saf deha
Profesör
…/Aşkı dışarıda değil kalbine sor, ara
Gördüğün, duyduğun yerde bulmak zor, yara
İçine yansıttığı karanlık hor, nara!
Bu yüzden aşklar balon gibi sönüyor
Bu yüzden aşık en baştaki yalnızlığına dönüyor
Her deneyim izleri kalpte bırakıyor kor, kara…
Nihayet kalbini dinleyen anlıyor ki
Bütün aşklar varıyor Allah’a, böyle bilmezsen olursun mor, Zara!
.../
Aşk olmadan hangi yaşam devam eder ki… Kalıcı ne olur ki? Biz hala Leyla-Mecnun hikayesini okuyor, sahneliyor ve yaşatıyorsak bunun temelinde samimi aşk, kavuşma ve özlem yatmaktadır. Aşk bizi anlatan en güzel romandır da… Aşka varış, insanlık içinde en güzel yarış!
Eğer aşk olmasaydı kim kime tahammül ederdi, kim kimle bir ömrü birlikte yaşamak isterdi ki? Aşk, ilahi bir ilhamın tezahürüdür. Bu hissin ne eğitimi vardır, ne kuralı, ne seçimi… Zamanı geldi mi en gerçekçi düşünceyi bile etkisi altına alır. Bir kibrit yanar ve alevi insanın değmedik yerini bırakmaz, kavurur. Ne buzdolabına girseniz, ne de üzerinize su sıkılsa bu yangın sönmez… O alevin sönmesi ancak vuslat ile gerçekleşir.
En büyük aşk, Allah’a duyulan aşktır. Yapılan ibadet ve hissedilen ilhamın kavuruculuğu gözlerden boncuk boncuk dökülen gözyaşları ile huzura kavuşturur. Aşkın içinde Allah’ın varlığının hissi yoksa, uzun sürmez. Aşığım diyeni üzer, acı verir, boşanmalar artar, çocuklar ana ve baba sevgisinden mahrum büyür… Hatta boşanma olduktan sonra eşi katleden sonlar, toplumda büyük yaralar açmıştır, açmaya da devam eder. Allah’tan korkan kuldan utanır. Allah’a aşık kişi, onu kaybetmekten korkar. Aşık olduğu kişiyi üzmez, kul hakkıda işlemez. Aşık olduğu eşi onu günahlardan uzaklaştırır ve Allah’a yaklaşmanın şevki ve ilham diyarında yaptıkları ibadetleriyle huzurlu birlikteliklerini sürdürürler.
Nihayet kalbini dinleyen anlıyor ki
Bütün aşklar varıyor Allah’a, böyle bilmezsen olursun mor, Zara!
…/
Yanmış Mevlana döne döne, dönmüş belkide Kabe’de
Bu köşe dönmek değil, gezinmek aşkın yörüngesinde
Kim bilir döne döne ışık hızı gibi ağırlıkta yok olur
Ruh çıkar bedenden her alemi dolaşır özgürce
Aşk işte, suyun üstünde de yürütür
Alır birdenbire Mars’ada götürür
Sonsuz aşk olur ilahiyse…
Saffet Kuramaz