Hükümetin elini zayıflatmak isteyenler amacına ulaşamayınca bu sefer PKK'yı evet cephesine yamayarak süreci baltalamaya çalışıyor. Senaryonun üçüncü aşamasında ise...
Cunta taşeronluğu ile suçlanan PKK halkoylamasında ‘hayır' cephesinde yerini aldı. Bugüne kadar sonuç aldığı şiddetin yükseltilmesi, şimdi işe yaramadı. Ani gelen eylemsizlik kararı ise aynı hedefe tersinden varma olarak yorumlanıyor.
İstihbarat dilinde ‘kontrespiyonaj' diye bir yöntem vardır. Genellikle yabancı ülkelere yönelik operasyonlarda kullanılır. Ancak, bizim gibi, istihbaratın iç politika hedefli çalıştığı ülkelerde daha çok içerdeki toplum mühendislikleri için devreye sokulur. Amaç ve yöntem şudur: Herhangi bir konuda, herhangi bir hedefe karşı kitle ilgisinin azaltılması gerekiyordur. Kontrespiyonaj yöntemi ile hedefe yönelik doğrudan yıpratma politikaları yerine öylesine bir övgü kampanyası veya ilgi politikası yürütülür ki, hedef objeye gönül verecek olan dahi soğur. PKK'nın son manevrası tam da böyle bir yöntemin ürünü olduğu izlenimi veriyor. Darbe anayasasının değiştirilmesi için referanduma gidilen süreçte önce PKK eliyle şiddet tırmandırıldı. Ancak eylemlerle birlikte ortaya çıkan derin ilişkiler yumağı aksi tesir doğurdu. Askerî vesayet, yargı erki, MHP, CHP, PKK, BDP'nin kol kola gözükmesi ters tepti. PKK eliyle sivil iradeyi hedef alan kurmay cephe amacına ulaşamayınca, şimdi PKK'yı sivil iradeyle anlaşmış göstererek hedefine varmaya çalışıyor. Türk siyaseti açısından PKK'nın dostluğunun düşmanlığından daha çok zarar verdiği bilinen bir gerçek. Senaryoya göre, PKK ve BDP görünürde hükümetle aynı cephede olacak; fakat perde arkasından asıl faaliyetlerini sürdürecek. Güneydoğu'da hayır için baskıyı sürdüren örgüt, ülke geneline ‘biz hükümetle anlaştık' havası yayıyor. ‘Demokratikleşme terörü azdırıyor' tezi tutmayınca, ‘PKK evetçi oldu'
Çok değil, daha birkaç ay önceydi. PKK, bahar ayları ile birlikte ‘dördüncü stratejik dönemi' ilan etti. Terörist başı Abdullah Öcalan, 31 Mayıs itibari ile aradan çekileceğini duyurarak yeni dönemi başlattı. Şiddet sarmalı bir anda en üst seviyeye çıktı. PKK, dört koldan karakollara baskınlar yapmaya, mayınlı saldırılar düzenlemeye başladı. Peş peşe verilen kayıpları, şehit cenazelerindeki taşkınlıklar izledi. Genelkurmay karargâhından canlı izlenen PKK eylemleri, örgüte zayiat veren Heronların düşürülmesi için komutanlar tarafından verilen talimatlar, istihbarat zaafları ve daha pek çok soru işareti zihinlere üşüştü. Diğer taraftan bazı merkezlerde etnik çatışma provaları devreye sokuldu. ‘Postallı PKK'nın yetersiz kaldığı durumlarda Dörtyol'da 4 polisin şehit düştüğü eylemde olduğu gibi devreye takviye kuvvetler girdi! Kısaca, Türkiye bir kez daha terör kılığına bürünmüş bir cunta faaliyeti ile karşı karşıyaydı. Tüm bu gelişmeler Türkiye'nin darbe ürünü anayasayla -sınırlı da olsa- hesaplaşmaya karar verdiği süreçle paralel gelişti. Herkes ne olduğunu anlamaya çalışırken Abdullah Öcalan önce ‘Demokratik Özerklik' fikrini ortaya attı, ardından da PKK'ya ateşkes talimatı verdi. Örgüt, dört şart öne sürerek 20 Eylül'e kadar pasif savunmaya geçtiğini duyurdu. Şimdi kafaları kurcalayan pek çok soru var: 1- Ne değişti? 2- Bu sürecin perde arkasında neler yaşandı? 3- DTP ve PKK'nın referandumla ilgili tutumu ne olacak? 4- 20 Eylül'den sonra Türkiye'yi ne bekliyor?
KARAR NASIL VERİLDİ?
Üzerinde asıl tartışma yürütülen konu PKK'nın bu ateşkes kararını nasıl verdiği. Öcalan'ın talimatı doğrultusunda PKK'nın aldığı ateşkes kararının perde arkasında çok taraflı bir konsensüs olduğu fikri belli çevrelerce özellikle yayılmaya çalışılıyor. PKK liderlerinden Murat Karayılan'ın ortaya attığı bu argümanı CHP, MHP ve statükonun diğer unsurları ilk elden sahiplendi. Bu karşılıklı paslaşmanın hedefinde hükümet var. Aslında PKK'yı yakından takip edenler örgütün bu tür manevralarının mutat olduğunu bilir. Örgüt, belli evrelerde şiddeti tırmandırıp sonra yeniden düşürerek isteklerini kabul ettirme stratejisini sıkça devreye sokuyor. Ayrıca, PKK birkaç yıldır ramazan ayında şiddet çıtasını belli seviyede düşürüyor. Buna rağmen PKK son ateşkesi hükümetle anlaşma kılığına soktu. Böylece PKK ve Öcalan cephesi ile devlet nezdinde herhangi bir görüşme yapılıp yapılmadığı en çok merak edilen konu hâline geldi. PKK, mevcut açıklamaları ile bu tür görüşmelerin yapıldığını ve ateşkes kararının gelen talep doğrultusunda alındığını yaymaya çalışıyor. Örgütün Kandil'deki etkin isimlerinden Murat Karayılan şu ifadeleri kullandı: “... Artık açıklanmasında bir sakınca görmediğimiz diğer önemli bir gelişme de devletin önderliğimizle geliştirdiği diyalog temelinde ateşkes talebinde bulunmasıdır. Aslında önderliğimiz aradan çekilmişti; ancak talep üzerine yeniden devreye girerek hem yapılan çağrıları ve hem devletten doğru gelen istemi de dikkate alarak bir kez daha barışa ve demokratik çözüme şans tanınması için hareketimize bir mesaj gönderdi.”
Murat Karayılan'ın iddiaları Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın ‘BDP ile birlikte ruh üçüzü' nitelemesine maruz kalan CHP ve MHP'den hemen karşılık buldu. Hükümetin PKK ile masaya oturduğu yönündeki iddialar birbirini takip etti. Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti), iddialar üzerine internet sitesinde bir açıklama yapma ihtiyacı duydu. Açıklamada pazarlık ve anlaşma iddiaları kesin bir dille yalanlandı: “Son günlerde bazı basın yayın organlarında, PKK kaynaklarına dayalı olarak, Abdullah Öcalan'la, PKK'yla uzlaşıldığı, anlaşıldığı yönünde haber ve yorumlar yer almaktadır. Tüm halkımız şunu çok iyi bilmelidir ki, AK Parti'nin veAK Partihükümetinin illegal bir örgütle masaya oturması, müzakere yapması söz konusu değildir ve olamaz. Bu konu ile ilgili tüm söylenenler ve yazılıp çizilenler, halk oylaması sürecini olumsuz etkilemeye ve vatandaşlarımızın kafasını karıştırmaya yönelik spekülasyonlardan ibarettir. Halkımızın, bazı muhalefet partilerinin ve onların uzantısı olan medya organlarının AK Parti'ye yönelik bu hasmane tutumunu açıklamalarımız çerçevesinde değerlendireceğinden şüphemiz yoktur.”
İspanya- ETA görüşmeleri konusunda uzman olan emekli diplomat Akın Özçer, devletlerin kritik süreçlerde bazı birimler aracılığı ile diyalog yolu aradığına dikkat çekiyor. Buna örnek olarak da İspanya'nın 1992 yılında Barcelona Olimpiyatları sırasında ETA'ya ateşkes kararı aldırmasını örnek veriyor. Ancak Özçer, Karayılan'ın iddiası ile ilgili yorum yapabilmek için yeterli bilgi olmadığını düşünüyor. Doç. Dr. Sedat Laçiner ise bu tür bir anlaşmanın söz konusu olmadığını belirtiyor. Laçiner, “MİT ile Öcalan arasında bir iletişim vardır. Ancak, Karayılan'ın bahsettiği gibi bir anlaşma zemini olarak değil. Eğer olsaydı bunu açıklayan isim Karayılan olmazdı. Anlaşma iddiası hükümeti ve kamuoyunu manipüle eden bir yorum.” ifadelerinde bulunuyor.
DERİN MÜDAHALE
PKK'nın aldığı ateşkes kararı ile ilgili söz konusu manipülasyon senaryosunu ise şöyle formüle etmek mümkün: Referandumun hayır cephesinde oluşan PKK-BDP-MHP-CHP ittifakının hükümetin elini güçlendirdiğini düşünen derin algı sürece müdahale ederek PKK ve BDP'ye yeni konum aldırdı. Bu senaryoya göre hükümetin elini PKK eylemleri ile zayıflatmak isteyenler ortaya çıkan skandallar ve kirli ilişkiler üzerine amacına ulaşamayınca bu sefer PKK'yı evet cephesine yamayarak süreci baltalamaya çalışıyor. Senaryonun üçüncü aşamasında ise referandumun hemen öncesinde ‘33 er olayı' gibi stratejik bir eylemle süreci tamamen tıkama söz konusu.
Barış ve Demokrasi Partisi (BDP) cephesinde yaşananlar, anlaşma iddiaları ve bahse konu ‘derin niyet' ile ilgili önemli ipuçları veriyor. BDP, referanduma yönelik boykot kararını gevşetmiş gözükse de gerçekte böyle bir manevradan söz etmek mümkün değil. BDP teşkilatları boykot kararı ile ilgili yoğun bir çalışma içinde. Ateşkes kararının ardından referandum çalışmaları ile ilgili 19 Ağustos'ta Siirt'e giden BDP Eşbaşkanı Gülten Kışanak, “Bu anayasayı kabul etmediğimizi, çok güçlü bir şekilde irademizi ortaya koymalıyız.” dedi. Referandum süreci ile ilgili Kürt kamuoyunda yükselen yoğun ‘evet' baskısı da BDP'yi perde arkasından faaliyet yürütmeye zorlamış gözüküyor. BDP güya boykot kararını yumuşatarak, hatta belki son anda tamamen kaldırarak 12 Eylül'de çıkacak çok yüksek bir ‘evet' oranı karşısında imajını kurtarmaya çalışıyor. Ancak perde arkasından kendi asıl niyetini ortaya koyan siyasi faaliyetlerine devam ediyor. BDP'nin boykot kararının özünde bu korku ve güvensizlik vardı. Kürt seçmenin sandık başına gitmesi durumunda ağırlıklı olarak ‘evet' yönünde oy kullanacağını tahmin ettiği için ‘hayır' değil ‘boykot' kampanyası yürüttü. Asıl niyetlerinin ‘hayır' olduğunu BDP milletvekilleri de dile getirdi. Grup Başkan Vekili Bengi Yıldız “Basın, Kürt kamuoyunu çok etkiledi. ‘Hayır' vereceklerin MHP ve Ergenekon'la aynı çizgide olduğu söylendi. Biz sandığa gitmeyeceğiz.” diyerek neden ‘hayır' demediklerini açıklamaya çalışmıştı. Boykotun da karşılık bulmaması ve tepkiyle karşılanması BDP'yi yeraltı siyasetine yöneltmiş gözüküyor.
PKK'nın ateşkes kararı ile birlikte ortaya koyduğu şartlar da bir anlaşmanın söz konusu olmadığı yönünde işaretler veriyor. PKK aldığı ateşkes kararının sürekli hâle gelmesi için 4 şart öne sürdü: “Operasyonların durdurulması, seçim barajının düşürülmesi, KCK operasyonlarında yakalananların serbest bırakılması ve Öcalan ile müzakere kanalının açılması.” Bu durum ortaya bir gerçeği çıkarıyor; demek ki henüz bir anlaşma söz konusu değil. PKK'nın ateşkes şartlarını BDP de referandum kararı için öne sürmeye başladı.
Ateşkes kararının bazı zorunlu şartlara dayandığını da not etmekte fayda var. Son olaylarla birlikte ortaya çıkan PKK-derin devlet bağlantısı örgütün söz konusu eylemlerle hedeflediği etki alanını daralttı. İskenderun'da İsrail bağlantısı, Reşadiye ve Dörtyol'da JİTEM iddiaları, Hantepe'de Heron skandalı ve Batman'da 4 Kürt siyasetçinin öldürülmesi PKK'nın eylem stratejisini akamete uğratmış gözüküyor. Ancak buna temkinli yaklaşanlar da var. Altan Tan, PKK'nın bu tür bağlantılarının çıkmasının süreci etkilemeyeceği fikrini taşıyor: “Bağlantılı olduğunu herkes biliyor. Bunu aşikâr yapıyorlar. Bir çekinceleri yok. Açığa düşme endişesi yok.”
Yine de son hadiseler, eylemler üzerinden beklenen etkinin oluşmasını engelledi. Özellikle Hatay Dörtyol'da prova edilen etnik çatışma provokasyonunun ardından ortaya çıkan JİTEM bağlantısı ve Batman olayı Kürt kamuoyunu derinden sarstı.
Abdullah Öcalan'ın ateşkes kararı almasında PKK'nın eylemlerindeki bu ‘başarısızlığın' da rolü var. PKK eylemleri için, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin taktik ve strateji hataları ile gündeme sıkça taşınan ‘şüpheli' zaaflarından kaynaklanan görece bir ‘başarıdan' söz edilebilir. Ancak, 2010 yılını ‘4. evre' olarak tanımlayan örgüt açısından tam bir fiyasko. Öcalan, mart, nisan ve mayıs aylarındaki avukat görüşmelerinde eylem stratejisinin Türkiye sathına yayılacak şekilde belirlenmesini ve kitlesel katılımların tertiplenmesi talimatını veriyordu. 31 Mayıs itibariyle çekildiğini de duyurarak ‘benden sonrası tufan' pozisyonunu hedefledi. Böylece geri dönüşü kurtarıcı rolünde olacaktı. Ancak, bu strateji tutmadı. TSK'nın saldırılardaki zaafları, PKK eylemlerindeki ‘başarının' önüne geçti. Göz göre göre yaşanan saldırılar danışıklı dövüş ve derin işbirliği izlenimini güçlendirdi.
Nitekim Abdullah Öcalan çok geçmeden PKK'yı bu başarısızlığından dolayı azarlamaya başladı. 16 Temmuz 2010 tarihli avukat görüşmelerinde şunları söylüyordu: “Ben son karakol baskınlarını Donkişotvari tarzda eylemler olarak görüyorum. Yel değirmenlerine karşı kılıçla savaşan Donkişot var. Burada bu kadar güçlü teknolojiyle korunmuş karakollara karşı iki-üç gencin gidip açık alanda normal bir arabayla saldırı yapmaları benim onayladığım bir tarz değildir. Doğru bir tarzın yakalanması gerekir.”
Cunta taşeronluğu ile suçlanan PKK halkoylamasında ‘hayır' cephesinde yerini aldı. Bugüne kadar sonuç aldığı şiddetin yükseltilmesi, şimdi işe yaramadı. Ani gelen eylemsizlik kararı ise aynı hedefe tersinden varma olarak yorumlanıyor.
İstihbarat dilinde ‘kontrespiyonaj' diye bir yöntem vardır. Genellikle yabancı ülkelere yönelik operasyonlarda kullanılır. Ancak, bizim gibi, istihbaratın iç politika hedefli çalıştığı ülkelerde daha çok içerdeki toplum mühendislikleri için devreye sokulur. Amaç ve yöntem şudur: Herhangi bir konuda, herhangi bir hedefe karşı kitle ilgisinin azaltılması gerekiyordur. Kontrespiyonaj yöntemi ile hedefe yönelik doğrudan yıpratma politikaları yerine öylesine bir övgü kampanyası veya ilgi politikası yürütülür ki, hedef objeye gönül verecek olan dahi soğur. PKK'nın son manevrası tam da böyle bir yöntemin ürünü olduğu izlenimi veriyor. Darbe anayasasının değiştirilmesi için referanduma gidilen süreçte önce PKK eliyle şiddet tırmandırıldı. Ancak eylemlerle birlikte ortaya çıkan derin ilişkiler yumağı aksi tesir doğurdu. Askerî vesayet, yargı erki, MHP, CHP, PKK, BDP'nin kol kola gözükmesi ters tepti. PKK eliyle sivil iradeyi hedef alan kurmay cephe amacına ulaşamayınca, şimdi PKK'yı sivil iradeyle anlaşmış göstererek hedefine varmaya çalışıyor. Türk siyaseti açısından PKK'nın dostluğunun düşmanlığından daha çok zarar verdiği bilinen bir gerçek. Senaryoya göre, PKK ve BDP görünürde hükümetle aynı cephede olacak; fakat perde arkasından asıl faaliyetlerini sürdürecek. Güneydoğu'da hayır için baskıyı sürdüren örgüt, ülke geneline ‘biz hükümetle anlaştık' havası yayıyor. ‘Demokratikleşme terörü azdırıyor' tezi tutmayınca, ‘PKK evetçi oldu'
Çok değil, daha birkaç ay önceydi. PKK, bahar ayları ile birlikte ‘dördüncü stratejik dönemi' ilan etti. Terörist başı Abdullah Öcalan, 31 Mayıs itibari ile aradan çekileceğini duyurarak yeni dönemi başlattı. Şiddet sarmalı bir anda en üst seviyeye çıktı. PKK, dört koldan karakollara baskınlar yapmaya, mayınlı saldırılar düzenlemeye başladı. Peş peşe verilen kayıpları, şehit cenazelerindeki taşkınlıklar izledi. Genelkurmay karargâhından canlı izlenen PKK eylemleri, örgüte zayiat veren Heronların düşürülmesi için komutanlar tarafından verilen talimatlar, istihbarat zaafları ve daha pek çok soru işareti zihinlere üşüştü. Diğer taraftan bazı merkezlerde etnik çatışma provaları devreye sokuldu. ‘Postallı PKK'nın yetersiz kaldığı durumlarda Dörtyol'da 4 polisin şehit düştüğü eylemde olduğu gibi devreye takviye kuvvetler girdi! Kısaca, Türkiye bir kez daha terör kılığına bürünmüş bir cunta faaliyeti ile karşı karşıyaydı. Tüm bu gelişmeler Türkiye'nin darbe ürünü anayasayla -sınırlı da olsa- hesaplaşmaya karar verdiği süreçle paralel gelişti. Herkes ne olduğunu anlamaya çalışırken Abdullah Öcalan önce ‘Demokratik Özerklik' fikrini ortaya attı, ardından da PKK'ya ateşkes talimatı verdi. Örgüt, dört şart öne sürerek 20 Eylül'e kadar pasif savunmaya geçtiğini duyurdu. Şimdi kafaları kurcalayan pek çok soru var: 1- Ne değişti? 2- Bu sürecin perde arkasında neler yaşandı? 3- DTP ve PKK'nın referandumla ilgili tutumu ne olacak? 4- 20 Eylül'den sonra Türkiye'yi ne bekliyor?
KARAR NASIL VERİLDİ?
Üzerinde asıl tartışma yürütülen konu PKK'nın bu ateşkes kararını nasıl verdiği. Öcalan'ın talimatı doğrultusunda PKK'nın aldığı ateşkes kararının perde arkasında çok taraflı bir konsensüs olduğu fikri belli çevrelerce özellikle yayılmaya çalışılıyor. PKK liderlerinden Murat Karayılan'ın ortaya attığı bu argümanı CHP, MHP ve statükonun diğer unsurları ilk elden sahiplendi. Bu karşılıklı paslaşmanın hedefinde hükümet var. Aslında PKK'yı yakından takip edenler örgütün bu tür manevralarının mutat olduğunu bilir. Örgüt, belli evrelerde şiddeti tırmandırıp sonra yeniden düşürerek isteklerini kabul ettirme stratejisini sıkça devreye sokuyor. Ayrıca, PKK birkaç yıldır ramazan ayında şiddet çıtasını belli seviyede düşürüyor. Buna rağmen PKK son ateşkesi hükümetle anlaşma kılığına soktu. Böylece PKK ve Öcalan cephesi ile devlet nezdinde herhangi bir görüşme yapılıp yapılmadığı en çok merak edilen konu hâline geldi. PKK, mevcut açıklamaları ile bu tür görüşmelerin yapıldığını ve ateşkes kararının gelen talep doğrultusunda alındığını yaymaya çalışıyor. Örgütün Kandil'deki etkin isimlerinden Murat Karayılan şu ifadeleri kullandı: “... Artık açıklanmasında bir sakınca görmediğimiz diğer önemli bir gelişme de devletin önderliğimizle geliştirdiği diyalog temelinde ateşkes talebinde bulunmasıdır. Aslında önderliğimiz aradan çekilmişti; ancak talep üzerine yeniden devreye girerek hem yapılan çağrıları ve hem devletten doğru gelen istemi de dikkate alarak bir kez daha barışa ve demokratik çözüme şans tanınması için hareketimize bir mesaj gönderdi.”
Murat Karayılan'ın iddiaları Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın ‘BDP ile birlikte ruh üçüzü' nitelemesine maruz kalan CHP ve MHP'den hemen karşılık buldu. Hükümetin PKK ile masaya oturduğu yönündeki iddialar birbirini takip etti. Adalet ve Kalkınma Partisi (AK Parti), iddialar üzerine internet sitesinde bir açıklama yapma ihtiyacı duydu. Açıklamada pazarlık ve anlaşma iddiaları kesin bir dille yalanlandı: “Son günlerde bazı basın yayın organlarında, PKK kaynaklarına dayalı olarak, Abdullah Öcalan'la, PKK'yla uzlaşıldığı, anlaşıldığı yönünde haber ve yorumlar yer almaktadır. Tüm halkımız şunu çok iyi bilmelidir ki, AK Parti'nin veAK Partihükümetinin illegal bir örgütle masaya oturması, müzakere yapması söz konusu değildir ve olamaz. Bu konu ile ilgili tüm söylenenler ve yazılıp çizilenler, halk oylaması sürecini olumsuz etkilemeye ve vatandaşlarımızın kafasını karıştırmaya yönelik spekülasyonlardan ibarettir. Halkımızın, bazı muhalefet partilerinin ve onların uzantısı olan medya organlarının AK Parti'ye yönelik bu hasmane tutumunu açıklamalarımız çerçevesinde değerlendireceğinden şüphemiz yoktur.”
İspanya- ETA görüşmeleri konusunda uzman olan emekli diplomat Akın Özçer, devletlerin kritik süreçlerde bazı birimler aracılığı ile diyalog yolu aradığına dikkat çekiyor. Buna örnek olarak da İspanya'nın 1992 yılında Barcelona Olimpiyatları sırasında ETA'ya ateşkes kararı aldırmasını örnek veriyor. Ancak Özçer, Karayılan'ın iddiası ile ilgili yorum yapabilmek için yeterli bilgi olmadığını düşünüyor. Doç. Dr. Sedat Laçiner ise bu tür bir anlaşmanın söz konusu olmadığını belirtiyor. Laçiner, “MİT ile Öcalan arasında bir iletişim vardır. Ancak, Karayılan'ın bahsettiği gibi bir anlaşma zemini olarak değil. Eğer olsaydı bunu açıklayan isim Karayılan olmazdı. Anlaşma iddiası hükümeti ve kamuoyunu manipüle eden bir yorum.” ifadelerinde bulunuyor.
DERİN MÜDAHALE
PKK'nın aldığı ateşkes kararı ile ilgili söz konusu manipülasyon senaryosunu ise şöyle formüle etmek mümkün: Referandumun hayır cephesinde oluşan PKK-BDP-MHP-CHP ittifakının hükümetin elini güçlendirdiğini düşünen derin algı sürece müdahale ederek PKK ve BDP'ye yeni konum aldırdı. Bu senaryoya göre hükümetin elini PKK eylemleri ile zayıflatmak isteyenler ortaya çıkan skandallar ve kirli ilişkiler üzerine amacına ulaşamayınca bu sefer PKK'yı evet cephesine yamayarak süreci baltalamaya çalışıyor. Senaryonun üçüncü aşamasında ise referandumun hemen öncesinde ‘33 er olayı' gibi stratejik bir eylemle süreci tamamen tıkama söz konusu.
Barış ve Demokrasi Partisi (BDP) cephesinde yaşananlar, anlaşma iddiaları ve bahse konu ‘derin niyet' ile ilgili önemli ipuçları veriyor. BDP, referanduma yönelik boykot kararını gevşetmiş gözükse de gerçekte böyle bir manevradan söz etmek mümkün değil. BDP teşkilatları boykot kararı ile ilgili yoğun bir çalışma içinde. Ateşkes kararının ardından referandum çalışmaları ile ilgili 19 Ağustos'ta Siirt'e giden BDP Eşbaşkanı Gülten Kışanak, “Bu anayasayı kabul etmediğimizi, çok güçlü bir şekilde irademizi ortaya koymalıyız.” dedi. Referandum süreci ile ilgili Kürt kamuoyunda yükselen yoğun ‘evet' baskısı da BDP'yi perde arkasından faaliyet yürütmeye zorlamış gözüküyor. BDP güya boykot kararını yumuşatarak, hatta belki son anda tamamen kaldırarak 12 Eylül'de çıkacak çok yüksek bir ‘evet' oranı karşısında imajını kurtarmaya çalışıyor. Ancak perde arkasından kendi asıl niyetini ortaya koyan siyasi faaliyetlerine devam ediyor. BDP'nin boykot kararının özünde bu korku ve güvensizlik vardı. Kürt seçmenin sandık başına gitmesi durumunda ağırlıklı olarak ‘evet' yönünde oy kullanacağını tahmin ettiği için ‘hayır' değil ‘boykot' kampanyası yürüttü. Asıl niyetlerinin ‘hayır' olduğunu BDP milletvekilleri de dile getirdi. Grup Başkan Vekili Bengi Yıldız “Basın, Kürt kamuoyunu çok etkiledi. ‘Hayır' vereceklerin MHP ve Ergenekon'la aynı çizgide olduğu söylendi. Biz sandığa gitmeyeceğiz.” diyerek neden ‘hayır' demediklerini açıklamaya çalışmıştı. Boykotun da karşılık bulmaması ve tepkiyle karşılanması BDP'yi yeraltı siyasetine yöneltmiş gözüküyor.
PKK'nın ateşkes kararı ile birlikte ortaya koyduğu şartlar da bir anlaşmanın söz konusu olmadığı yönünde işaretler veriyor. PKK aldığı ateşkes kararının sürekli hâle gelmesi için 4 şart öne sürdü: “Operasyonların durdurulması, seçim barajının düşürülmesi, KCK operasyonlarında yakalananların serbest bırakılması ve Öcalan ile müzakere kanalının açılması.” Bu durum ortaya bir gerçeği çıkarıyor; demek ki henüz bir anlaşma söz konusu değil. PKK'nın ateşkes şartlarını BDP de referandum kararı için öne sürmeye başladı.
Ateşkes kararının bazı zorunlu şartlara dayandığını da not etmekte fayda var. Son olaylarla birlikte ortaya çıkan PKK-derin devlet bağlantısı örgütün söz konusu eylemlerle hedeflediği etki alanını daralttı. İskenderun'da İsrail bağlantısı, Reşadiye ve Dörtyol'da JİTEM iddiaları, Hantepe'de Heron skandalı ve Batman'da 4 Kürt siyasetçinin öldürülmesi PKK'nın eylem stratejisini akamete uğratmış gözüküyor. Ancak buna temkinli yaklaşanlar da var. Altan Tan, PKK'nın bu tür bağlantılarının çıkmasının süreci etkilemeyeceği fikrini taşıyor: “Bağlantılı olduğunu herkes biliyor. Bunu aşikâr yapıyorlar. Bir çekinceleri yok. Açığa düşme endişesi yok.”
Yine de son hadiseler, eylemler üzerinden beklenen etkinin oluşmasını engelledi. Özellikle Hatay Dörtyol'da prova edilen etnik çatışma provokasyonunun ardından ortaya çıkan JİTEM bağlantısı ve Batman olayı Kürt kamuoyunu derinden sarstı.
Abdullah Öcalan'ın ateşkes kararı almasında PKK'nın eylemlerindeki bu ‘başarısızlığın' da rolü var. PKK eylemleri için, Türk Silahlı Kuvvetleri'nin taktik ve strateji hataları ile gündeme sıkça taşınan ‘şüpheli' zaaflarından kaynaklanan görece bir ‘başarıdan' söz edilebilir. Ancak, 2010 yılını ‘4. evre' olarak tanımlayan örgüt açısından tam bir fiyasko. Öcalan, mart, nisan ve mayıs aylarındaki avukat görüşmelerinde eylem stratejisinin Türkiye sathına yayılacak şekilde belirlenmesini ve kitlesel katılımların tertiplenmesi talimatını veriyordu. 31 Mayıs itibariyle çekildiğini de duyurarak ‘benden sonrası tufan' pozisyonunu hedefledi. Böylece geri dönüşü kurtarıcı rolünde olacaktı. Ancak, bu strateji tutmadı. TSK'nın saldırılardaki zaafları, PKK eylemlerindeki ‘başarının' önüne geçti. Göz göre göre yaşanan saldırılar danışıklı dövüş ve derin işbirliği izlenimini güçlendirdi.
Nitekim Abdullah Öcalan çok geçmeden PKK'yı bu başarısızlığından dolayı azarlamaya başladı. 16 Temmuz 2010 tarihli avukat görüşmelerinde şunları söylüyordu: “Ben son karakol baskınlarını Donkişotvari tarzda eylemler olarak görüyorum. Yel değirmenlerine karşı kılıçla savaşan Donkişot var. Burada bu kadar güçlü teknolojiyle korunmuş karakollara karşı iki-üç gencin gidip açık alanda normal bir arabayla saldırı yapmaları benim onayladığım bir tarz değildir. Doğru bir tarzın yakalanması gerekir.”