parçalamış. Ama Allah koruyunca yüz kurşun yesek de yaşıyoruz.
Özlem Şahin Ermiş sordu
