saf deha
Profesör
Ne lambada güneş, ne nur faydasız
Sev demeden gözler, sevilmiyor ki!
Dil nasıl övsün ki, gurur faydasız
Dövülmeden dizler, övülmüyor ki…
Elimde silah olsa, adalet desem
Açlığıma yoldur bu niyet desem
Kula umut vermek, cinayet desem
Kalbindeki izler, görülmüyor ki…
İnanmıyor ki ne kadar gül döksem
Bilmez halimden ne kadar sel döksem
Aşk olmayınca, ne kadar dil döksem
Ne der gibi yüzler, tavlanmıyor ki…
Mum gibi eritir yârsiz geceler
Hıçkırığım olur dilde heceler
Bile bile, boşa sevdi niceler
Yok oldukça özler, dirilmiyor ki…
Anlatsana dilber nedir muradın
Ne kadar dil döksem gülmez suratın
Çaresiz yolunu tuttum gurbetin
Ev olmadan kızlar, evlenmiyor ki…
Saffet KURAMAZ