Yok Olur Gidersin

Kapılma kardaş nefs ü hevana,
Gayya çukuruna düşer gidersin.
Uyma asra, zaman ve mekâna
Bir an hiçliğe dalar gidersin.

Güvenme mala mülke servete
Düşme ucup, kibir, şehvete
Kem bakma fakir, miskin, yetime
Sonra muhtaç olur gidersin.

Vaktini ganimet bil boş durma
Sakın gençliğini etmeyesin heba
Dünya fanidir demedi mi Mevlâ?
Bir gün evvah der gidersin.

Belin bükülür saçların ağarır
Kol ve bacakların birbirine dolanır
Dilin tutulur dudakların yalanır
Bir damla suya hasret gidersin.

Kabir hem karanlık hem cefalı
Münker Nekir olur deme vefalı
Cevapsız bırakırsan eğer suali
Kabrini ateşe çevirir gidersin.

Güzelliğin gider, endamın bozulur
Aslın topraktır, onda yok olur
Etin kemikten ayrılıp dökülür
Yılan çıyana yem olur gidersin.

Seyfim hani nerde kaldı ecdadın?
Hâlâ almadın mı dünyada muradın!
Bırakmadınsa hayırla anacak evladın!
Amel defterini kapatır gidersin.

Seyfullah Doğaner