VaZGeÇTiM...

ArZu · 12 Ocak 2007

Herkesin başla dediği yerdeyim, yollardaki levhalara bakarak geldim.Herşeyin yoluna gireceğine öyle inandım ki, dünya etrafımda dönüyor zannettim..Şimdi yalnızım...

Sebep sormak için çok mu geç, yoksa çok mu hatalıyım? Boş yere mi bu çabalar, bu söylenen sözler? Yemin üstüne yemin eden bir karanlıktayım....Kurtarıcılarım nerede? kimin tarafındayım?

Biten günün ardından yeni bir gün, devreden zamanın hızına şaştım kaldım. Yasak olan her şeye adımı yazdım, adımı unuttum, yeniden başlayabilirim sandım. Yeni insanlar tanıdım, sevdim, güvendim...

Farklı yüzlerde aynı insanlara yenildim, incindim, kırıldım...

Bu yorgunlukla toparlanmam imkansız, oysa imkansız kelimesinin ne anlama geldiğini bilmezdim...Masum çocuklar tanıdım, zaman geldi gerçekten masum çocuklar aradım...

Yolun bittiği yeri geçtim çoktan, geri dönmekten korkuyorum.

Konuşmaktan vazgeçtim, şimdi sadece susuyorum...

Şule Aydın...

doğuhan · 12 Ocak 2007

susmanın gerektiği yerde susalım bizde
çoğu kez birçok şey kalıyor sözde
insanlarla paylaşmak şekilde değil,
gönülde paylaşmak daha bir gözde:shake2[1]:

insan bu yorulmaz neler atlatır
öyle dertler var ki adam hoplatır
imkansız diye bir şey yok ablam
Allahım isterse neler toplatır.

ArZu · 13 Ocak 2007

Payıma Düşeni Ağladım...

Payıma Düşeni Ağladım

Hep iyilerin kazanıp kötülerin kaybettiği bir masaldı hayat benim için. Masalıma her gün yeni peri kızları ve şehzadeler ekliyordum...Orada dürüst dostluklar ve vefa dolu aşklar yaşanırdı...Birilerinin bırakıldığı anlar da olurdu; ama bir bekleyen hep olurdu ve masalın sonunda kavuşurdular...

Oysa insanları daha iyi tanıdığımda hayatın asla bir masal olamayacağını anladım...Ben masal dünyamdaki iyilere, güzellere, doğrulara alışmışken iki yüzlü, sevgisiz ve nefret dolu insanlarla nasıl baş edecektim? Üzeri menfaat perdesiyle örtülü gözler, tebessümün yok olduğu dudaklar, duyguları kaybolmuş yürekler vardı herkeste...

Kabullenmesi zordu ama hayatın gerçekleriydi bunlar..

Ağlamak...Belkide en son başvurulacak çare...Ama bu saatten sonra ne yapılabilir ki?...

Zeynep Çelik

Sinner · 13 Ocak 2007

Şu anda senden ayrılışımın ikinci günündeyim, buğusu çalınmış sıcak özlemin
ayrılıklara o kadar çabuk dönüştü ki...

Bu şehir yine kalabalık yine kaskatı bakışlarıyla boğuyor insanların gündüzlerini. Bense düşlerimi avuç avuç taşımaya çalışıyorum gerçeklere ta ki sabahın o insan eli değmemiş saatleri uykularıma elektrik verinceye dek. İşte bu şehrin ve şehrin soğuk gürültüsünün gölgelerinde aşkımı darağaçlarında sallandırmanın yollarını ararken , eski bir dostun sıcak nefesine rastladım. Tüm bunlar acısıyla, tatlısıyla, tadımlık şımarıklıklarıyla her şeyiyle çok güzel. Tam ben sensizliğe dayanabilmek için, hasretini çektiğim kokuna ulaşabilmek için rüya haritasını alırken, bir el dokundu omzuma. Düğüm düğüm gırtlağımdan tırmanarak özgürlüğe koşan hıçkırıklarımı teselli etti . Seni her gece gördüğüm rüyalarımda, sımsıkı tutuyorum ellerini , eğer onları hiç bırakmazsam rüyam sona erse bile sen yanımda kalacakmışsın gibi geliyor. Gözlerimizde çocukluğumuzdan kalan masum,temiz ve pembe renkli etmeye mecbur olmadığımız halde etmekten hoşlandığımız yeminler ve dudağımda sen..

Aylar sonra bugün yine tıpkı beni bıraktığın günkü gibi aynı şarkıyı koyup teybe bir sigara yaktım.Bu kez yağmur yağıyordu dışarıda ve ben yine camın kenarında aylar sonra bugün beni bırakıp gittiğin günkü acıyı duyumsadım içimde.Yağmur vardı dışarıda bu kez açık bıraktım pencereyi,bıraktım damlalar dilediğince ıslatsın beni ve kalemimden aylar sonra bugün yine senin için dökülen sözcükleri...Sigaramdan derin bir nefes çektim içime sen burada olsaydın kızardın bana 'içme şu zıkkımı' derdin.Dışarının soğuğu buğulandırırdı arabanın camlarını.Ben kucağına uzanırdım,sen saçlarımı okşardın.Bak aylar geçti bebeğim hani o hiç ayrılmayacağımız günler vardı ya işte onlar hiç gelmedi!Günlerce,gecelerce bekledim,ne yağmurlar ne baharlar eskitip bekledim ama gelmedi!Aylar sonra bugün yine senin için bu satırları yazarken güneş açıverdi kapkaranlık gökyüzüne.O bizim aşkımızın üzerine hiç doğmayan güneş aylar sonra bugün yağmurların ortasına doğuverdi işte.Birazdan gökkuşağı da çıkar belki o benim sensizliğimin karanlığını aylardır aydınlatamayan gökkuşağı bu yağmurlu kış gününün karanlığını aydınlatabilir belki.Neden beni bırakıp gitmiştin sanki?Oysa daha söyleyecek öyle çok şeyim vardı ki sana içimdeki sonsuz aşkıma dair...

Hiç görmedin senin için akan göz yaşlarımı,hiç bilmedin seni düşünürken nasıl dalıp gittiğimi!Hiç hissetmedin çöl ortasında vadiyi özler gibi seni özlediğimi.Unutmaya çalıştım unutmadım
SEN,UNUTAMADIĞIMSIN...

Rüveydaa · 13 Ocak 2007

gidişinden sonra çok uğraştım yokluğuna alışmaya beceremedim...
burda bişileri bırakıp gittin sana dair...
her sabah güneşin sıcağında, her yağmur damlasında sana olan hasretim ve sevgim var... o yüzden hep yağmur yağsın isterim yada hep güneş açsın karanlıklar hiç olmasın gökkuşağı olsun aramizdaki mesafeleri azaltan...
bazen keşke yanımda olsada "içme şu zıkkımı" die kızdığım sigarasını dahi çeksem diorum..
öyle özledimki seni...çauk gel :a:a

Sinner' Alıntı:
SEN,UNUTAMADIĞIMSIN...

ArZu · 15 Ocak 2007

Bu Sabah Yağmur Var İstanbul'da

Bu Sabah Yağmur Var İstanbul'da...

Yağmur dolu bulutlar kaplayınca semayı, kararır yeryüzü. Yeryüzü kararınca benim içim de kararır. İşte o zaman kilitli sandığın anahtarı bulunur, kalbimdeki hüzün sandığı açılıverir ben istemesem de. Kimse yoksa yanımda gözyaşlarım da akar gizlediğim yerden -hep tembihlediğim halde bir daha çıkmak yok diye...

İnsan çoğu zaman kendine söz geçiremiyor ki...

Bir kere canlanınca anılar...Ardından radyoda en sevdiğim şarkılar..

Yağmur canımı acıtır...

Kediler, köpekler, insanlar, şemsiyeler görürüm...

Sevmem ben şemsiyeli yağmuru...Bana siper olsun istemem..Korktuğumu göstermem, silahsız savaşırım yağmurla....O her damlasıyla beni vurur...Varsın olsun..Bilirim ki sonunda güneş mutlaka doğacaktır...

Yağmur güçlü benden, hem de çok güçlü...Küçücük yüreğimin gücü yeter mi onunla savaşmaya?...

Leyla KAHRAMAN

sultan-ül şark · 15 Ocak 2007

özlenenler geriye dönmüyor bu şehirde
çekip gitmek adet olmuş sanki
yağan yağmur ıslatmıyor bu şehirde
her düşen damla çöl oluyor yerde
ben kızgın çöllerin bedevisiyim
ben özlemeyi özleyenlerin sesiyim
ve ben istanbul un yok ettiği seslerin sessizliğiyim.....

ArZu · 15 Nis 2007

Vazgeçtim

Kaç gece yatağımda uykusuz,
Bir oyana bir bu yana dönüp durdum.
Görmek için düşümde hayalimde,
Duymak için sesini.
Kaç kere ellerim uzandı telefona.
Aşkı oyun bilirdin sen,aklıma geldi.
VAZGEÇTİM

Gezip durdum perişan halde,
Kah sahillerde,kah cadde boylarında.
Hayal kurup sen diye,
Ağaçlara dağlara taşlara sarıldım.
Elleri güldürecektim halime,
İhanetin aklıma geldi.
VAZGEÇTİM

Kahırdan başka ne vardı sanki verdiğin,
Acılardan zevk alır hale getirmiştin.
Yine de görmek için seni,
Şeytana uyup,bir daha bozacaktım yeminimi.
Vedalaşmadan gidişin aklıma geldi.
VAZGEÇTİM

Açıp ellerimi yalvardım Tanrıya,
Bir defacık tutmak için ellerini,
Koklamak için saçlarını.
Adaklar adayacaktım evliyalara,
Umursuzluğun aklıma geldi.
VAZGEÇTİM

Paylaştığımızı sandığım güzel günlerin hatrına,
Suçlu benmiş gibi,
Af dileyecektim gözlerine bakıp.
Her türlü cezana razı olacaktım.
Boynumu büküp,bi daha gelecektim kapına.
Başkasını sevdiğin aklıma geldi.
VAZGEÇTİM

doğuhan · 15 Nis 2007

Arzu abla eline ,kalemine ve yüreğine sağlık:clap2:

insana bel bağlamam bilirim,
ama bütün insanları severim..
nankör yaratılan insanoğlunun,
bilemem ki hangisine güveneyim

yolların en hasına yürümekten
dostların alasını sevmekten,
bir gelene iki adım gitmekten
Asla ama asla vazgeçmem...

ArZu · 21 Nis 2007

ÖZLEYEN…

-Bam telinin tınlağı bir an–

İlkin gözlerin battı gönlüme, sonra uçsuz bucaksız bir yangın başladı yürek şehrimin orta yerinde. Önce geceler uzadı, sabahlar olmadı; sonra can hiç rahat yüzü görmedi. Artık ne yana baksam koskoca bir yalnızlık vardı ve bir de ışık misâli parlayan, karşıma geçip ürkek bir ceylan edasıyle gözlerimin tâ içine bakan, yüreğimdeki yangına körükle koşan o mahzun hayâlin…
O zamanlar hiç yüzüm gülmedi ama, inan, hiç de ağlamadım. Gözlerimdeki o bir damla yaştın sen: Ağlarsam, seni kaybederim sanırdım…
Biliyordum: Bir yangındı bu. Acıydı, çileydi semeresi. Ama ben koşa koşa gittim üzerine, bile bile! Senin için yazdım, senin için yandım ve senin için ıslandım o yağmurlu gecelerde. Seni sevdiğimi fısıldayan bir şarkı vardı daima dilimde. Ders çalışamazdım; sen vardın hep aklımda – fikrimde...
İlkin hayâlini koydum gözlerimin gördüğü her zerreye; sonra adını gönlümün en derin mahzenine yazdım: “yâr” diye diye…
“ Ya şimdi?” diye sorma sakın! Bende durum hep aynı: Gönlümdeki yangın yokluğundan haz alıp biraz daha büyüyor. Adın bir şarkı misâli dilimden hiç düşmüyor. Bağrımda atan yürek her an adını sayıklıyor. Yine geceler zâlim, uzadıkça uzuyor; yine uyku tutmuyor; yine hasret yüreğimi dağlayıp duruyor. Ve benim deli gönlüm tüm bunlara inat, yine sana, tek sana her gün dönüp dönüp âşık oluyor…
İşte yine böyleyim: Yine sensizim, yine yalnızım, yine mahzunum. Geceler boyu o buzdan yalnızlığın koynunda sabahlara kadar üşüyorum. Ben, Kadıköy sahilinde yine sensiz dolaşıyorum. Sensizliğin acısıyla feryatlar koparan şu sana sevdâlı yüreğimi resimlerinle avutuyorum. Yokluğuna yazdığım “KAN ŞİİRLERİ”ne her gün yeni dizeler ekliyorum;sonra dönüp her zamanki gibi göz yaşları içinde yakıyorum hen onları hem kendimi...
İstanbul’dan, bu zalım gurbetten işte sana yüreğimin feryâdını gönderiyorum:
SENİ SEVİYORUM, SENİ ÇOK SEVİYORUM!...

Berke · 21 Nis 2007

Arzu kardeş insanoğlunuda pek güvenilmiyor.Yüreğine sağlık yazıların gerçekten güzel:clap2:

ArZu · 25 Ocak 2010

vazgeçtim herşeyden, kendimden vazgeçtiğim gibi...

VaZGeÇTiM...

ArZu

GülenAy

doğuhan

Profesör

ArZu

GülenAy

Sinner

"Suskun, Hüzün-Bâz..."

Rüveydaa

Profesör

ArZu

GülenAy

sultan-ül şark

Asistan

ArZu

GülenAy

doğuhan

Profesör

ArZu

GülenAy

Berke

Kıdemli Üye

ArZu

GülenAy