Kırmızı_zambaK
Profesör
Hazreti Ömer (r.a) efendimizin mübarek adetlerindendi ki, her zaman camiye erken giderlerdi. Bir gün yine mescidi şerife erkenden giderken, bir çocuğun koşarak, acele acele camiye gittiğini gördü. Hz. Ömer (r.a) çocuğa:
- "Yavrum, ne oldu böyle acele acele camiye koşuyorsun?" dedi. Çocuk:
- "Namaza gidiyorum efendim, namaz vakti yaklaştı, abdestim yok, ezan okunmadan abdest alacağım." dedi. Hz.... Ömer (r.a):
- "Yavrum, sen daha küçüksün, sana namaz farz olmamıştır" buyurdu. Çocuk:
- "Efendim, bu işin büyüğü, küçüğü olur mu? Dün benden küçük bir çocuk vefat etti" dedi.
Hz. Ömer (r.a) çocuğun bu sözlerinden çok duygulandı, bu sözleri çocuktan işitince çok ağladı. "Ya Rabbi! Bu çocuk ne iyi, ne akıllı çocuk!" buyurdu.
- "Yavrum, ne oldu böyle acele acele camiye koşuyorsun?" dedi. Çocuk:
- "Namaza gidiyorum efendim, namaz vakti yaklaştı, abdestim yok, ezan okunmadan abdest alacağım." dedi. Hz.... Ömer (r.a):
- "Yavrum, sen daha küçüksün, sana namaz farz olmamıştır" buyurdu. Çocuk:
- "Efendim, bu işin büyüğü, küçüğü olur mu? Dün benden küçük bir çocuk vefat etti" dedi.
Hz. Ömer (r.a) çocuğun bu sözlerinden çok duygulandı, bu sözleri çocuktan işitince çok ağladı. "Ya Rabbi! Bu çocuk ne iyi, ne akıllı çocuk!" buyurdu.