Ah Min'el AŞK
Kıdemli Üye
- Katılım
- 7 Haz 2008
- Mesajlar
- 5,481
- Tepkime puanı
- 1,108
- Puanları
- 113
- Web sitesi
- askinelinden.wordpress.com
Seher Yusuf, kızı Emine Nur’un düğününe gelemedi
Çünküo kadîm bir başörtüsü mağduresi idi. Hz. Yusuf misali zindanlaraatılarak bedel ödemişti. Çünkü kızların, Emine Nur’ların hür ve özgüryüksek tahsil yapabilmesi için Kenan Evren’leri telgraf ile protestoetmişti. Çünkü o bir Kur’an kursu öğretmeni idi; Kur’an kursuöğretmeninin paşalara telgraf çekmek ne haddine idi.
Ve Seher Yusuf zindandan çıkınca göğüs kanseri oldu.. Ameliyatınıyapmak bana nasib oldu. Babası kahrından elden ayaktan, çaydan,ekmekten kesildi. Seher’in, öğretmenin tedavileri için hastane hastanedolaşırken eşi de kalb hastası oldu; bilmem kaç kez ölümden döndü. AmaSeher dönemedi. Mücadele mirasını ve gencecik bedenini Emine’lere,Nur’lara ve dünya kıyl-ü kal’ini biz dünyalılara bırakıp Emir Sultankabristanlığından terk-i dünya eyledi. Gidiş o gidiş.
Önceki hafta kızı Emine Nur’u gelin ettik. Annesi düğüne gelemedi; amaEmine Nur bembeyaz gelinliği ve de annesinin örneklediği bembeyaztesettürü ile mezarı başına koştu. Düğün alayı da peşinden. Eminecikannesinin mezarına sarıldı, öptü, ağladı, vedalaştı. Vedalaşma uzunsürdü. Sanki Emirsultan’dan İstanbul’a, yeni evine gelinim olarakhicret ve hüccet için uzun uzun ayakta, gözyaşlarını yutkunarak huzurdabekledi. Sanki annesinin mezardan eline sallayıp ‘Güle güle yavrum,merak etme emin ellerdesin, ben de emin eldeyim’ demesini bekledi.Alayımızı da ağlattı. En çok da babası ağladı; o kadar ki daha fazladayanamayıp kızının kolları arasına yığıldı. O da bedenini kızınınkollarına, kuşçuk kucağına bıraktı, çünkü dizleri taşıyamadı kuşçukbedenini.
İkinci annesi ve yoldaşı Müşerref hocahanım; en çok ağlayan ikincikişiydi. O hem meslekte, hem de ailede Seher hanım’ın selefi olmuştu.Emine’yi Seher ablasının kendine bir emaneti bilmiş; kendi kızı, odaarkadaşı, sırdaşı Hüdaya’dan bir kelimelik dahi ayırmadan, abla şefkatiile bugünlere o taşımıştı.
Üçüncü en çok ağlayan kişi 83’lük dede İbrahim efendi idi. Seher Yusuföldüğünde, o delikanlı baba çökmüş; ilk günden bugüne gece gündüz onabelki en çok o yanmış ve bu yüzden en çok o ihtiyarlamıştı; ama düğünalayından önce mezarlığa varmış; fakat dizleri daha fazla onu kızınınmezarı başına taşıyamamış veya annesi ile kızını baş başa bırakmakiçin; iki kabir beride çöke yazmıştı.
Evet Sibel Eraslan kardeşim; gelemediğin düğünün en can evinden vurucuperdesini Emirsultan’da gördük. Sen iyi ki bu perdeyi görmedin. YoksaYeni Akit’teki yazında bizi daha da çok ağlatırdın veya ağlamaktan hiçyazamazdın. Kalemine, yüreğine sağlık Sibel bacım. Başörtüsü mağdurlarıile ilgili duygu yüklü pek çok yazını duygulanarak okudum. Kızımderinden, sen yürekten yazıyorsun. Kalemleriniz, yüreklerinize sağlık.Seni okumasaydım, bu hafta yazamayacaktım. Çünkü Davet ve Tebliğisminde bir sunum için hazırlanıyorum; zamanım kalmadı ve ben sizlergibi de çabuk yazıp konuşamıyorum.
Düğünün İstanbul perdesinde Seher Yusuf’un dostları, hepimizin dostlarıvardı: Ümit Meriç, Mustafa İslamoğlu hocamdan Hatay Milletvekili Dr.Mehmet Sılay’dan Küçükçekmece Belediye Başkanı Aziz Yeniay’a, YıldızRamazanoğlu’dan Aysel Turgut’a.. Bizleri, Emine Nur Bengisu’yu yalnızbırakmadığınız, teselli olduğunuz için pek çok teşekkürler.
Düğünde ilahiler ve özgün Rumeli türküleri çalındı. Gelinimizin babasıve ben amcası Rumeliliyiz, Balkan Türklerindeniz. Oralarda, hiçbirokulda ve kamusal alanda başörtüsü kısıtlaması yok. Aksiyon dergisininEkim 2. sayısına bakın; ne Atina’da, ne Selanik’te, ne Manastır’da, neSofya’da ve ne de Üsküp’te yok öyle şey. Onun içindir ki oralarda 3000kızımız özgürce okuyabiliyor. Utanması gerekenlere ibret olsun...
Şimdi Emine Nur başörtülü bir fizik öğretmeni ve başörtüsükarşıtlarından henüz kurtulamadı. Onun için Cıvıltı Öğrenci Kulübündeminiklere gönüllü İngilizce dersi veriyor. Ama aklı fiziköğretmenliğinde; atanmayı bekliyor, içi titreyerek. Çünkü işe başladığıgün ceberutlar, çağın gerisindekiler, Demokles’in kılıçları ensesindeolacak. Kılıçların, altıokların gölgesinde öğretmenlik yapacak.. Veyaevinde oturacak. Ve altıoklular zafer kazanmış, mutlu olmuş olarakkadeh tokuşturacaklar.
Bu bir travma değil de nedir?.. Anasını mezara, kızını mezraya, yokyok; kazların peşine. Ama yok öyle yağma. Artık Yıldız Ramazanoğulları,Fatma Karabıyık Barbarosoğulları, Sibel Eraslanlar, Gülay Göktürkler,Nazlı Ilıcaklar, Nuray Mert’ler, Nihal Bengisu Karacalar, FatmaŞahinler ve niceleri yetişti. Onlar İstanbul’dan Viyana’ya, Paris’e,Erivan’a özgürlük kalemleri ile yeni medeniyet ufukları çiziyor.Mezralarda değil, ekranlarda, kürsülerde, İpek Yollarında, EdebiyatDergilerinde, yazıp konuşuyor ve koşuyorlar. İyi bir menzildeler. Vesular da hızla mecraına koşuyor. Statükocular da, skolastikler de belkibir gün yetişirler inşallah. Şimdilik tıknefesteler. Kendilerine de,kovaladıklarına da bu yarışta yürek, akıl, izan, insaf ve nefesdiliyorum.
Evet biz buyuz... Kalem de tesettür de hicab da edep de özgürlük demahpusluk da bizim için. Gözyaşı da düğün de ölüm de.. Yokuşları elbirlik aşarız bi’iznillâh.
Bir gün Kevser’in başında buluşmak dileğiyle.
Nihat Bengisu
Çünküo kadîm bir başörtüsü mağduresi idi. Hz. Yusuf misali zindanlaraatılarak bedel ödemişti. Çünkü kızların, Emine Nur’ların hür ve özgüryüksek tahsil yapabilmesi için Kenan Evren’leri telgraf ile protestoetmişti. Çünkü o bir Kur’an kursu öğretmeni idi; Kur’an kursuöğretmeninin paşalara telgraf çekmek ne haddine idi.
Ve Seher Yusuf zindandan çıkınca göğüs kanseri oldu.. Ameliyatınıyapmak bana nasib oldu. Babası kahrından elden ayaktan, çaydan,ekmekten kesildi. Seher’in, öğretmenin tedavileri için hastane hastanedolaşırken eşi de kalb hastası oldu; bilmem kaç kez ölümden döndü. AmaSeher dönemedi. Mücadele mirasını ve gencecik bedenini Emine’lere,Nur’lara ve dünya kıyl-ü kal’ini biz dünyalılara bırakıp Emir Sultankabristanlığından terk-i dünya eyledi. Gidiş o gidiş.
Önceki hafta kızı Emine Nur’u gelin ettik. Annesi düğüne gelemedi; amaEmine Nur bembeyaz gelinliği ve de annesinin örneklediği bembeyaztesettürü ile mezarı başına koştu. Düğün alayı da peşinden. Eminecikannesinin mezarına sarıldı, öptü, ağladı, vedalaştı. Vedalaşma uzunsürdü. Sanki Emirsultan’dan İstanbul’a, yeni evine gelinim olarakhicret ve hüccet için uzun uzun ayakta, gözyaşlarını yutkunarak huzurdabekledi. Sanki annesinin mezardan eline sallayıp ‘Güle güle yavrum,merak etme emin ellerdesin, ben de emin eldeyim’ demesini bekledi.Alayımızı da ağlattı. En çok da babası ağladı; o kadar ki daha fazladayanamayıp kızının kolları arasına yığıldı. O da bedenini kızınınkollarına, kuşçuk kucağına bıraktı, çünkü dizleri taşıyamadı kuşçukbedenini.
İkinci annesi ve yoldaşı Müşerref hocahanım; en çok ağlayan ikincikişiydi. O hem meslekte, hem de ailede Seher hanım’ın selefi olmuştu.Emine’yi Seher ablasının kendine bir emaneti bilmiş; kendi kızı, odaarkadaşı, sırdaşı Hüdaya’dan bir kelimelik dahi ayırmadan, abla şefkatiile bugünlere o taşımıştı.
Üçüncü en çok ağlayan kişi 83’lük dede İbrahim efendi idi. Seher Yusuföldüğünde, o delikanlı baba çökmüş; ilk günden bugüne gece gündüz onabelki en çok o yanmış ve bu yüzden en çok o ihtiyarlamıştı; ama düğünalayından önce mezarlığa varmış; fakat dizleri daha fazla onu kızınınmezarı başına taşıyamamış veya annesi ile kızını baş başa bırakmakiçin; iki kabir beride çöke yazmıştı.
Evet Sibel Eraslan kardeşim; gelemediğin düğünün en can evinden vurucuperdesini Emirsultan’da gördük. Sen iyi ki bu perdeyi görmedin. YoksaYeni Akit’teki yazında bizi daha da çok ağlatırdın veya ağlamaktan hiçyazamazdın. Kalemine, yüreğine sağlık Sibel bacım. Başörtüsü mağdurlarıile ilgili duygu yüklü pek çok yazını duygulanarak okudum. Kızımderinden, sen yürekten yazıyorsun. Kalemleriniz, yüreklerinize sağlık.Seni okumasaydım, bu hafta yazamayacaktım. Çünkü Davet ve Tebliğisminde bir sunum için hazırlanıyorum; zamanım kalmadı ve ben sizlergibi de çabuk yazıp konuşamıyorum.
Düğünün İstanbul perdesinde Seher Yusuf’un dostları, hepimizin dostlarıvardı: Ümit Meriç, Mustafa İslamoğlu hocamdan Hatay Milletvekili Dr.Mehmet Sılay’dan Küçükçekmece Belediye Başkanı Aziz Yeniay’a, YıldızRamazanoğlu’dan Aysel Turgut’a.. Bizleri, Emine Nur Bengisu’yu yalnızbırakmadığınız, teselli olduğunuz için pek çok teşekkürler.
Düğünde ilahiler ve özgün Rumeli türküleri çalındı. Gelinimizin babasıve ben amcası Rumeliliyiz, Balkan Türklerindeniz. Oralarda, hiçbirokulda ve kamusal alanda başörtüsü kısıtlaması yok. Aksiyon dergisininEkim 2. sayısına bakın; ne Atina’da, ne Selanik’te, ne Manastır’da, neSofya’da ve ne de Üsküp’te yok öyle şey. Onun içindir ki oralarda 3000kızımız özgürce okuyabiliyor. Utanması gerekenlere ibret olsun...
Şimdi Emine Nur başörtülü bir fizik öğretmeni ve başörtüsükarşıtlarından henüz kurtulamadı. Onun için Cıvıltı Öğrenci Kulübündeminiklere gönüllü İngilizce dersi veriyor. Ama aklı fiziköğretmenliğinde; atanmayı bekliyor, içi titreyerek. Çünkü işe başladığıgün ceberutlar, çağın gerisindekiler, Demokles’in kılıçları ensesindeolacak. Kılıçların, altıokların gölgesinde öğretmenlik yapacak.. Veyaevinde oturacak. Ve altıoklular zafer kazanmış, mutlu olmuş olarakkadeh tokuşturacaklar.
Bu bir travma değil de nedir?.. Anasını mezara, kızını mezraya, yokyok; kazların peşine. Ama yok öyle yağma. Artık Yıldız Ramazanoğulları,Fatma Karabıyık Barbarosoğulları, Sibel Eraslanlar, Gülay Göktürkler,Nazlı Ilıcaklar, Nuray Mert’ler, Nihal Bengisu Karacalar, FatmaŞahinler ve niceleri yetişti. Onlar İstanbul’dan Viyana’ya, Paris’e,Erivan’a özgürlük kalemleri ile yeni medeniyet ufukları çiziyor.Mezralarda değil, ekranlarda, kürsülerde, İpek Yollarında, EdebiyatDergilerinde, yazıp konuşuyor ve koşuyorlar. İyi bir menzildeler. Vesular da hızla mecraına koşuyor. Statükocular da, skolastikler de belkibir gün yetişirler inşallah. Şimdilik tıknefesteler. Kendilerine de,kovaladıklarına da bu yarışta yürek, akıl, izan, insaf ve nefesdiliyorum.
Evet biz buyuz... Kalem de tesettür de hicab da edep de özgürlük demahpusluk da bizim için. Gözyaşı da düğün de ölüm de.. Yokuşları elbirlik aşarız bi’iznillâh.
Bir gün Kevser’in başında buluşmak dileğiyle.
Nihat Bengisu