Sakın Elveda Deme Bana

Sakın Elveda Deme Bana

Gideceksen
Sakın elveda deme bana,
Sen elveda deyınce bana
Elveda diyor bahar,kuşlar elveda
Hayaller elveda diyor,sevenler elveda
Sen elveda deyınce bana
Sararan hayaller sarıyor her yanımı
Sonra hayat elveda diyor,dostlar elveda
Sakın elveda deme bana
Sen elveda deyınce bana
Ölüm rüzgarı esiyor sagımda solumda
Yalnızlık kol geziyor sımdı her yanımda
Senden sonra kaybolan ruyalarımda
Sana hasret kalıyorum sen deyınce elveda
Soğuk bir kış günü kaybettim seni
Issız bir bınanın sessız bır koridorunda
Bir beyaz mendil kaldı senden bana ,
Bir kırmızı gül, elimde hatıra.
Melek kadar masum hayallerin,
Nebi duası kadar derin gözlerin,
Benı mutlu eden o güzel sözlerin,
Hepsi elveda diyor, hepsi elveda.
Hızır çeşmesi kadar cömert kalbine
Musa sırrı kadar sırlı sözlerine
Dınleyınce özlediğim o güzel sohbetıne
Hasret kalıyorum sen deyince elveda
Karanlık bir sonbaharı yaşıyor gönlüm,
Yağmurla beraber,ağlayan ağaçlarla beraber
Gönül yangınımın külleri savruluyor her yerde
Savrulan mektuplarla ,yapraklarla beraber
Ağlama diyerek o sımsıcak sarılışını
Bır beden ayrılan CAN gibi benden ayrılışını
Bir sabah buğusu kadar taze gözyaşlarını
Hatırla ve sakın elveda deme bana.

GİTTİN


Gittin...
Ben, arkandan sadece baktim.
Oysa; soyleyecek o kadar cok seyim vardi ki...
"Gidersen iyiye dair ne varsa icimde yitirecegim hepsini.
Gidersen sonecek icimdeki ates
ve bir daha hic kimse yakamayacak.
Gidersen karanliga mahkum edeceksin gunlerimi
O karanlikta yolumu kaybedecegim" diyecektim sana.
Konusamadim...

Gittin...
Gidisini gormemek icin gozlerimi kapattim
Oylesine acidiki icim, tutup koparsalardi kolumu
bacagimi bu kadar aci duymazdim.
Acim yas olup akmaliydi gozlerimden.
Aglayamadim...

Gittin...
Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa
Tutkum seninle olmakti, tutkum teninde erimek,
tutkum hayati seninle sadece paylasmakti.
Anlatamadim...

Gittin...
Gidisini onlemek icin tutmak vardi ellerinden
Ellerim degil miydi her dokunusumda seni urperten?
Urperdin yine biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini
Gitmek icin biriktirdigin butun cesaretin kaybolurdu.
Tutamadim.

Gittin...
Bir yikim gibiydi gidisin
Sen adim adim uzaklasirken benden
Cokup kaldi bedenim oldugu yere
Nice terk edislere dayanan yurek bu kez yenilmisti
Bu kadar zayif degildim ben kalkmaliydim.
Kalkamadim...

Gittin...
Oysa geldigin gun gidecegini biliyordum
Hazirdim gidisine,
Kacak zamanlari yasiyorduk
Zaman bitecek ve sen gidecektin
Bense, gidisinin ertesi gunu
Hayatima kaldigim yerden yeniden baslayacaktim.
Baslayamadim...

Gittin...
Bir sey soyledin mi giderken?
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "seni seviyorum" dedin mi?
"Bekle beni donecegim" diye umut verdin mi?
Beynim oylesine ugulduyorduki.
Duyamadim...

Gittin...
Nereye gittigin onemli degildi
Binlerce kilometre uzakta da olsan,
iki metre otemde de farketmiyordu.
Artik yoktun ve asil bu dusunce beni felc ediyordu.
Kurtulmaliydim senden,
bu yokluk duygusundan kurtulmaliydim.
Kurtulamadim...

Gittin...
Unutulanlarin arasina katilmaliydim
Anilari bir sandiga koyup
hayati bir yerinden yakalamaliydim.
Bu ask noktalanmaliydi, bu sevdadan vazgecmeliydim.
Yapamadim...

Gittin...
Bir okyanusun ortasinda
tek kuregi kaybolmus sandalda
Dev dalgalarla bogusan bir denizciyim simdi.
Bil ki; sevmekten vazgecmedim seni,
Bil ki; seninle birlikte sevdani da tasiyacagim yuregimde,
Bil ki; seni Unutamadim...


mehmet coskundeniz

YOL BİTTİ

"Ömür biter, yol bitmez" der eskiler
Yalan !
Yollar da biter
aşklar bittiği zaman ...


Şahidimdir ayışığı
Bir hücre gibi küçük
o evin odasında
sadece sen
ve şarap
meze mi?
aşk ...yine aşk ...

Sonra şafak sökmeden
uzayıp giden yollar.
Bir daha nerde
ne zaman?
"İlk fırsatta ...
Ve her zaman ..."
Yıllar, yollarda geçti.
Ilgazların karında,
Ankara soğuğunda ...
Şimdiyse ...Ne sen varsın
ne de o küçük odan ...
Ne yollar var gidilen
Ne gidilecek olan ...
Belli ki gelen ölüm ...
yol bitti artık gülüm ...
Doğan Özdemir

teşekkür arzu her şey için allah gerçek aşkı bulanlarda ölmeden ölenlerden eylesin