Yusuf Özkan Özburun / Hatırla Beni Hayat

Düştüğün Yerden Kalkacaksın

Düştüğün yer burası. Cennetin asudeliğinden dünyanın kesafetine, karmaşasına, maddiliğine, perdeliliğine düştün. Kalbin cennetinden kopuk aklın kıskacına sıkıştın. Ruhun cennetinden gövdenin bataklığına saplandın.
Düştüğün yer burası ve yükselişin yine buradan olacak. Bunun için önce gözündeki perdeleri aralayıp ‘hayret’e uyanman gerek. Hayret’e uyanmak için önce varlığa, varoluşa, eşyaya, olaylara, hayata, insanlara, ağaca, kuşa, suya, toz tanesine alışıldık, bat gözlerle, bilimin kafanı ve gönlünü buzdolabına koyan dondurucu tanımlarıyla bakmaman gerek. Eskiler buna ‘ülfet ve ünsiyet’ diyorlar dostum.
Hadi o zaman! Ülfeti kır, hayreti kuşan, düşünerek düştüğün yerden yükselmenin düşünü gör! Düşünmek, düştüğün yerin farkına varıp düşmeden önceki yerinin düşünü görmek demektir.

Yüksel ki yerin bu yer değildir
Dünyaya gelmek hüner değildir

Düştüğün Yerden Kalkacaksın



Düştüğün Yerden Kalkacaksın


Düştüğün yer burası. Cennetin asudeliğinden dünyanın kesafetine, karmaşasına, maddiliğine, perdeliliğine düştün. Kalbin cennetinden kopuk aklın kıskacına sıkıştın. Ruhun cennetinden gövdenin bataklığına saplandın.

Düştüğün yer burası ve yükselişin yine buradan olacak. Bunun için önce gözündeki perdeleri aralayıp 'hayret'e uyanman gerek. Hayret'e uyanmak için önce varlığa, varoluşa, eşyaya, olaylara, hayata, insanlara, ağaca, kuşa, suya, toz tanesine alışıldık, bayat gözlerle, bilimin kafanı ve gönlünü buzdolabına koyan dondurucu tanımlarıyla bakmaman gerek. Eskiler buna 'ülfet ve ünsiyet' diyorlar dostum.
Hadi o zaman! Ülfeti kır, hayreti kuşan, düşünerek düştüğün yerden yükselmenin düşünü gör! Düşünmek, düştüğün yerin farkına varıp düşmeden önceki yerinin düşünü görmek demektir.

Yüksel ki yerin bu yer değildir
Dünyaya gelmek hüner değildir

Nefsini İsraf Etmek

"...

Sarfımız ya israf olur,ya tasarruf...Tasarrufumuz ya sarf olur ya da israf...

(...)israf denilen en büyük hadisenin,hayatın içinde,varlıkların üstünde,iç dünyamızın kıvrımlarında Rahman olan rabbimizin 'rahmetini' okuyamamak olduğunu söyleyeceğim.Yani içte ve dışta daima konulan 'rahmet işaretleri'ni okuyamamak israftır.İsraf doğrudan doğruya ekmeği yere atmak değil,ekmeğin üzerindeki rahmeti okuyamamak,onu bir 'nimet' olarak görememektir.Ekmeği yere dökmek sonuçtur,sebepse ekmeği bir rahmet olarak görememektir.Dolayısıyla sadece sonuca odaklanan israf tedbirleri çaresiz kalmaya mahkumdur.Mesele önce,itikadın tashihi,bakış açısının rahmete ayarlı hale getirilmesidir.

İsraf içimizde başlar.Rahmeti okuyamadığımız her yerde ve her şeyde israf ediyoruz.Her israf günah,her günah israftır.Çünkü günahta nefsimizi (yani duygularımızı,düşüncelerimizi,aklımızı,yeteneklerimizi,iç zamanımızı vs.) asıl sarf etmemiz gereken yerde kullanmamak vardır.Tıpkı son derece gelişmiş bir bilgisayarı et doğrama tahtası olarak kullanmak gibi...

İçimizdeki israf eşyaya,varlıklara,topluma,zamana,herşeye yansır... İsrafın olduğu her yerde umutsuzluğun zakkumları yeşerir...Umutsuzluk da hasta ruhlar,illetli bedenler,çürümüş hayatlar demektir..."

Yusuf Özkan Özburun "Düştüğün Yerden Kalkacaksın Syf..64"

Bakmamız için yeni pencereler açan,sıradan görüp geçtiğimiz şeylere ibret gözüyle bakmamızın hiç de zor olmadığını,olayları "farkındalık" boyutunda görmemiz gerektiğini vurgulayan bir kitap.

Ben de severek okudum.Aynı şekilde, tavsiye ediyorum.

Ben teşekkür ederim Şüheda.

Vaktim olsa altı çizili satırları aktarmak istiyorum.O da yavaş yavaş nasib olur inşaallah.

Y.Özkan Özburun kitapları



Teselliler Kitabı
Yusuf Özkan Özburun

Basım Yılı: 2010

Anladım ki her insan şu fani dünyada bir sığınak, bir liman, bir teselli arıyor. İçindeki sonsuz açlığı teskin etmek istiyor. İşte mesele tam da burada rengini belli ediyor. Ârif Hâce Yusuf Hemedanî, Hayat nedir? diye sorulduğunda şöyle cevap veriyor:
Hayat, teselli olmaktır. Kişi teselli bulduğu şeyle yaşar, onunla hayattadır.
İnsanı insana canavar kılan filozofa inat, İnsan insanın tesellisidir, teselliyiz birbirimize diyorum. Varoluşun sinesinde sürekli kanayan yaralar açtığı şu insanoğluna, bu geçici yurtta, birbirimize en büyük vazifemiz tesellidir, diyorum. Paketlenmiş, ambalajlanmış, derin donduruculara atılmış ucuz teselliler, kendini aldatma ustası olan insanın züğürt tesellisi değil elbet muradım. Ben kendi payıma bu vazifeyi biraz olsun yerine getirmeye çalıştım.

Aşk, ayrılık, hüzün, anlamsızlık, yalnızlık, yaşlılık, ölüm, çirkinlik, yoksulluk
Yusuf Özkan Özburundan çağdaş dünyanın yaralarına kadim merhem: Teselliler Kitabı
Bizlerle sakin, dingin ve içten bir dille konuşan Tesellici, insanlığın ortak kültüründen beslenen hikmetli bir bakışla bütün zamanlarda ve günümüzde yaşanan dertlere çare olacak, yüreklerde açılan yaraları sarmalayacak bir bakış sunuyor ve diyor ki: İnsan insanın tesellisidir, teselliyiz birbirimize

teşekkürler bir yerde daha görmüştüm bu kitabı şimdi dahada merak ettim almak isterim inş.

Basım Tarihi: 1.8.2010

“Filozofun, ‘Hiç Kimsenin Ülkesi’ dediği düşünce yur-dunda, her birimizde var olan hakikat çocuğunun san-cısını çekmenin çarpıntısıyla, kaleme tutunmak anla-mına geliyor benim için yazma etkinliği. İlk gençlik yıllarımdan beri yazmakla olan muaşaka-mın beni bu küçük kitabın kıyısına getirip bırakacağını hiç tahmin etmezdim. Benimkisi, zaman, can elması-mı kül etmekteyken bir yerlere çentik atma, iz bırak-ma, ‘Ben de yaşadım, Hatırla Beni Hayat’ deme çaba-sından başkaca bir şey değil.” Edebi nitelikli denemeleriyle dikkat çeken Yusuf Öz-kan Özburun, Hatırla Beni Hayat’ta felsefe okumaları-nı metne ciddi ölçüde yansıtarak dünya tasavvuru, hayat, temel insanlık durumları, anlamak-bilmek, farkındalık-otantiklik gibi meseleler üzerine kısa fakat zihin açıcı metinler kaleme alıyor.