Adalet!!

DostunDostu' Alıntı:

Takva kor ateş gibidir. Yerine göre en büyük yangınlara sebep olur.

Bıçak gibidir. İş görür bir aletken ehil olmayanın elinde anında silah oluverir. Yobazlığa ve bağnazlığa açılan kapı oluverir. Bunu genel kural olarak uygulamak cinayettir. Takva tamamen iç dünyada oluşan kalbi bir niyet olmalıdır bence.

Dervişin biri takva olsun diye suyu birden içmezmiş. Bir yudum alıp bırakır, epey zaman sonra gene bir yudum alırmış. Güya nefsini ıslah ediyor ya. Bir gün yatağa yatacağı sırada sudan bir yudum almış ve ''gerisini yarın içerim'' demiş! Marifet o suyu yudum yudum içmekte değildir. Yarına çıkacağının garantisini kendinde görüyor hala. O suyu litre litre içseydide yarına Allah kerimdir diyebilseydi keşke. Görüldüğü gibi kalpte başlar ve kalpte biter takva. Gerisi işgüzarlık ve hava atmaktan başka bir şey değil.

Bizi takva batırdı desem herkes kızacak Ama hangi takva?

Genişletmek için tıkla ...

Sana katılmıyorum ben çok farklı anlıyorum.. Bizi anlatılanları bırakmalıyız yeniden düşünmeliyiz. Kendimizi kandırmak ile bir yere varamayız.

İşte dervişin birine göre hareket edersek elimizde kor olur.. Bazı şeyler bize anlatıldığı gibi değil elimizi taşın altına sokmalıyız magrayamı çekiliriz bilmem ne ederiz ama birşeyler yapmalıyız...

DostunDostu' Alıntı:

aslında aynı düşünüyoruz..

Genişletmek için tıkla ...

Evet çoğumuz aynı düşünüyoruz ama renklerimizi kabul etmiyoruz nedense

Neden buradayım ve nere gideceğim bu sorulara cevap bulamaz isem nasıl hareket edeceğim....

Günümüzü para kazanmak ile harcıyoruz oysa okumamız gereken o kadar çok ayet var ki? Bilgiyi es geçiyoruz...Ölünce bize gerekli olan bilgiden başka bir şey değil dimi.....

Ne oldu kurudun kaldın...

Her şeyi eşit paylaşabilmektir adalet...

Hayatları eşitleyebilmektir adalet...

Engelleri kaldırmaktır adalet...

Allah 'a kul olabilmektir adalet...

ne kadar az şükr ve hamd ediyoruz... oysa oysa...

istenilen dir adalet
bunca kul yaradan
hepsini eksikli fazla lık lı yaratmış
haydi hesap et
kim de adalet

verileni nimet bil verilmeyene

şükret

Adalet kirli atlet
Siz onları üzdünüz
Siz onları kapının dışına sürdünüz
Onları ağlattınız saçlarını dağıttınız
Rüzgârlara bıraktınız siz bıçaklar sapladınız
Sessiz olun deyip ağızlarımızı kapadınız
Yaşlı başlarınızı kaldırın ve
Hem yaşınızdan hem de başlarınızdan utanın
Sesim sonuna kadar açıldı haydi gelip kısın
Ben dostlarımın zırhıyımdır
İstediğiniz kılıcı batırın dayanırım
Kimsecikte çıt yok, gören dilsizler ve duyan insafsızlar
Olacak iş değil
Dolacak olan benim gözüm değil de nedir
Akıllarınızda ne Uhud kaldı ne Hendek ne de Bedir

Bir gün elbet, senin de canın çıkacak
Ne sandın ya ihtimal mi var
Günü gelecek, tadı varacak, ölüm alacak, seni buradan
Bir gün elbet, sana da soracaklar
Ne sandın ya ihtimal mi var
Soru gelecek, cevap olacak, zaman alacak intikamımı

İnsan Rabbın göz bebeği,hepsinin toplamı bir sürü
Görmesekte başımızda bir çoban der-durur 'yürü' !...
Hayat en yakın dostumdur,hep yanımda yürür.
Birgün beni terk etse kemiklerim üzüntüden çürür.
İnanç bir tarladır,hedefi olanların sürdüğü.
Gülmek bir mükafattır,ağlayan gözlerin gördüğü.
Ölüm bir karanlıktır,tüm ışıkların söndüğü.
Madalyon 2 taraflıdır ,iyi ve kötünün böldüğü.

Bir elin nesiyiz. Emre dayalı yamalı jön hayatlar içerisinde itaatin emanetindeyiz biz, biz kimiz?
Zilimizi birisi çalar ve adımızı sesleniriz bir elin nesiyiz. Sıradan işler için beklediğim o sıralı kuyruklar kaç can aldı?

Bilirim bensiz dostum, iblis dostu, hannas komşusu
Batırdıkça batırır; derindir vesvas kuyusu.
En tatlı yerinde uykumu basar karabasan kabusu,
Güzel cevapların, vardır elbet hain sorusu.
Kanadı olsa hain kedinin, soyu kururdu serçelerin,
Susuz çölde inci bulsa damla arar gözlerin.
Rüzgar esmez her zamanki gemiye layık,
Bir üfürse yol bulurdu bizim orta direk kayık, bu şarkı bayık!
Çin ipeği giysen dahi senin değerin eşşek kılı,
Gelecek hayranlarından sana aç önüne bir kahve falı,
Hızlı koşan arap atının dört yana savruldu nalı,
Umulmadık zamanda kesti birisi bindiği dalı.

Bırak da ringe çıkayım; hiç değilse bana kimin vurduğunu bilirim.

Dört mevsimin birinde dolacak ruhuma tanınan süre
Hayat bir Gargamel olur bir şirine
Gırtlağıma kadar geldiyse çile
Ana kucağı olur bir Mekke bir Medine.

Gece saçlarım kadar uzun yinede sabaha yetiştim
İçime yapılan onca baskının şaşkınlığında yinede direnebilmişim
Ben Esen özür dilerim rüzgarla geldiğim için acele gelmişim
Yanına varana kadar birçok vesveseden geçtim
İki yüz sahibi yüzlerce insanla arkadaşlık ettim
Böyle uyanık kaldım böyle savaşabildim belki de
Hangimiz elemi seçer iremden vazgeçerde
Bedduacı değilim hayata bu bi bubi tuzağı
Ulaştı çığlık uzağa yağmur güler sema ağlar halime
Merhametten doğdu rahmet haine
Gördü hali küçük alime düşündü tek bir hamlede
Sormaa , zor soruları bilmem
Alalade bir insanın dediğine gelmem
Fevkaladenin fevkine vardım daldım, daldım , daldım..
Geç bu eziyeti , geç sen..
Sen sensen ben de benim herkes kendine kurban
Kendimi ben saldım , saldım , saldım ..

Kurtulamasaydı İbrahim ateşten canımı terkederdim
Çıkamasaydı Yusuf kuyudan boğula boğula can verirdim
Kim bana yansın ağlasın? Dert adamdan başka mahlukatta olmaz
Anlat KoLo , ağlasın , ağlasın ..
Gücümü toplamışken kalkıp gideyim..
Akılda baştan gitti bu ne aşk , bu ne iş , bu ne dert iş imiş
Herkes Külhan beyi birbirine girmiş
Bu tutmuş , kesmiş , bu yemiş , sindirmiş
Hergün ayrı bir zindanda suskunum
Sense canına aşık alnım ateşlendi sardı içimi sarmaşık
Kaç canım varsa koydum ortaya sende gör artık
Tuttuk ikiye ayrıldık kimler zındık kim sıddık
Donuk bakışım altında tenimin rengi depertti
Hayat çekti bir kolumdan beni de beşikten kertti
Bakışlarım sertti evet oncağazım mertti..
Kolera bir kadın değildi baştan aşağı dertti..


Sormaa , zor soruları bilmem
Alalade bir insanın dediğine gelmem
Fevkaladenin fevkine vardım daldım, daldım , daldım..
Geç bu eziyeti , geç sen..
Sen sensen ben de benim herkes kendine kurban
Kendimi ben.. saldım , saldım , saldım ..

Hiçliğimizle koşuyoruz yüreksiz yüreklerle
Kendimizi görmeyi bırakmıyoruz yüksek sahnelerde
Herşeyin manasını amacını zamanında yitirirken
Konuşmayı bile bilmiyoruz aynı yolda koşarken


Ne açlık bilir ne tokluk ne varlık bilir ne yokluk
Ne gülmek zamanlı ne de ölmek zamansız
Ne haklı savaşlar ne de haksız amaçlar
Korkak kelimelerle başlar dalmış kör bakışlar

Yaradan beni dünya arenasına soktuğunda tektim, her nefesi soluduğumda hep Yektim bu
ücralarda ben beni mi kaybettim, ve düşman kelimesinin anlamını arkadaş sıfatını
taşıyanlardan öğrendim. İnsan, insanlığın hocası durumunda eli maşalı. Hergün başka
derslerde karşımda bambaşka bir hoca ve de her sınavda farklı notlar almanın
piskolojisine adım attığımda sanırım ilk okuldaydım, yani çocuktum, yola çıkmış yeni
yolcuydum, ben bu yolda çok mola verdim, muhabbete daldım, yolumu uzattım. Çok sima
tanıdım, ima aldım yüzleri aklıma kazıdım, adı anıldığında işte dostum dedim, adım
anıldığında tanımam dedi taktı maskesini yüzünü çevirdi ve sildi kalıcı tüm izleri, geri
getiremediği zaman eskide kalan anı defterimi, her sayfada düştü maskesi. Şimdilerde
gözümün içine bakan herkes çıkar peşinde takma ifadeler ardına gizlenmiş tüm fesatlar,
hesaplar egoist sevgilerinde saklı rüyalarının sayılarını maskelerinde gizlenmiş tüm yüz
hatları. Bir zaman selamladı bu adamı ve bu adam unutmadı.


Yanıma aldım kendimi ve yürüdüm ince çizgisinde yolumun ortalıkta görünen herkesin adı
yabancı, herkes kendi maskesiyle dolaşır oldu yanıbaşımda, tanımaz oldum yüzleri ve
keşkelerle avunur oldum. Düşlerimde gördüğüm yüzüm benim mi? düşünür oldum, onca
maske gözümün içine bakıyor sorgularcasına, ve burası hep yabancı, hep yalancı doldu,
çıkmak istiyorum artık dışarı, bırakın gideyim kendimi alıp.

Küçük bir kız nereden duymuşsa duymuş, saçların beyazlaması yaşlılık belirtilerindenmiş. Peki insanlar yaşlanınca ne olurmuş ki?. İnsanlar yaşlanırlar ve ölürler, öldüklerinde ise toprağa gömülürler artık biz onları asla ve asla bir daha göremiyormuşuz. Küçük kız buna çok üzülmüş hemen annesinin saçlarındaki beyazlıklar aklına gelmiş ve o küçük dünyasında düşünmeye başlamış. Annemin saçlarında beyazlar var ve yaşlanan insanlar ölüyor ve ölenleri biz asla bir daha göremiyoruz. Bu durum karşısında hüzünlenen ve üzülen küçük kızın aklına Allah 'a dua etmek gelmiş. Gün boyu ve gece yatarken dua etmiş, yarın sabah kalktığımda annemin saçları ne olur siyah olsun bütün beyazlıklar yok olsun demiş ve yatmış. Sabah kalktığında ilk iş olarak annesine koşmak olmuş fakat gördüğü manzara karşısında ağlamaya başlayan küçük kıza annesi, neden ağlıyorsun ne oldu diyerek karşılık vermiş. Küçük kız ağlayarak saçlarındaki beyazlıkların yaşlılık belirtisi olduğunu ve insanların yaşlanınca öleceğini ve senin de saçların beyazlamış sende ölürsen bir daha seni göremeyeceğim ve bunun için Allah 'a, annemin saçları ne olur siyah olsun bütün beyazlar yok olsun diye dua ettim. Fakat duamı kabul etmemiş ki saçlarında halen beyazlar var ve sen ölürsen ben seni bir daha göremeyeceğim. Bu duruma çok şaşıran anne küçük kızı teselli etmeye çalışsa da başaramamış. Küçük kızdan sabırla duasına devam etmesini ve Allah 'ın sesini duyacağını ve duasını kabul edeceğini söylemiş. Aradan bir süre zaman geçmiş, bir sabah annesinin, kızım kahvaltı hazır hadi bekletme bizi sözü ile uyanmış. Elini yüzünü yıkamış ve kahvaltısını yapmak için sofraya yöneldiğinde gördüğü manzara karşısında şaşırmış, kabul oldu, kabul oldu diyerek annesinin kucağına atılmış ve sevincinden ağlamaya başlamış. Annesi bak gördün mü sabır ile duana devam ettiğin zaman duan kabul oldu.

Anne olmak gerçekten zor bir görevdir. Küçük kızın, olgunlaşmadan karşılaştığı zor hayat şartlarından daha yolun başında iken zarar görmemesi için beyazlayan saçlarını boyatarak kızına destek olması ile küçük kızın hayatın zor şartlarına karşı dev bir adım atmasını sağlamıştı. Onların yanında konuşurken dikkatli olmalıyız, onlara anlayabileceğim şeylerden bahsetmeliyiz ve anlayabileceği zamanı beklemesini bilmeliyiz.

Evet bazen gerçekleri anlatabilmek için zamana ihtiyaç vardır. Gerçekleri anlayabilmek içinde zamana ve güçlü bilgilere ihtiyaç vardır. Çocuklarımızı güçlü bilgiler ile donatmak için onların bazı şeylere akıllarının ermesini beklemeliyiz. Eğitim sabırlı zaman ister, tohumların ihtiyacı olan gereksinimlerini karşılayalım onların yüklerini hafifletelim. Kaldıramayacağı yüklerin altına sokmayalım.

Geleceğimizi gün yüzüne çıkmadan toprakta bırakmayalım.