agladıkca
Üye
- Katılım
- 13 Eki 2006
- Mesajlar
- 30
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
YALNIZLIK MASALI
umutlarım ağlıyordu,
Sessizlik dostum olmuştu.
Ve yalnızlıklardan miras kalmış suskunluğum
Beni gölgem gibi takip ediyordu,
Hiç peşimi bırakmıyordu
Kaderin cellâtları hayallerimi acımadan
Şafak vakti gün doğmadan birer birer asıyordu
Sürgün edilmiş mutluluğum bir daha geri dönmüyordu.
Hicran vadilerinde esir kalmıştı.
Prangalar vurulmuştu ayaklarına sevgilerimin,
Aşkların tadı içi zehir dolu kadehler gibiydi.
Ve Kaf dağının ardındaki sevgiliye âşık olmak
Ona ümit bağlamak alınyazım olmuştu.
Belki de çileyle arkadaş olmuş biri için,
Sevda çekmek acının bestelenmiş haliydi.
Çöle düşmüş Mecnun’un Leylasına susuzluğuydu
Sevgiliye olan hasretim.
Ellerimi hep yalnızlık tutmuştu, belki de onun için titriyordu.
Her köşe başında hasretle göz göze gelmekti kaderim.
En ağır ihanetim, kendime karşı yaptıklarımdı.
Dertler, kederler yüreğimi istila etmişti
Tek sermayem olan ümit,
Güneş ışığı altında, günden güne eriyen karlar gibiydi.
Çaresizdim her gece
Uykusuzluk kanıma işlenmişti adeta
Ama yinede benim sana olan aşkım hiç bitmeyecek
Ve bir gece ansızın evime giren hırsız,
Yastık altında sakladığım düşlerimi en savunmasız anımda
Acımadan çalmıştı.
‘’Mutluluklar acının içinde saklıdır ve ona ancak acıya dayanıklı olanlar ulaşır...
umutlarım ağlıyordu,
Sessizlik dostum olmuştu.
Ve yalnızlıklardan miras kalmış suskunluğum
Beni gölgem gibi takip ediyordu,
Hiç peşimi bırakmıyordu
Kaderin cellâtları hayallerimi acımadan
Şafak vakti gün doğmadan birer birer asıyordu
Sürgün edilmiş mutluluğum bir daha geri dönmüyordu.
Hicran vadilerinde esir kalmıştı.
Prangalar vurulmuştu ayaklarına sevgilerimin,
Aşkların tadı içi zehir dolu kadehler gibiydi.
Ve Kaf dağının ardındaki sevgiliye âşık olmak
Ona ümit bağlamak alınyazım olmuştu.
Belki de çileyle arkadaş olmuş biri için,
Sevda çekmek acının bestelenmiş haliydi.
Çöle düşmüş Mecnun’un Leylasına susuzluğuydu
Sevgiliye olan hasretim.
Ellerimi hep yalnızlık tutmuştu, belki de onun için titriyordu.
Her köşe başında hasretle göz göze gelmekti kaderim.
En ağır ihanetim, kendime karşı yaptıklarımdı.
Dertler, kederler yüreğimi istila etmişti
Tek sermayem olan ümit,
Güneş ışığı altında, günden güne eriyen karlar gibiydi.
Çaresizdim her gece
Uykusuzluk kanıma işlenmişti adeta
Ama yinede benim sana olan aşkım hiç bitmeyecek
Ve bir gece ansızın evime giren hırsız,
Yastık altında sakladığım düşlerimi en savunmasız anımda
Acımadan çalmıştı.
‘’Mutluluklar acının içinde saklıdır ve ona ancak acıya dayanıklı olanlar ulaşır...