H
hod-ray
Guest
-Seni bu akşam bu gezintiye,evime dönmemek için sürükledim.Çünkü oturduğum yerin yalnızlığından artık ölesiye üzgünüm.Hoş,beraber bulunmaktan da ne çıkar?Bak,ben söylüyorum;sen dinliyorsun;ama ikimiz de yalnızız.Yanyanayız;fakat yalnızız.Beni anlıyor musun?
-İşte...
-Hiçbir şeylerini anlayamayacağımız kimselerin bu durmadan sürünüp geçmesinden daha dehşet verici bir şey düşünebilir misin?Birbirimizi,sanki zincirlenmişiz gibi,yanyana,kollarımız uzanmış,birbirimize ulaşamadan seviyoruz.Didikleyici bir birleşme ihtiyacı içimizde işliyor;fakat bütün gayretlerimiz neticesiz,teslim oluşlarımız faydasız,iç dökmelerimiz verimsiz,sarmaşmalarımız boş,okşamalarımız kısır kalmaktadır.Birbirimize kalbolmak istedikçe birbirimizin ötekine doğru atılışları bizi tokuşturmaktan başka şeye yaramıyor.
***Kendimi,en çok,bir dosta açılırken yalnız buluyorum.çünkü aşılmaz engeli en iyi o zamananlamaktayım.Bu adam oradadır;aydın gözlerini üzerimde görüyorum!Fakat ruhunu,o gözlerin arkasındaki ruhu hiç tanıdığım yok.O beni dinliyor.fakat ne düşünüyor?Evet,düşündüğüne?Bu derdi anlamıyor musun?İhtimal bana diş biliyor,yahut beni aşağı buluyor,belki de benimle eğleniyor,söylediklerimi tartıyor,hakkımda hüküm veriyor,beni alaya alıyor,kötülüyor,şöyle böyle bir adam veya bir budala sayıyorsun.Ne düşündüğünü nasıl bilmeli?Beni,benim onu sevdiğim gibi seviyor mu,nasıl anlamalı?Bu küçük yuvarlak kafada neler kımıldadığını nasıl keşfetmeli?Bir insanın meçhul düşüncesi,serbest ve saklıdüşüncesi,tanımayacağımız ve kollayamayacağımız,emrimize alıp yenemeyeceğimiz düşüncesi ne esrarlı şey...
Guy De Maupassant
-İşte...
-Hiçbir şeylerini anlayamayacağımız kimselerin bu durmadan sürünüp geçmesinden daha dehşet verici bir şey düşünebilir misin?Birbirimizi,sanki zincirlenmişiz gibi,yanyana,kollarımız uzanmış,birbirimize ulaşamadan seviyoruz.Didikleyici bir birleşme ihtiyacı içimizde işliyor;fakat bütün gayretlerimiz neticesiz,teslim oluşlarımız faydasız,iç dökmelerimiz verimsiz,sarmaşmalarımız boş,okşamalarımız kısır kalmaktadır.Birbirimize kalbolmak istedikçe birbirimizin ötekine doğru atılışları bizi tokuşturmaktan başka şeye yaramıyor.
***Kendimi,en çok,bir dosta açılırken yalnız buluyorum.çünkü aşılmaz engeli en iyi o zamananlamaktayım.Bu adam oradadır;aydın gözlerini üzerimde görüyorum!Fakat ruhunu,o gözlerin arkasındaki ruhu hiç tanıdığım yok.O beni dinliyor.fakat ne düşünüyor?Evet,düşündüğüne?Bu derdi anlamıyor musun?İhtimal bana diş biliyor,yahut beni aşağı buluyor,belki de benimle eğleniyor,söylediklerimi tartıyor,hakkımda hüküm veriyor,beni alaya alıyor,kötülüyor,şöyle böyle bir adam veya bir budala sayıyorsun.Ne düşündüğünü nasıl bilmeli?Beni,benim onu sevdiğim gibi seviyor mu,nasıl anlamalı?Bu küçük yuvarlak kafada neler kımıldadığını nasıl keşfetmeli?Bir insanın meçhul düşüncesi,serbest ve saklıdüşüncesi,tanımayacağımız ve kollayamayacağımız,emrimize alıp yenemeyeceğimiz düşüncesi ne esrarlı şey...
Guy De Maupassant
