mkz17
Paylaşımcı
- Katılım
- 15 Ara 2006
- Mesajlar
- 110
- Tepkime puanı
- 6
- Puanları
- 0
- Yaş
- 58
Yeminler, dualar... sebepsiz gidişler... kaçamak bakışlar... bir geceden başka bir geceye.... güneşin üzerine doğduğunda ki tebessüme... ilk mektuplar, “Seni Seviyorum” diyebilme cesareti... Mürekkep rengi gözleri ezberlemek sessizlikte ve o gözlerle oyalanmak... Sevgini haykırmak dünyaya... Kış ortası gözlemek pencereleri ve her geçtiğinde o pencerenin önünden, yüreğinin titrediğini hissetmek. Her dinlediğin şarkının seni anlatması, kendini şiirlerde bulman. Bitmek, tükenmek bilmeyen gecelerde, sahilde ki izmaritleri saymak. Bir ateş ki adı sevda; yanmak kavrulmak. Mevsimleri tanımak, arabeskle tanışmak. Tartışmalardan dahi kaçmak. Bir korku! Kaybetmek korkusu...Bir ömrün beraber sürebilme temennileri. “Ayrılık mı?” öyle bir kavram bulunmuyor lügatta. Aşkın büyüklüğünden dünyanın küçüldüğünü sanmak. Sade ve sadece sevmek... Ölürcesine sevmek...
Ahhh aşklar ahhh...
Ve vedalar.... gönül kapısı kilitli, pencereler kapalı... aldanmalar, aldatmalar. “Yazık senle geçen günlere” diye sitemler yollamak ... hatalar ve ummadığın anda ödenen bedeller... yalanlar ve ihanetlerin en acılı hikayeleri; kırılan kalpler... unutanlar, unutulanlar. Evlere kapanmalar. Soranlara “Ayrıldık” diyebilmek sadece. Tatsız tuzsuz bir yaşam. Gecelerce beklemek... “Keşkeler” dillerde... Hatırlamak anıları ama hatırladıkça kahrolmak... hayata başka bir pencereden bakmaya başlamak.
Zamansız sevmeler gibi zamansız gitmeler oluyor hikayede. Geriye beklentiler kalıyor. Bir abajurun soluk ışığında seyrediliyor sokaklar. Ne baharın tadı kalıyor, ne de karlarda yuvarlanmanın tadı. Rüyalar kabusa dönüştüğünde “ Ne oluyor bana” soruları sık sık soruluyor. Yaşamın tadı kaçıyor. Zaman zaman gülmeyi hatırlasa da insan, geçici oluyor mutluluk. Şehir üstüne geliyor yavaş yavaş. Kalabalıkların arasında kaybolup gidiyor insan...
Aşk hiç değişmiyor nedense. Hayatın anlamı oluyor bazen, bazen de hayattaki en büyük yalan. Haz verdiği kadar ızdırap da veriyor. Aşk acaba sahiplenme isteği mi, paylaşma isteği mi? Aşk, öyle bir kavram oluyor ki yeri geldiğinde, ateşin suya kavuşması gibi yok oluyor: su buhar, ateş kül... Dünyanın en güzel bağını bırakırsan bahçıvansız o bağ mahvoluyor, yok oluyor zamanla. Yanarken üşüyor insan. Yarabbi ne karışık bir duygu aşk?
