Nergihan Yeşilyurt
Hüzün-Bâz
- Katılım
- 7 Kas 2006
- Mesajlar
- 520
- Tepkime puanı
- 3
- Puanları
- 0
- Konum
- İstanbul
- Web sitesi
- nergihanyesilyurt.wordpress.com
1
Salınıyor her nefesin tutunduğu düşünce
Yaz gibi bir şey bu, sevimlice
Hüzünden yontulmuş kusursuz yüzümde
Tekil, alabildiğine
Sonsuz bir yalnızlık bu, biline.
Sessizliğin demini aldığı gündoğumu ile
Karamsar bir tümce
Ağlıyor benimle.
Gündüzü seven bir gece,
Hayalinden taşınan her sev’i suretine
Yazılmış ve yazılacak olana, sevene, sevilene
Damıtıyor karanlığından katre katre.
Diğeri
Bir diğeri
Kandırdım diğerlerini
Şimdi sahnesinde tozlanan rolleri
Ve silinip atılmış yüzlerin mendilleriyle birlikte
O hiç beklenmeyen diğerleri
İçime içime doluverince
Kaldırdım tüm silik figüranlarıyla sinema sahnelerini
Hışırtıları sarıyor günaşırı uykuları
Söğütlerin, ıhlamurların -güneş yeşili iken yaprakları-
Bir ikindi uykusu, tüm düşler bulut beyazı
Yok, düşlerin sesi
Ala boyadılar gövdemi
Düşler ki, yazın karanlık gecelerinin feneri
Onlar ki, ayırıp durdular ruhumla tenimi.
2
Kolonya kokusunda sakladığım babam,
Temiz ve beyaz bir sabah, bayram namazına giderken
Kırmızı pabuçlarımı çaldırdığımı bilmiyorken
Derken derken
Hüzünden bir çehremin olacağını o zamandan farkındayken
Ben
Şimdiyse yazları ve akıl almaz ikindileri
Kaybederken yine ben,
Benim.
Bıraktığım yerdeyim.
Evlerin kırmızı kiremitten çatılarına
Attığım çocukça birkaç sevdadan başka
Ne kaldı ki bana?
Gölgesindeyim ıhlamurların, söğütlerin
Gölgesindeyim gövdemin
Cevabını bildiğim bilmediğim
Her sualin karanlığında yumuyorum
Gecelerimi, gözlerim sandığım
Gizlediğim, aşikâr ettiğim
Cenk ettiğim, seviştiğim
Yalnızlıklarımdan ibaretim.
Belli ki kusursuz bir suretim hüzünlerden derme…
Gölgeler ben,
Yaz ben,
Yazma ben değil.
Nasıl ben olsun, bir ben daha kalmamışken
Çocukluğumun yazlarından bana tek bir hatıra da olsa
Hatıraların da ruhu olsa
Ağlarlar mı acaba
Onları unutuşlarıma?
Yalnızlığın unutkan mısralarından çizilenlerin
Gerçek olmadığına, yanıldığıma
Onlar da
Onlar da inanırlar mı?
3
Daha yaz bitmeden
Henüz güz kokuları buhurdanlıklardan
Tenimizden ruhumuza yolcu ederken
Soldu karanfiller, sardunyalar
Bir sabah görmeden akşamdan
Solmuş yaprakları avucumda
Tektim, tek…
Bu yüzden yalnızlığa
Kaybede yazdı
Tüm çizilemeyen suretler, dile vuran ölü sözler ile.
29 Temmuz ; Nergihan Yeşilyurt
