:)zeynep(:
Hakve
duy sevgili
o saatlerde nükseder gamli hallerim
kaybederim senden yana ne varsa
kimi aglar kimi sizlar
ve zamani parçalayan gözlerim
yorgun umutlarla geceye sizar
imkani yok tesellinin
sen o kadrani bozuk saatlerde
vuslatsiz asiklarin dilindeki sarki
düsünce gecenin alnina
hasret perdeleri, pencerelerde kat kat
adini dile getirsem neye yarar
o garip, o soguk sizi iner yüregime
bir tutam hüzün dökülür sürmelerime
yaslarima kederlerime
büker boynunu saksidaki menekse
hasret dokurum gecenin tezgahlarinda
düsünce hayalin gözlerimde
bahar mi, hazan mi bilinmez
bu yürek yaralanir hey yar
dökülmez avuçlarima ne ay ne yildiz
yoklugun kadar
sabah olmus günes dogmus neye yarar
sensizlik sürgünüm olur
götürür beni sevda kiran rüzgarlar
duy sevgili
böyle kaç mevsim geçti
kara yazgili kaderin ellerinden
mutluluk geç kaldi, ayrilik daha tez
vuruldum kirk yerimden dagildim
böyle kaç kez…
seni aradim
düslerim gecenin tutsaginda
saatlerse sadece sessizligi vurdu
bir yanimda dilsiz kapim
bir yanimda yorgun yatagim
gözlerimdeyse o deli sevda
ne gecelerde buldum seni,
ne gündüzlerde
an geldi sustum
zemheri vurgunu dudaklarimdaki
hasret kursunuyla kendimi vurdum
yoksun.
