Erhan
Profesör
- Katılım
- 21 Tem 2006
- Mesajlar
- 2,115
- Tepkime puanı
- 42
- Puanları
- 48
- Konum
- Ankara
- Web sitesi
- www.softajans.com
ŞEYH ŞAMİL’DEN İBRET DERSİ"O'NUN VARİSİ DEĞİLMİYİM'
İmam Şamil, Allah-u Tealâ’nın dostuna dost düşmanına düşman olmaya çok önem verir; mücadelenin hızını kesenlere hiç acımaz, ‘Ruslarla anlaşsak!..’ diyenleri oracıkta yargılar ve cezasını uygulardı.
Hâl böyleyken, Çeçenistan’dan gelen iki savaşzede Şamil’in annesine çıkar ve Ruslar’ın Müslüman köylerinde işledikleri melaneti anltıp, kadıncağızı yüreğinden yaralarlar. Garibim zulme kendi uğramış gibi üzülür ve eteğini topladığı gibi oğlunun yanına koşar. Şamil, ayni anda on yerde olacak değildir ya; ellerini açar ve ‘Ne yapabilirim ki?’ diye sorar. Olacak bu ya, kadıncağızın ağzından ‘Ruslarla anlaşsan!..’ sözleri çıkar.
Şamil beyninden vurulmuşa döner, yüzünü elleriyle kapar. Karşısındaki annesi olmasa hemen mahkemeyi kurar ve dayağa başlar. Ama cenneti ayaklarının altında aradığı bir kadını, Gülçiçek Hatun gibi bir anayı incitmekten korkar.
Kadıncağız bin pişman olur ve büyük bir kararılılıkla cezalandırılmayı arzular. Hatta ‘Bak oğlum’ der, ‘Allah-u Tealâ’nın emrinden kıl kadar ayrılırsan sütümü helâl etmem sana.’
Şamil, boşa koyar dolduramaz, doluya koyar aldıramaz. Ortalığı yapış yapış bir sûkunet sarar.Fsatçılar meydanı boş bulur, dişlerinin arsından ‘Görelim bakalım!..’ diye mırıldanırlar.’Şimdi Şamil ne yapacak?’
Şamil, kimsenin aklına gelmeyen bir şey yapar. Naiplerini(Yardımcılarını) toplayıp meydana çıkar ve ‘Küffar ile anlaşalım demenin cezası 100 deynektir’ der. ‘Anam, merhameti yüzünden oyuna geldi ancak işlediği suçun manevi bedelini çok ağır ödedi. Şimdi sıra maddi cezasına geldi ki, bu cezayı o’nun varisi olan oğlu çekmeli.’
Milletin şaşkın bakışları arasında sırtından cübbesini çıkarır, yüzüne tereddütle bakan infazcıya ‘Vur, haydi durma!..’ der.
Yüz deynek bu, dile kolay…Sırtı parmak parmak kabarır, yer yer kan çıkar. Son deyneği de yiyince büyük bir sürûr ile şükür secdesine kapanır ve krize Şamil’ce bir nokta koyar
İmam Şamil, Allah-u Tealâ’nın dostuna dost düşmanına düşman olmaya çok önem verir; mücadelenin hızını kesenlere hiç acımaz, ‘Ruslarla anlaşsak!..’ diyenleri oracıkta yargılar ve cezasını uygulardı.
Hâl böyleyken, Çeçenistan’dan gelen iki savaşzede Şamil’in annesine çıkar ve Ruslar’ın Müslüman köylerinde işledikleri melaneti anltıp, kadıncağızı yüreğinden yaralarlar. Garibim zulme kendi uğramış gibi üzülür ve eteğini topladığı gibi oğlunun yanına koşar. Şamil, ayni anda on yerde olacak değildir ya; ellerini açar ve ‘Ne yapabilirim ki?’ diye sorar. Olacak bu ya, kadıncağızın ağzından ‘Ruslarla anlaşsan!..’ sözleri çıkar.
Şamil beyninden vurulmuşa döner, yüzünü elleriyle kapar. Karşısındaki annesi olmasa hemen mahkemeyi kurar ve dayağa başlar. Ama cenneti ayaklarının altında aradığı bir kadını, Gülçiçek Hatun gibi bir anayı incitmekten korkar.
Kadıncağız bin pişman olur ve büyük bir kararılılıkla cezalandırılmayı arzular. Hatta ‘Bak oğlum’ der, ‘Allah-u Tealâ’nın emrinden kıl kadar ayrılırsan sütümü helâl etmem sana.’
Şamil, boşa koyar dolduramaz, doluya koyar aldıramaz. Ortalığı yapış yapış bir sûkunet sarar.Fsatçılar meydanı boş bulur, dişlerinin arsından ‘Görelim bakalım!..’ diye mırıldanırlar.’Şimdi Şamil ne yapacak?’
Şamil, kimsenin aklına gelmeyen bir şey yapar. Naiplerini(Yardımcılarını) toplayıp meydana çıkar ve ‘Küffar ile anlaşalım demenin cezası 100 deynektir’ der. ‘Anam, merhameti yüzünden oyuna geldi ancak işlediği suçun manevi bedelini çok ağır ödedi. Şimdi sıra maddi cezasına geldi ki, bu cezayı o’nun varisi olan oğlu çekmeli.’
Milletin şaşkın bakışları arasında sırtından cübbesini çıkarır, yüzüne tereddütle bakan infazcıya ‘Vur, haydi durma!..’ der.
Yüz deynek bu, dile kolay…Sırtı parmak parmak kabarır, yer yer kan çıkar. Son deyneği de yiyince büyük bir sürûr ile şükür secdesine kapanır ve krize Şamil’ce bir nokta koyar
