cennetcicegi
Üye
- Katılım
- 21 Eki 2006
- Mesajlar
- 100
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 36
- Konum
- istanbul
- Web sitesi
- trytuba19.spaces.live.com
Varlığım ağrıyor…Oturup dizlerimi dövmek istiyorum…Gönül kızımı dövmediğimden değil çok konuşup hep sustuğumdan…Kelimelerimin ardına saklandığımdan…Yine mi saklanıyorum? Evet…
Susmak rol yapmaktı aslında, rol yapamadığım için hayat tiyatrosundan kovuldum bir anda…İnsanın aklı ağrıyor bazen…İnsanın aklı ağlıyor bazen. Aklı almıyor bazen… Adına bir tasavvur oluşmuyor zihinlerde…Bu bir yitiriş ki hayatın hiçbir sahnesinde karşılaşmamak üzere yitiriş… Bir sayfa kapatmak ki açmamak üzere kapatmak…Ve kapanmış bir sayfa olmak…Hem kendi adıma hem de kapattıklarım adına üzülüyorum ne ağır şey kapanmış bir sayfa olmak…
Kapatmak…Kapanmak… Kapatılmak… Zindan… Zifir… Kelimelerim bu gün ağlar, yarın delirir, öbür gün susar, bir başka gün kusar ve ey yaşanmamış hayat noktaya ramak var...
Artık bana düşen güzel bir sabırdır başka ne yapayım ki
diyor Hz. Yakub…
Sabredenlere müjde var…