saf deha
Profesör
Sevgililer günü ve Hz. Muhammed’in(as) doğum günü olan Mevlit Kandili aynı güne denk geldi. Gazetelerin internet sayfalarında sevgililer günü ile ilgili ne varsa yapılıyor. En iyi mesaj için yarışmalar, o güne özel çiçekler, mücevherler… Ve nice hediyelik eşyalar satışa sunulmuş ve reklamlarsa almazsanız sevgilinizi kaybedersiniz mesajı üzerine yoğunlaşıyor. Elbette sevmek güzel ve özeldir. Aynı zamanda ise mahremdir. Ama nedense o güne sıkışan bir gençlik ve mahremi unutan bir nesil yetiştirdik. Sanki Gayrı-Müslim gelenekleri ile bütünleştirdik bu özel olması gerekenleri.
Bir öz eleştiri yapmayacağım. Sevgiliye verilecek her şey güzeldir. Ama tercih kime olacaktır o günde. Mevlit kandiline mi yoksa sevgililer gününe mi? Kaçımız sevgilimizi, âlemlere rahmet olarak yarattım diyen Allah’ın sevgilisine gösterdiği sevgisi kadar samimi olacağız. Onun doğum günü için ne tür reklam, ne tür hediyeleşme, ne tür anma programı göreceğiz ve isteyeceğiz. Acaba, sevgilimizle onu sevdiğimizi göstermek için herhangi bir plan yapacak mıyız?
En inkârcı insan bile kaldıramayacağı yük ile karşılaşsa, örneğin deprem gibi Allah’ı hatırlayıp ona sığınır. İçten içe bilir ki, Rabbinden başkası ona yardım edemez. Eceli ve yaşamayı O tayin eder, rızkı da… La ilahe İllallah(Allah’tan başka ilah yoktur!) diyen bir dil, neden âlemlere rahmet olarak yarattığı ve çok önem verdiği Allah sevgilisine sevgililer günü kadar değer vermez?
Şöyle bir günümüz gerçeklerine bakalım.Evli çiftlerde boşanma oranı çok yükseldi. Eşine şiddet uygulayan hatta öldürme derecesine gelen birliktelikler var. Maddesellik ön plana çıkınca sevgiyi önemsemeyen, sevgi bağı kopmuş ilişkiler var. Her tartışmadan sonra rahatlamayı içkide, başka eşlerle aldatmalarda, sigara içmede, eve gelmeyip otelde konaklayan eşler var. Sevgili bile olamıyoruz bir süre sonra. Sevgililer gününü kutlasak, kutlasak 2-3 yıl tekrarlayan dönümünü geçmiyor bile. Peki, neden bu kadar olumsuzluklara katlanamaz olduk. Olmazsa boşanırız, olmazsa nafakasını veririz, merhabayı keseriz, ne olacak mantığı yaygınlaştı çevremizde ve böylesine maddeci olduk, duygusallığı unuttuk?
Çünkü biz gerçek sevginin ilahi bir zeminden gelmesi gerektiğini unuttuk. Allah’ı peygamberleri, din yolunda hizmet etmiş şehitleri gazileri âlimleri tanımaya çalışmıyoruz. Çocuklar orta öğretimde tarih dersinden zorlanıyor ve hatta sadece geçmek için çalışıyorlar. Ecdadını sevmek için değil. Ecdadının Allah dostlarına verdiği değeri de bilmiyorlar. Eğer Allah’ı tanısalar, eğer tarihine sarılsalar, eğer kardeşliği bu sevginin içinde arasalar, sevgililer günü “Valentina Day” olarak yaşanmayacaktı. Barlara, kafelere, diskolara gidip mahrem paylaşımları aleni yapmayacaklardı. Sevgide hırsızlık diyorum bu paylaşımlara. Bu sevgilerse hızla ölüyor. Kısa bir paylaşım sonrasında sihrini yok ediyor. Gitmesi gereken noktanın uzaklığı yabancıların gelenek ve kültürüne bağrımızı açtığımız ölçüde azalıyor. Basit gibi görünüyor ama çok önemli bir dönüm noktasındayız. Avrupa bizi kısmen içlerine almak için oyluma yapıyormuş. Demek ki daha onlara tam manasıyla benzemedik…
Eğer biz Allah’ı sevseydik kulu Hz. Muhammedi(as) sevseydik onların ilahi yolunu da severdik. Onlara özenirdi çocuklarımız. Her sözünü bir emir kabul ederdik seve, seve… Büyük devlet biz olurduk Amerika yerine. Kâinatın rabbi bizim rabbimizse bunun gerçek olması ne kadar kolay olurdu aslında. Böyle olmamak için ihlâsımızı kaybedip küfre içimizde hızla yayılan ihtilaflar ile teslim oluyoruz maalesef. Yinede olumlu düşünüyorum. Düşünmeliyim de…
Sevgililer gününde sevgilimizle Mevlit kandilinin mana ve ehemmiyetini idrak etmeye hepimiz davet ediyorum. Sanki mübarek Peygamberimiz doğmuş, sevinç ve nurunu ilahi eksende yaşıyormuşçasına… Sizce de kulağa hoş gelmiyor mu? En azından bu şekilde yapmış olduğunuz ilahi terapi sayesinde bir psikologa ihtiyacınız olmadığı anlayacaksınız da… Size garanti veriyorum… Kandilinizi ve sevginizi kutluyorum.
Saffet Kuramaz
Bir öz eleştiri yapmayacağım. Sevgiliye verilecek her şey güzeldir. Ama tercih kime olacaktır o günde. Mevlit kandiline mi yoksa sevgililer gününe mi? Kaçımız sevgilimizi, âlemlere rahmet olarak yarattım diyen Allah’ın sevgilisine gösterdiği sevgisi kadar samimi olacağız. Onun doğum günü için ne tür reklam, ne tür hediyeleşme, ne tür anma programı göreceğiz ve isteyeceğiz. Acaba, sevgilimizle onu sevdiğimizi göstermek için herhangi bir plan yapacak mıyız?
En inkârcı insan bile kaldıramayacağı yük ile karşılaşsa, örneğin deprem gibi Allah’ı hatırlayıp ona sığınır. İçten içe bilir ki, Rabbinden başkası ona yardım edemez. Eceli ve yaşamayı O tayin eder, rızkı da… La ilahe İllallah(Allah’tan başka ilah yoktur!) diyen bir dil, neden âlemlere rahmet olarak yarattığı ve çok önem verdiği Allah sevgilisine sevgililer günü kadar değer vermez?
Şöyle bir günümüz gerçeklerine bakalım.Evli çiftlerde boşanma oranı çok yükseldi. Eşine şiddet uygulayan hatta öldürme derecesine gelen birliktelikler var. Maddesellik ön plana çıkınca sevgiyi önemsemeyen, sevgi bağı kopmuş ilişkiler var. Her tartışmadan sonra rahatlamayı içkide, başka eşlerle aldatmalarda, sigara içmede, eve gelmeyip otelde konaklayan eşler var. Sevgili bile olamıyoruz bir süre sonra. Sevgililer gününü kutlasak, kutlasak 2-3 yıl tekrarlayan dönümünü geçmiyor bile. Peki, neden bu kadar olumsuzluklara katlanamaz olduk. Olmazsa boşanırız, olmazsa nafakasını veririz, merhabayı keseriz, ne olacak mantığı yaygınlaştı çevremizde ve böylesine maddeci olduk, duygusallığı unuttuk?
Çünkü biz gerçek sevginin ilahi bir zeminden gelmesi gerektiğini unuttuk. Allah’ı peygamberleri, din yolunda hizmet etmiş şehitleri gazileri âlimleri tanımaya çalışmıyoruz. Çocuklar orta öğretimde tarih dersinden zorlanıyor ve hatta sadece geçmek için çalışıyorlar. Ecdadını sevmek için değil. Ecdadının Allah dostlarına verdiği değeri de bilmiyorlar. Eğer Allah’ı tanısalar, eğer tarihine sarılsalar, eğer kardeşliği bu sevginin içinde arasalar, sevgililer günü “Valentina Day” olarak yaşanmayacaktı. Barlara, kafelere, diskolara gidip mahrem paylaşımları aleni yapmayacaklardı. Sevgide hırsızlık diyorum bu paylaşımlara. Bu sevgilerse hızla ölüyor. Kısa bir paylaşım sonrasında sihrini yok ediyor. Gitmesi gereken noktanın uzaklığı yabancıların gelenek ve kültürüne bağrımızı açtığımız ölçüde azalıyor. Basit gibi görünüyor ama çok önemli bir dönüm noktasındayız. Avrupa bizi kısmen içlerine almak için oyluma yapıyormuş. Demek ki daha onlara tam manasıyla benzemedik…
Eğer biz Allah’ı sevseydik kulu Hz. Muhammedi(as) sevseydik onların ilahi yolunu da severdik. Onlara özenirdi çocuklarımız. Her sözünü bir emir kabul ederdik seve, seve… Büyük devlet biz olurduk Amerika yerine. Kâinatın rabbi bizim rabbimizse bunun gerçek olması ne kadar kolay olurdu aslında. Böyle olmamak için ihlâsımızı kaybedip küfre içimizde hızla yayılan ihtilaflar ile teslim oluyoruz maalesef. Yinede olumlu düşünüyorum. Düşünmeliyim de…
Sevgililer gününde sevgilimizle Mevlit kandilinin mana ve ehemmiyetini idrak etmeye hepimiz davet ediyorum. Sanki mübarek Peygamberimiz doğmuş, sevinç ve nurunu ilahi eksende yaşıyormuşçasına… Sizce de kulağa hoş gelmiyor mu? En azından bu şekilde yapmış olduğunuz ilahi terapi sayesinde bir psikologa ihtiyacınız olmadığı anlayacaksınız da… Size garanti veriyorum… Kandilinizi ve sevginizi kutluyorum.
Saffet Kuramaz
