YÜreklerİn HaykiriŞlari...

Sen Vurdunda Ben Ölmedim mi?

Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun...
Bitmez tükenmez engeller koydun
Şimdi nerdesin diye sakın sorma
Sen çağırdın da ben gelmedim mi?

Sen varken darılmazdım çiçeksiz baharlara,
Yağmurlu havalara...Bu kasvetli akşamlara
Sen varken
Bakıp içlenmezdim tren istasyonlarına
Otobüs duraklarına...
Sen varken ayrılanlara ağlamazdım...
Yıkılmazdım biten sevdaların ardından
Gidenlere küsmezdim
Kalanlara acımazdım...
Sen varken böyle üşümezdim-titremezdim
Masumdum, çocuklar gibi
Böyle delirmezdim-küfretmezdim...
Hele ölmeyi hiç düşünmezdim.
Şimdi soruyorum sana
Adı sevdaysa bu cehennemin
Sen yaktın da ben yanmadım mı?

Biliyorsun
Bütün acılarına 'yeşil ışık' yaktım olmadı
Bütün korkularına'arka çıktım'olmadı
Dağlara merdiven dayadım olmadı
Haziranda kar oldum yağdım avuçlarına olmadı
Sevdim olmadı -yandım olmadı-taptım olmadı
Benden artık pes
Bu aşkın biletini istediğin gibi kes
Nasılsa gidiyorsun
Biliyorum git...
Ama ardında
Ağlayan bir çift göz
Paramparça bir yürek
Ve yıkılmış bir dağ görmek istemiyorsan
Çek silahını-daya sırtıma
Titrersem namerdim...
Sen vurdun da ben ölmedim mi?

Ahmet Selçuk İlkan​

seni seviyorum diyorum kendi kendime
seni seviyorum
seni seviyorum
çık gel
kendini al gel bana
her nerdeysen ve ne haldeysen çık gel
sensizliğin acısını başkalarından saklamaktan yoruldum
istemediğim halde gülümsemenin bende yarattığı ihanetten
istemediğim anlarda denizi seyretmekten
bana ait olmayan sarhoşlukları yaşamaktan
ve sensiz bir sabaha uyanmaktan yoruldum
çık gel
çık gel ki ellerim ısınsın
çık gel ki başkalarına verdiğim cevaplar güçlensin
çık gel

sensizliğin şehrinde ateşe veriyorum saçlarımın beyazını
sabrımın rengi siyah sanırdım oysa
sanki yüreğim avucumda
sanki her sabah pişmanlığını anlatan
bir mektup atılacak kapımın altından
sanki senin için verdiğim kavgalardan insanlar utanacak
sanki yanılmamışlığımın gecesi sabah olacak
sanki seni sevmemin sonucu
sensizlik olmayacak
çık gel
çık gel akşamlarımın akşam sefası rengince
çık gel aşka inanmayanların yüzünü kızartırcasına
çık gel
bir daha gitmeyecekmişcesine​

SANA GELDİM BEN

Sırtımda günahlarımın ağır yükü,
Güvercin misali titrek yüreğimle
Geldim Sana Can Ahmed'im..
Kıpır kıpırdı yüreğim vuslat yolunda.
Nasıl titremesindi ki En Sevgili'm e gidiyordum..
Yaktı beni gecmeyen vakitler,vuslata ceyrek kala..
Sabırsızdım.
Sana geliyordum en guzel sevdamla..
Uyanmaya geliyordum gaflet uykumdan.
Medine'deyim.
En Sevgili'im diyarında.
Haya ediyorum ayakkabılarla basmaya,
Çünkü o mübarek ayakların bastı oralara.
Tozuna kurban oldugum ayakların.
Şükür Ya Rabbi diye şaha kalktı carpan yüreğim
Yeşil kubbeyi görünce.
Dizlerimin bağı çözüldü,akıl firar etti
Yandı kavruldu Yüreğim...
işte ordaydın.Tam Yeşil kubbenin altında
Uğruna alemler yaratılan,Rabbimin Habibi!
Nasıl yanmasındı yüreğim
Nasıl nefessiz kalmasındı bedenim..
Nasıl bülbül olmasındı dilim en güzel GÜL'ü gorunce..Nasıl?
Boynum bükük bakakaldım sana.
Gözlerim yağmurlu,Sensiz medine'deyim...
Hava alabildigine sıcak,yüreğimse; fırtınalardan bitab!
Ben geldim Sen yoktun ya Resulüm.
Aradı seni gözlerim Medine sokaklarında...
O güzel yüzündeki bir tebessumunu gormek icin neler vermezdim...
Ben Sana geldim Resulüm,Sen yoktun.
Tek tesellim soyledigin şu cumle oldu;Her kim kabrimi ziyarete gelirse,beni hayatta ziyaret etmiş gibi olur."
Katre gibi iniverdi sözün yangınıma...
İlk sabah namazımı kıldım,mescidi nebevinin bağrında.Her secde edişimde Sen geldin aklıma...Vuslata az kalmıştı.Varıcaktım huzuruna, yüreğim bin parca..Gecmek bilmedi düşman vakitLer.
Geliyordum işte Sana...Az kaldı bir adım bir adım daha!Gözler görmedi başka birşeyi,yürek yanmadı bu kadar,akıl sitemin kucağında..
Ben Sana geldim Ya Resulallah!
Boynumda günahtan bir pranga,
ellerimde mahcubiyet kelepcesi,
gözlerimde hüzün yagmuru,
kalbimde Sen!
Ben Sana geldim.
Heybetli Sıddık'ın da yanıbaşındaydı...
Ve Ömer'in de...
Anam babam sana Feda olsun Ya Resulallah nidalari yukselttim arşa!
Yanmaktaydım...yanıbaşındaydım.Ben Sen'leydim Resulüm.
Ben Sana geldim,Sen ordaydın...
Sağında Yar-ı vefadar,diger yanında polat sineli Ömer'im.
Sevgin nazarın çepecevre sardı hissettimm...
GÜl yüzlüm,sözü baldan tatlı Efendimm ben Sana geldim.
Sen ordaydın,sel oldu gözlerimden akan yaşlar.Feda olsun!
Dua Dua semaya yalvardı ellerim,inledim arşı inlettim!!!
Medine'deyim.
Huzuruna kabul et Ey sözü gül-i rana,
Güldeki şebnemim!
Kabul et huzuruna.
Ben geldim Sana
Boynumda ateşten halka!
Yağmur ol Sensiz buyuyen yangınıma,
Rahmet ol bu mücrim sevdalına!
Sevdam ol ebedi sakladığım bağrımda!
​

Leyla dedimse Sen, Suna dedimse Sen, Yar dedimse, Yaran dedimse Sen,
Sen gizlisin en asikar varliklarda, isimler farkli farkli olsada,

Sen islenmissin kalbimizin mahzenine, Sana cikar bütün yollar, Sana acilir bütün kapilar, sevdalar Sende kemale erer. Adimlar hep Sana atilir. Siirlerin kalbinde Senin adin saklidir, nagmeler Sana bestelenir.

Yelkovan askinla, akrep askinla döndürür zamani, döndükce, dünya döner askindan, aktikca, nehirler akar ardindan...
Hasret Senin adindir, özlem Sensin icimizde...

Kandillerde isiklar ansizin söndügünde, Sensin en parlak Nur yüregimizde.
Seherin bagrina düsen gözyaslarda askin gizlidir, askin gizlidir fecir vakti dualarda, yakarislarda...

Aksamlarin yalnizliginda, yalnizligin bagrinda Sensin görünen. Gariplerin yoldasi,sirdasi,arkadasi, Sensin velisi, vekili kimsesiz klamis gönüllerin...
Seni konusur hatipler, Seni susar evliyalar, Sana bakar asiklar, Sana kosar sevdalilar. Secdeler Sana yükselir, dalga dalga Sana ulasir zikirler.

Bize kalem ile yazmayi ögrettiginden beri, Sana yürür kelimeler.
Sen deyince susar dillar, yanardaglar kizsada gönülde...

Ferhat daglar ardinda aradi Seni, mecnun cöllerin bagrinda. Masivayi seviyor görünsede gönül, sevmek, Seni sevmekdir aslinda. Yanmakdir, yanardaglar gibi icden ice ve susmakdir Seni sevmek, yalniz Seninle konusmakdir, Seninle dertlesmekdir, yandikca susamakdir, susadikca yanmakdir, en güzel sarabi tatmakdir Seni sevmek, Hak ile dolmakdir, ham iken olmakdir, hicbir zaman solmamakdir seni sevmek...

Aynalardaki piriltiyi cözdük Rabbim, biz sonsuz Nur´unu diliyoruz...
Yalniz seni, Yalniz sevgini diliyoruz...
güzel gören güzel düşünür.güzel düşünende hayatından lezzet alır...



​

GÜLÜN DUASI


Ey bütün çiçeklerin,bütün bitkilerin,yerin,göklerin ve bütün
Alemlerin Rabbi;
Ben Senin yarattığın tohumlardan cansız bir tohumdum bir zamanlar.
Sen bana can verdin.
Dualarımı kabul ettin,beni bir çiçek yaptın.
Bana kendi dilediğin gibi bir şekil verdin.
Renklerle,desenlerle süsledin yüzümü.
Bana bir koku sürdün,koklayanları mest eden.
Güzellerden bir güzel yaptın,görenlere! gösterdin.
Senin verdiğin cazibeyle kuşları,böcekleri çağırdım kucağıma,dayanamadılar koştular.Onlara,Senin Rahmet çeşmelerinden şerbetler sundum Senin izninle.
Birbirimize güldük,birbirimize sarıldık.el ele,kucak kucağa Sana şükrettik.
Seni zikrettik günler boyunca.
Nice kuşlar nice böceklerle tanıştım böylece..
Hepsiyle mutlu beraberliklerim oldu.
Nihayet birgün...
Beni bir mü'min kulun gördü,yanımdan geçiyordu,beni fark etti durdu,geri döndü eğildi.
Yüzüme baktı uzun uzun,önce gözleriyle sonra elleriyle okşadı kokladı,kokladı.
Bir öpücük kondurdu yanaklarıma ayrılmadan.
''Ne güzel yaratılmış''dedi sessizce.
İşte o an niçin var olduğumu anladım.melekler sardı etrafımızı ansızın.
İmrenerek seyrettiler olup biteni.
Görmediği Rabbine görmüş gibi inanan bir insanın yücelişini gördüler.
Ve herşeyi en ince ayrıntısıyla kaydettiler.
çekilen resimlerde bende vardım.
Ey dualara cevap veren Rabbim,
Ben cansız bir tohumdum.
Dualarımı kabul ettin,güzel bir çicek oldum.
Senin Kudretinle canlandım,Senin Sanatınla süslendim,Senin Lutfünla güldüm.
Şimdi bir duam daha kaldı mahşere sakladığım
''Beni gören gözleri ateşte yakma Ya Rabbii!''

​

VE BİR ÇİÇEK YEŞERİYOR KENDİLİĞİNDEN
DONMUŞ KALBİMİN ORTA YERİNDE
UZUN KIŞ GECELERİNDE YİTİRDİM SENİ
ÖLDÜNMÜ KALDINMI HABERİN GELMEZ
BİLMEMKİ BİR TANEM NERDESİN ŞİMDİ
HER YAĞAN KAR'DA KAYBEDENLER OLUR HEP
KİMİLERİ YUVALARINI KİMİLERİ RÜYALARINI
KİMİLERİDE SEVDALARINI
İSTANBULA KARYAĞIYOR GECENİN ORTA YERİNDE

​

Ve aşk...

Hayal,kavuşmaktır.

Ama bu hayal öylesine erişilmezdir ki,uzaklaşır,uzaklaştıkça kaybolur.

Kavuşmak artık hayal bile olamaz...

Geriye sadece yakan,kavuran ama ayakta tutan bir aşk kalır...



Ve aşk uğruna...

Gerçek aşık,aşık olmakla,aşık olduğuna en büyük fedakarlığı yapmıştır.

Ölüm mü?

O zaten kavuşmak degil mi?



Yemen’deki sevgilisinin başı ağrıdığı zaman,İstanbulda beynine sancılar giren aşığın da arzusu güzel ölmekti...

Sevgiliye kavuşup ve sevgilide kendini bularak dünyayı unutarak gerçek sevgiliye huzurla gitmek...

Şimdi o aşık yok...

Sevginin ve ölmenin estetiği de...



Aşk olmasaydı...

Söğütteki incir çekirdeğinden küçük tohum,ulu bir çınar olup dünyayı gölgeler miydi?

Aşk olmasaydı...

Ondokuz yaşındaki”delikanlı serdengeçti”ilk gidişte öleceğini bildiği halde“ille de sefer” diye tutturur muydu?

Ve aşk olmasaydı...

Diğer talebelerin aksine Taptuk Emre’nin dizinin dibine çökmeyip,dağdan odun taşıyan dertli Yunus “gözde” olur muydu?



Sevgili,ona doğru koştukça uzaklaşmaz,uzaklaştıkça büyümezse aşık olmaya değer mi?



Aşıklar güneş doğarken gözyaşı dökerler...

Sabır,tevekkül ve teslimiyet içinde...Sabır kavuşamamanın verdiği acı için...Tevekkül sevgilinin verdiği acılara karşı...Teslimiyet, “Ben seninim”diyen duyguların verdiği hal...

Yanaklardan damla damla süzülen yaşlar kavrulan ruha serinlik verir...

Sonra dua...

Eller Sevgiliye açılır,Sevgiliye kavuşmak için...

Zaman çarkının hızı kesilir...

Sessiz bir dinleyişe geçer Kainat...

Sessiz bir yalvarışa şahit olur güneş...



Aşkı tarif etmek çok zor...

Çünkü aşk kimini veli eder...

Kimini de deli...



Servi ağaçlarının altında kaç aşık yatıyor?

Bilinmez...

Lakin ölüm gelecektir...

Belki de bu satıları okurken...

YA KAVUŞTURMAK İÇİN...

YA DA AYIRMAK İÇİN...



Neyse...

Belki ben anlatamadım...Ama anlatanlar var...Mesela Yunus:

“ÖLÜRSE TEN ÖLÜR,AŞIKLAR ÖLESİ DEĞİL...”

Veya Nedim:

“YOK BU ŞEHR İÇRE SENİN VASFETTİĞİN DİLBER NEDİM,

BİR PERİ SURET GÖRÜNMÜŞ,BİR HAYAL OLMUŞ SANA...”


Murat Başaran

​