Seni seviyorum anne.
Yüzüne hiç söyleyemedim sevgimi.
Ya utandım, yada herneyse işte...
Büyüdükçe biraz daha uzaklaştım sanki sevgiden.
Yıllar ömrümü törpülerken, biraz daha katılaştı ruhum.
Bana ne oldu anne?
Oysa ki senin bir parçandım ben,
Senin şefkatinle yoğrulmuştu hamurum.
Kim dokundu kirli elleriyle bedenime?
Kim değiştirdi beni bu denli?
Yardım et!
Yardım et anne!
Boğazıma kadar gömülmüşüm pisliğe.
Sağım, solum sahte insanlarla dolmuş.
Yüzüme gülmüş, arkamdan sövmüşler.
Uzat elini kurtar beni anne, nefes alamıyorum.
Üzerime titrerdin her ağladığımda,
"Ceylan gözlü kızım ağlama, yazık o güzel gözlerine" derdin.
Gözlerimi oydular anne,
Göremez oldum kötülükleri.
El yordamıyla ararken mutluluğu,
Düştüm, parçalandı dizlerim yara bere içinde.
Uzat elini çek çıkar beni bu insancıkların arasından.
Yüzüne hiç söyleyemedim belki ama şimdi haykırıyorum,
Seni seviyorum anne.
Hem de hiç kimseyi sevmediğim kadar,
Seni seviyorum...