Enes
İhvan Forum Üye
KUTLAY: (Tür.) Er. 1. Uğurlu kutlu ay. 2. Kır donlu at.
KUTLU: (Tür.) Er. 1. Uğurlu, hayırlı. 2. Mübarek. 3. Mesut, bahtiyar.
KUTLUALP: (Tür.) Er. - Uğurlu yiğit-
KUTLUAY: (Tür.) Er. - Uğurlu ay.
KUTLUBAY: (Tür.) Er. - (bkz. Kutlu).
KUTLUCAN: (Tür.) Er. - (bkz. Kutlu).
KUTLUĞ: (Tür.) Er. - Uğurlu, mutlu, şanslı, kutlu.
KUTLUĞHAN: (Tür.) Er. - (bkz. Kutluğ).
KUTLUTEKİN: (Tür.) Er. - (bkz. Kutlu).
KUTSAL: (Tür.) Er. - Kudsi, kutlu mübarek, mukaddes.
KUTSALAN: (Tür.) Er. - Uğur getiren, kutlu kimse.
KUTSALMIŞ: (Tür.) Er. - (bkz. Kutsalan).
KUTSAN: (Tür.) Er. - Uğurlu, talihli ol.
KUTSEL: (Tür.) Er. - (bkz. Kutsan).
KUTSOY: (Tür.) Er. - (bkz. Kutsel).
KUTULMUŞ: (Tür.) Er. - Kurtulmuş, aydınlığa kavuşmuş.
KUTUN: (Tür.) Er. - Kutlu, kutsal.
KUTUNALP: (Tür.) Er. - (bkz. Kutun).
KUTUNER: (Tür.) Er. - (bkz. Kutun).
KUTYAN: (Tür.) Er. - Uğurlu kimse.
KUVVET: (Ar.) Er. 1. Güç, kudret, takat, sıhhat, sağlamlık. 2. Bir hükümetin askeri gücü.
KUYAŞ: (Tür.) Er. 1. Güneş. 2. Çok sıcak, güneşin etkili vurması.
KÜBRA: (Ar.) Ka. 1. Büyük olan (Ekber'in müennesi). 2. Hadicetü'l-Kübra: Hz. Peygamberin ilk hanımı.
KÜLTİGİN: (Tür.) Er. - Göktürk prensi ve komutanı.
KÜLÜK: (Tür.) Er. 1. Meşhur ünlü. 2. Taşçı, çekici, balyoz.
KÜRBOĞA: (Tür.) 1. İri, güçlü, sarsılmaz boğa. Kuvvetli iri yapılı boğa. Selçuklu komutanı ve Musul emirinin adı.
KÜREMA: (Ar.) Er. 1. Kerim, asil, necip, iyiliksever, hayır sahibi cömert, eli açık kimseler. 2. Ulular, büyükler.
KÜRHAN: (Tür.) Er. Yiğit, yürekli han.
KÜRŞAD: (Tür.) Er. - Eski Türklerde yiğit, alp.
KÜRÜMER: (Tür.) Er. - topluluk, sürü.
KUŞAD: (Fars.) Er. 1. Açılış, açma. 2. Fetih, fethetme. 3. Açılış merasimi, küşad resmi. 4. Yayın gerilip bırakılması. 5. Musikide uvertür. 6. Bir cins tavla oyunu. - Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır.
KÜŞADE: (Fars.) Ka. 1. (bkz. Küşad). 2. Açık. 3. Ferah.
KUTLU: (Tür.) Er. 1. Uğurlu, hayırlı. 2. Mübarek. 3. Mesut, bahtiyar.
KUTLUALP: (Tür.) Er. - Uğurlu yiğit-
KUTLUAY: (Tür.) Er. - Uğurlu ay.
KUTLUBAY: (Tür.) Er. - (bkz. Kutlu).
KUTLUCAN: (Tür.) Er. - (bkz. Kutlu).
KUTLUĞ: (Tür.) Er. - Uğurlu, mutlu, şanslı, kutlu.
KUTLUĞHAN: (Tür.) Er. - (bkz. Kutluğ).
KUTLUTEKİN: (Tür.) Er. - (bkz. Kutlu).
KUTSAL: (Tür.) Er. - Kudsi, kutlu mübarek, mukaddes.
KUTSALAN: (Tür.) Er. - Uğur getiren, kutlu kimse.
KUTSALMIŞ: (Tür.) Er. - (bkz. Kutsalan).
KUTSAN: (Tür.) Er. - Uğurlu, talihli ol.
KUTSEL: (Tür.) Er. - (bkz. Kutsan).
KUTSOY: (Tür.) Er. - (bkz. Kutsel).
KUTULMUŞ: (Tür.) Er. - Kurtulmuş, aydınlığa kavuşmuş.
KUTUN: (Tür.) Er. - Kutlu, kutsal.
KUTUNALP: (Tür.) Er. - (bkz. Kutun).
KUTUNER: (Tür.) Er. - (bkz. Kutun).
KUTYAN: (Tür.) Er. - Uğurlu kimse.
KUVVET: (Ar.) Er. 1. Güç, kudret, takat, sıhhat, sağlamlık. 2. Bir hükümetin askeri gücü.
KUYAŞ: (Tür.) Er. 1. Güneş. 2. Çok sıcak, güneşin etkili vurması.
KÜBRA: (Ar.) Ka. 1. Büyük olan (Ekber'in müennesi). 2. Hadicetü'l-Kübra: Hz. Peygamberin ilk hanımı.
KÜLTİGİN: (Tür.) Er. - Göktürk prensi ve komutanı.
KÜLÜK: (Tür.) Er. 1. Meşhur ünlü. 2. Taşçı, çekici, balyoz.
KÜRBOĞA: (Tür.) 1. İri, güçlü, sarsılmaz boğa. Kuvvetli iri yapılı boğa. Selçuklu komutanı ve Musul emirinin adı.
KÜREMA: (Ar.) Er. 1. Kerim, asil, necip, iyiliksever, hayır sahibi cömert, eli açık kimseler. 2. Ulular, büyükler.
KÜRHAN: (Tür.) Er. Yiğit, yürekli han.
KÜRŞAD: (Tür.) Er. - Eski Türklerde yiğit, alp.
KÜRÜMER: (Tür.) Er. - topluluk, sürü.
KUŞAD: (Fars.) Er. 1. Açılış, açma. 2. Fetih, fethetme. 3. Açılış merasimi, küşad resmi. 4. Yayın gerilip bırakılması. 5. Musikide uvertür. 6. Bir cins tavla oyunu. - Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır.
KÜŞADE: (Fars.) Ka. 1. (bkz. Küşad). 2. Açık. 3. Ferah.