B
BeHReM
Guest
Dün Öldü, Bugün Can Veriyor, Yarın ise henüz Doğmadı !
Hayat , nedir acaba? Sadece doğmak ve nefes almak mı? Hiç düşünmeden gelmişiz gideceğiz deyip tüm nimetleri düşünmeden ayrımsız kabullenmek mi? Hani derler ya “üzümünü ye bağını sorma “ misali sadece üzüme mi aldanıyoruz.
Her başlangıcın bir sonu mutlaka vardır. Demek ki aldandığımız ve Ahiretimizi feda ettiğimiz dünyanın da bir sonu mutlaka olur. Ama insana yarınlar hiç bitmiyor gibi geliyor. Kendisini Çınar ağacı falan mı sanıyor ki?
Ama çınar ağacıda asırlar geçse de bir gün kuruyacak. Demek ki her şeyin bir sonu var. Peki sonsuz olan nedir?
Her son bir başlangıç derler. Bunun başlangıcı neresi. Çocuğun doğması mı? Yada vadesi gelince canlının hayata veda etmesi mi?
İnsan tek düşünebilen canlı ve uygulayan. Fakat uygulayan derken Rabbim izin vermese kılını bile kıpırdatamaz. Binlerce şükür ki Rabbimizin kulu olduğumuzu biliyoruz. Tabi ne kadar kulluk yapıyoruz meçhul? Rabbim bizi o kadar seviyor ki “siz niyet edin yapamasanız da güzel niyetiniz için sevap yazarım diyor. Fakat kötü düşündüğünüz uygulamaya geçmediniz günah yazmam diyor” Ya Rabbim bizi bu kadar düşünürken biz seni düşünebiliyormuyuz ?
Hangimizin gözü seni hatırladığı için akıyor , hangimizin yüreği seni anınca cız ediyor. Hangimiz elini bir ateşe değdiriyor.
Cehennem ateşeni tatmak istiyor. Olmuyor Rabbim Olmuyor. Cennetini biliyoruz. Ama gayretimiz yok.
Aklımız yarınlarda , yarınlarımız bitmiyor. Güzel yüzler solmaz gibi geliyor, ceylan gözler akmaz gibi geliyor. Toprağın altını düşünen yok. Yakınımız ebedi aleme göçer mazeret hazır. Hastaydı Allah kurtardı. Ama demiyoruz ki vakit geldi.
Bize gelmeyecek mi bu sıra ? Gelecek ama bu gaflet uykusu niye? Uyan ey Gözlerim uyan……… gafletten uyan.
İnsanoğlu yitirdikten sonra değerini anlar elindeki varlıkların. Pişman olur döner özrünü diler. İyide bildiğimiz kadarı ile . Dönüşü yok ki. Sevdiğimiz ve sevmediğimiz ebedi aleme göçen kimseden haber yok. Kilo metrelerce öteye çok özlemişsek koşup gidiyoruz en azından bir sesini duyuyoruz. Ama toprak altından ses yok işte. Çok özledim ama sadece göz yaşı ve dua edebiliyorum. Rabbim duamı bağışladığı gibi özlediğimi de bildirir değil mi? Ben görmeden sevdim Peygamber Efendimizi ve çok özlüyorum. Eğer bir imkan olsa bu dünyada neler yapıldığını sorsam.
O Yüce insana nasıl acımasızca acı verildiğini ve imanını sorsam. Bilirim bana Sünneti seniyelerini bıraktı ümmetim ol diye ama……
Dünler öldü . bugün de bitti ama yarınlarımız dün olmaz inşallah. Eğer yarınları da dün edersek vay halimize .
Gözler kör, Kalpler kirli, kulaklar tıkandı, eller duaya kapalı Ya Rabbim bizi affet bilirim yüzümüz yok huzuruna çıkmaya ama Senden geldik sana döneceğiz. Kimse derdimize derman olmaz. Rabbim seni bildim. Ben beni düşünmesem de beni düşünensin. Bizleri huzuruna kabul eyle Rabbim. Belki temiz olmasa da gözyaşları ile temizleyerek gelmeye çalışacağız kalbimizi…….
Hayat , nedir acaba? Sadece doğmak ve nefes almak mı? Hiç düşünmeden gelmişiz gideceğiz deyip tüm nimetleri düşünmeden ayrımsız kabullenmek mi? Hani derler ya “üzümünü ye bağını sorma “ misali sadece üzüme mi aldanıyoruz.
Her başlangıcın bir sonu mutlaka vardır. Demek ki aldandığımız ve Ahiretimizi feda ettiğimiz dünyanın da bir sonu mutlaka olur. Ama insana yarınlar hiç bitmiyor gibi geliyor. Kendisini Çınar ağacı falan mı sanıyor ki?
Ama çınar ağacıda asırlar geçse de bir gün kuruyacak. Demek ki her şeyin bir sonu var. Peki sonsuz olan nedir?
Her son bir başlangıç derler. Bunun başlangıcı neresi. Çocuğun doğması mı? Yada vadesi gelince canlının hayata veda etmesi mi?
İnsan tek düşünebilen canlı ve uygulayan. Fakat uygulayan derken Rabbim izin vermese kılını bile kıpırdatamaz. Binlerce şükür ki Rabbimizin kulu olduğumuzu biliyoruz. Tabi ne kadar kulluk yapıyoruz meçhul? Rabbim bizi o kadar seviyor ki “siz niyet edin yapamasanız da güzel niyetiniz için sevap yazarım diyor. Fakat kötü düşündüğünüz uygulamaya geçmediniz günah yazmam diyor” Ya Rabbim bizi bu kadar düşünürken biz seni düşünebiliyormuyuz ?
Hangimizin gözü seni hatırladığı için akıyor , hangimizin yüreği seni anınca cız ediyor. Hangimiz elini bir ateşe değdiriyor.
Cehennem ateşeni tatmak istiyor. Olmuyor Rabbim Olmuyor. Cennetini biliyoruz. Ama gayretimiz yok.
Aklımız yarınlarda , yarınlarımız bitmiyor. Güzel yüzler solmaz gibi geliyor, ceylan gözler akmaz gibi geliyor. Toprağın altını düşünen yok. Yakınımız ebedi aleme göçer mazeret hazır. Hastaydı Allah kurtardı. Ama demiyoruz ki vakit geldi.
Bize gelmeyecek mi bu sıra ? Gelecek ama bu gaflet uykusu niye? Uyan ey Gözlerim uyan……… gafletten uyan.
İnsanoğlu yitirdikten sonra değerini anlar elindeki varlıkların. Pişman olur döner özrünü diler. İyide bildiğimiz kadarı ile . Dönüşü yok ki. Sevdiğimiz ve sevmediğimiz ebedi aleme göçen kimseden haber yok. Kilo metrelerce öteye çok özlemişsek koşup gidiyoruz en azından bir sesini duyuyoruz. Ama toprak altından ses yok işte. Çok özledim ama sadece göz yaşı ve dua edebiliyorum. Rabbim duamı bağışladığı gibi özlediğimi de bildirir değil mi? Ben görmeden sevdim Peygamber Efendimizi ve çok özlüyorum. Eğer bir imkan olsa bu dünyada neler yapıldığını sorsam.
O Yüce insana nasıl acımasızca acı verildiğini ve imanını sorsam. Bilirim bana Sünneti seniyelerini bıraktı ümmetim ol diye ama……
Dünler öldü . bugün de bitti ama yarınlarımız dün olmaz inşallah. Eğer yarınları da dün edersek vay halimize .
Gözler kör, Kalpler kirli, kulaklar tıkandı, eller duaya kapalı Ya Rabbim bizi affet bilirim yüzümüz yok huzuruna çıkmaya ama Senden geldik sana döneceğiz. Kimse derdimize derman olmaz. Rabbim seni bildim. Ben beni düşünmesem de beni düşünensin. Bizleri huzuruna kabul eyle Rabbim. Belki temiz olmasa da gözyaşları ile temizleyerek gelmeye çalışacağız kalbimizi…….
