:)zeynep(:
Hakve
yalnızlığın yorulduğu yerdeyim
sahipsiz sevdalara düştüm.. iklimsiz yağmurlara
sınırın geri dönülmez kıyısında
bir gül çizdim düşümde sana
gözlerinin limanında bekliyorum
gideli kaç ışık yılı oldu bilmiyorum
gözlerimde karartma gecelerinin hüznü
yoluma çıkar sesini
soluğum tutuşacak besbelli
kör umuda küçük sevinçler yeter
içimdeki eylüle yenildim
kendime sarıldığım boşluktayım
rengi bozuldu geçmişin
yalnızlık merdiven oldu
hak etmemiştim
zoraki sustum..
geri sayım bu kadar uzun sürmemeli
özlemim yağmurlu... özlemim beyaz
siperlerimde sen ve yoksunluğun
ölümden bahsederken
o düşman yalnızlığa inat
ucuz bir intihar tasarlamıyorum
beklemenin tortusuyla
düşlerim düşüyor... ıskalıyorum
bir kalmanın ıssızlığı yaşanıyor hınca hınç
ağzımda kezzap tadında bir öfke
unutulmaların günlüğünü tutuyorum…
