- Katılım
- 22 Tem 2006
- Mesajlar
- 930
- Tepkime puanı
- 2
- Puanları
- 0
- Yaş
- 30
- Konum
- Diyar-ı Mevlana
- Web sitesi
- www.doanforum.tr.cx
Gecemin karanlığında kaybolur sesim. Ulaşmaz dağlara, denize.. Ulaşmaz seni bana hatırlatan hiç birşeye.. Parmaklarımda hissederim sıcaklığını, Saçlarımdan kalbime doğru dökülür ellerinin izi, Gözlerimden dudaklarıma iner içerim gözlerini.. Terler boşanır anlımdan bu soğuk gecede. seni düşünmek şaha kaldırır beynimi. Ellerim tutulur yazmaz kalemim kırılır bi anda, ömrümün en kısa ve hüzünlü anında. Şarkılarda ararım seni, geceye sorarım, bulamam.. Ta ki aynaya bakıp gözlerimi görünceye kadar, orada bulurum seni ama ulaşamam.. Kalbim adınla atar, Gözyaşım izinle akar, Sesim çıkmaz, belkide çıkar kimse duymaz. Sağır eder sensizlik kulaklarımı, belki de giderken söylediğin sözlerden dolayıdır sağırlığım. Seninle beraber başladı kendimle barışıklığım. Şimdi kendime isyan eder, Kendimle yarışırım. Her baktıgım yerde adını okuri her gözde yüzünü bulurum. Her yerde sen gizlisin.. kalbimin en derin yerine yerleşir çıkmaz gözlerin. O ela ela bakışın, yüreğime giderken salınışın.. öldürür beni.. Başım dönüyor yüreğim yanıyor, ey karanlık senmisin ölmeme sebep.. Bana bir çift ela göz gerek. Bu kokuda ne yanlızlık böylemi kokar, sensizlik susatır mı insanı hayata? Kalemimden akan sözcükler gerçekmidir? Yoksa senin hayalindeyken yazdığım hayal dolu bir şiirmidir? Bir yorgunluk, içimde sürekli yorulan bir kalp ama hala koşmaya devam eden.. Durmak bilmeyen, sana ulaşamayacağını bile bile koşan, kendini yoran, kanayıp duran bir kalp.. Gözlerimden dökülen yaş, iner kalbime. Artık kalbim oldu bir taş. Yenik düştüm sensizliğe....
Ben yazdım
