doğuhan
Profesör
seher vakti
siliniyor yeryüzünün sürmesi gözünden
kırılıyor gökyüzünün camları
iğneler, ısırıklarla dolu
denizin yorgun kolları
şafak
gerdek sabahının pembe gelini
açıyor perdelerini
yellerin çiğden kanatları
ırgalıyor gülleri, zambakları
uyanıyor delikanlı
düşünü bitiremeden
- aşığım
diyor
- yanığım
savurup göğsünün sapını samanını