saf deha
Profesör
Bursa’dan kayınvalidem gelecekti. Kayınpederimin ölümünden sonra ilk defa geliyor olması benim için manalı idi. Akşam beş altı gibi AŞTİ( Ankara Şehirlerarası Terminal İşletmesi)’de olacaktı. Eşim Elmira ile AŞTİ’ye geldik. Arabamı içeriye park edip para vermektense dışarıda bir yere park etmeye karar verdim. Ara bir sokakta iyi bir yer buldum. Kayınvalide ile eve gelmiştik ki, cep telefonumun yanımda olmadığını fark ettim. Elmira’ya:
“Cep telefonumu evde unutmuşum. Aşağıya inip bir bakayım.” Dedim. Ne kadar aradıysam bulamadım. Bir telaş almıştı beni. Acele ile yukarıya çıktım. Eşime,
“Telefonum arabada da yok. Kaybettim sanırım. Bir telefon et bakalım. Kim bilir bir bulan olmuştur belki…”
“Yabancı bir ses geliyor telefondan. “ dedi eşim. Telefonu elime aldım.
“Telefonumu kaybettim.” Dedim. Karşı taraftaki de,
“Bende buldum. Nerede oturuyorsunuz?”
“Ben Keçiören’de oturuyorum. Siz neredesiniz?”
“Ben taksi şoförüyüm. Size yakın bir yerde Marmara taksi durağı var. Ben oraya gelir telefonunuzu bırakırım. Ben olmasam bile arkadaşlar size verirler.” Dedi. Teşekkür ettim. Marketten yiyecek bir şeyler aldım. Elim boş gitmek istemedim. Taksi durağına vardığımda, isminin Tolga olduğunu öğrendiğim taksi şoförü durağa gelmiş, cep telefonumu bırakmış ve gitmişti. Telefonumu arkadaşlarından aldım. Yanımda getirdiklerimi onlara bıraktım. Sevinmişlerdi bu hareketime Teşekkürlerimi arz ederek, telefonum ile oradan ayrıldım.
Telefonumun maddesel değeri çok fazla değildi. Ama içindeki bilgileri tekrar yerleştirmek, hatta uzun zaman içinde bulmak benim için imkânsız gibi bir şeydi. İçinde ne telefonlar yoktu ki… Park ettiğim yerde, arkamdaymış Tolga ve bir taksi ile nöbet halindeymiş. Allahtan karanlıkta görebilmiş ve yanına almış.
Sanırım memleketimizde hala iyiler var. Belkide çoğunluğumuz böyleyiz. Her gün kötü haberler duydukça moralimiz bozuluyor ama bunlar 75 milyon içinde birkaç kişiler. Böyle haberlere bakıp da, kötü düşünmek yersiz diye düşündüm kendi kendime. Peygamber efendimiz(ASV), ahlak dinin yarısıdır demiş. Yine bir varsayımda, eğer bir memlekette ahlaksızlık çoğalmışsa o memleket yok olmaya mahkûmdur. Biz iyi yoldayız diye düşündüm.
Ülkem her yerden emniyetli ve güven içinde. Kalbimde öyle güzel şeyler var oldu ki… Bir haftaya neşeyle başladım yeniden.
Teşekkür ederim Taksici Tolga… Senin gibiler var olsun daima.
Saffet Kuramaz
“Cep telefonumu evde unutmuşum. Aşağıya inip bir bakayım.” Dedim. Ne kadar aradıysam bulamadım. Bir telaş almıştı beni. Acele ile yukarıya çıktım. Eşime,
“Telefonum arabada da yok. Kaybettim sanırım. Bir telefon et bakalım. Kim bilir bir bulan olmuştur belki…”
“Yabancı bir ses geliyor telefondan. “ dedi eşim. Telefonu elime aldım.
“Telefonumu kaybettim.” Dedim. Karşı taraftaki de,
“Bende buldum. Nerede oturuyorsunuz?”
“Ben Keçiören’de oturuyorum. Siz neredesiniz?”
“Ben taksi şoförüyüm. Size yakın bir yerde Marmara taksi durağı var. Ben oraya gelir telefonunuzu bırakırım. Ben olmasam bile arkadaşlar size verirler.” Dedi. Teşekkür ettim. Marketten yiyecek bir şeyler aldım. Elim boş gitmek istemedim. Taksi durağına vardığımda, isminin Tolga olduğunu öğrendiğim taksi şoförü durağa gelmiş, cep telefonumu bırakmış ve gitmişti. Telefonumu arkadaşlarından aldım. Yanımda getirdiklerimi onlara bıraktım. Sevinmişlerdi bu hareketime Teşekkürlerimi arz ederek, telefonum ile oradan ayrıldım.
Telefonumun maddesel değeri çok fazla değildi. Ama içindeki bilgileri tekrar yerleştirmek, hatta uzun zaman içinde bulmak benim için imkânsız gibi bir şeydi. İçinde ne telefonlar yoktu ki… Park ettiğim yerde, arkamdaymış Tolga ve bir taksi ile nöbet halindeymiş. Allahtan karanlıkta görebilmiş ve yanına almış.
Sanırım memleketimizde hala iyiler var. Belkide çoğunluğumuz böyleyiz. Her gün kötü haberler duydukça moralimiz bozuluyor ama bunlar 75 milyon içinde birkaç kişiler. Böyle haberlere bakıp da, kötü düşünmek yersiz diye düşündüm kendi kendime. Peygamber efendimiz(ASV), ahlak dinin yarısıdır demiş. Yine bir varsayımda, eğer bir memlekette ahlaksızlık çoğalmışsa o memleket yok olmaya mahkûmdur. Biz iyi yoldayız diye düşündüm.
Ülkem her yerden emniyetli ve güven içinde. Kalbimde öyle güzel şeyler var oldu ki… Bir haftaya neşeyle başladım yeniden.
Teşekkür ederim Taksici Tolga… Senin gibiler var olsun daima.
Saffet Kuramaz
