ArZu
GülenAy
- Katılım
- 7 Haz 2006
- Mesajlar
- 30,610
- Tepkime puanı
- 2,100
- Puanları
- 0
- Konum
- Kayıp Şehir...
- Web sitesi
- www.arzuzum.blogcu.com
Şahane Bir Aşkın Hikayesi!..
21 senelik evlilikten sonra bir erkek olarak "aşk ışıltısını" canlı tutmanın yeni bir yolunu buldum. Bir süre önce, "başka hem de bambaşka bir kadınla" yemeğe çıkmaya başladım ve bu aslında sevgili eşimin fikriydi.
Bir gün eşim, beni çok şaşırtarak: "Biliyorum ki onu da seviyorsun,hem de çok seviyorsun." dedi
Şiddetle itiraz ettim: "Ama ben seni seviyorum!!!"
"Biliyorum ama aynı zamanda onu da seviyorsun. Ona da zaman ayırman gerekiyor." dedi.
Karımın, ziyaret etmemi istediği "başka kadın", 19 yıldır dul olan annemdi.
İşlerimin fazlalığı ve 3(üç) çocuğumun beklentileri sebebiyle annemi görme fırsatı pek bulamıyordum. O akşam annemi yemeğe ve ardından sinemaya davet ettim. Endişelendi ve hemen "İyi misin, her şey yolunda mı?" diye sordu. Annem de geç saatte gelen bir telefonun veya sürpriz bir davetin mutlaka kötü bir anlamı olacağından şüphelenen mizaç,huydaki kadınlardan birisiydi.
"Seninle beraber ikimizin biraz zaman geçirmemizin güzel olacağını düşündüm" diye cevapladım. Sadece ikimiz mi?.." Biraz düşündü ve "Çok isterim" diye cevap verdi. Cuma, iş çıkışı onu almaya giderken kendimi biraz gergin hissediyordum. Eve vardığımda fark ettim ki o da, randevumuzdan ötürü hafif gergin görünüyordu. Kapısının önünde, mantosunu çoktan giymiş bir
şekilde bekliyordu. Saçlarına çeki güzen vermiş ve üzerinde babamla kutladıkları son evlilik yıldönümlerinde giydiği elbise vardı. Bana melekler kadar ışıltılı bir yüzle gülümsedi.
Arabaya bindiğimizde bana dönerek, "arkadaşlarıma oğlumla dışarı çıkacağımı söyledim ve gerçekten çok etkilendiler" dedi. "Randevumuzun nasıl geçtiğini duymak için sabırsızlanıyorlar." Gittiğimiz restoran, çok şık olmasa da sevimli, sıcak ve servisin kaliteli olduğu bir mekândı. Annemse, bir kraliçe edasıyla koluma girdi. Yerimize oturduktan sonra ona menüyü okumam gerekmişti, çünkü
küçük yazıları göremiyordu. Ben daha menünün ortalarındayken annemin nemli,ıslak gözlerle ve nostaljik bir gülüşle bana bakmakta olduğunu fark ettim:
"Eskiden, sen küçükken, menüleri okuyan bendim, sense meraklı bakışlarla beni dinlerdin" dedi. Ben de gülümsedim: "O zaman, şimdi senin rahat rahat oturma sıran ve ben de okuyarak borcumu azıcık da olsa belki ödeyebilirim" dedim. Yemek boyunca muhabbetimiz çok güzeldi, mutad dışı, alışılmadık hiçbir şey olmadı ama eskilerden ve hayatlarımızdaki yeniliklerden bahsederek kaybettiğimiz zamanın birazını telafi etmeye çalıştık. O kadar çok konuştuk ve eğlendik ki sinemadaki filmin saatini kaçırdık. Akşam annemi bırakırken; "Seninle tekrar bir akşam dışarı çıkmak isterim ama ancak bu sefer benim seni davet etmeme izin ver" dedi ve bir akşam tekrar buluşmakta karar kıldık. Eve geldiğimde eşim yemeğin nasıl geçtiğini sordu:
"Çok güzel,şahane, bam başka bir gece geçirdik."dedim. "Hayal edebileceğimin de çok üstündeydi."
Birkaç gün sonra annem aniden ciddi bir kalp krizi sonucu vefat etti. Vefatı o kadar ani olmuştu ki onun için bir şey daha yapma şansım olmamıştı. Biraz zaman geçtikten sonra evime, annemle yemek yediğimiz restorandan, ödenmiş 2(iki) kişilik bir yemek faturası ve üzerine iliştirilmiş bir not yollandı:
"Oğlum, bu faturayı önceden ödedim, çünkü seninle kararlaştırdığımız randevu gününe gelemeyeceğimden neredeyse %100 emindim. Yine de 2(iki) kişilik bir yemek ayarladım çünkü bu sefer eşinle beraber gitmenizi istiyorum. Seninle olan o günkü randevumuzun benim için ne anlam ifade ettiğini bilemezsin.Seni Seviyorum."
O esnada, "Seni Seviyorum" demenin ve hayatta değer verdiğimiz o insanlara hak ettikleri zamanı ayırmanın ne kadar önemli olduğunu anladım.
Hayatta hiçbir şey ailenizden daha önemli değildir. Onlara hak ettikleri zamanı ve ilgiyi gösterin, çünkü böyle şeyleri erteleyebileceğiniz "başka bir zaman"ı her istediğinizde yakalayamayabilirsiniz.
HAYATIMIZDAKİ EN DEĞERLİ AŞKIMIZ TÜM ANNELERE
21 senelik evlilikten sonra bir erkek olarak "aşk ışıltısını" canlı tutmanın yeni bir yolunu buldum. Bir süre önce, "başka hem de bambaşka bir kadınla" yemeğe çıkmaya başladım ve bu aslında sevgili eşimin fikriydi.
Bir gün eşim, beni çok şaşırtarak: "Biliyorum ki onu da seviyorsun,hem de çok seviyorsun." dedi
Şiddetle itiraz ettim: "Ama ben seni seviyorum!!!"
"Biliyorum ama aynı zamanda onu da seviyorsun. Ona da zaman ayırman gerekiyor." dedi.
Karımın, ziyaret etmemi istediği "başka kadın", 19 yıldır dul olan annemdi.
İşlerimin fazlalığı ve 3(üç) çocuğumun beklentileri sebebiyle annemi görme fırsatı pek bulamıyordum. O akşam annemi yemeğe ve ardından sinemaya davet ettim. Endişelendi ve hemen "İyi misin, her şey yolunda mı?" diye sordu. Annem de geç saatte gelen bir telefonun veya sürpriz bir davetin mutlaka kötü bir anlamı olacağından şüphelenen mizaç,huydaki kadınlardan birisiydi.
"Seninle beraber ikimizin biraz zaman geçirmemizin güzel olacağını düşündüm" diye cevapladım. Sadece ikimiz mi?.." Biraz düşündü ve "Çok isterim" diye cevap verdi. Cuma, iş çıkışı onu almaya giderken kendimi biraz gergin hissediyordum. Eve vardığımda fark ettim ki o da, randevumuzdan ötürü hafif gergin görünüyordu. Kapısının önünde, mantosunu çoktan giymiş bir
şekilde bekliyordu. Saçlarına çeki güzen vermiş ve üzerinde babamla kutladıkları son evlilik yıldönümlerinde giydiği elbise vardı. Bana melekler kadar ışıltılı bir yüzle gülümsedi.
Arabaya bindiğimizde bana dönerek, "arkadaşlarıma oğlumla dışarı çıkacağımı söyledim ve gerçekten çok etkilendiler" dedi. "Randevumuzun nasıl geçtiğini duymak için sabırsızlanıyorlar." Gittiğimiz restoran, çok şık olmasa da sevimli, sıcak ve servisin kaliteli olduğu bir mekândı. Annemse, bir kraliçe edasıyla koluma girdi. Yerimize oturduktan sonra ona menüyü okumam gerekmişti, çünkü
küçük yazıları göremiyordu. Ben daha menünün ortalarındayken annemin nemli,ıslak gözlerle ve nostaljik bir gülüşle bana bakmakta olduğunu fark ettim:
"Eskiden, sen küçükken, menüleri okuyan bendim, sense meraklı bakışlarla beni dinlerdin" dedi. Ben de gülümsedim: "O zaman, şimdi senin rahat rahat oturma sıran ve ben de okuyarak borcumu azıcık da olsa belki ödeyebilirim" dedim. Yemek boyunca muhabbetimiz çok güzeldi, mutad dışı, alışılmadık hiçbir şey olmadı ama eskilerden ve hayatlarımızdaki yeniliklerden bahsederek kaybettiğimiz zamanın birazını telafi etmeye çalıştık. O kadar çok konuştuk ve eğlendik ki sinemadaki filmin saatini kaçırdık. Akşam annemi bırakırken; "Seninle tekrar bir akşam dışarı çıkmak isterim ama ancak bu sefer benim seni davet etmeme izin ver" dedi ve bir akşam tekrar buluşmakta karar kıldık. Eve geldiğimde eşim yemeğin nasıl geçtiğini sordu:
"Çok güzel,şahane, bam başka bir gece geçirdik."dedim. "Hayal edebileceğimin de çok üstündeydi."
Birkaç gün sonra annem aniden ciddi bir kalp krizi sonucu vefat etti. Vefatı o kadar ani olmuştu ki onun için bir şey daha yapma şansım olmamıştı. Biraz zaman geçtikten sonra evime, annemle yemek yediğimiz restorandan, ödenmiş 2(iki) kişilik bir yemek faturası ve üzerine iliştirilmiş bir not yollandı:
"Oğlum, bu faturayı önceden ödedim, çünkü seninle kararlaştırdığımız randevu gününe gelemeyeceğimden neredeyse %100 emindim. Yine de 2(iki) kişilik bir yemek ayarladım çünkü bu sefer eşinle beraber gitmenizi istiyorum. Seninle olan o günkü randevumuzun benim için ne anlam ifade ettiğini bilemezsin.Seni Seviyorum."
O esnada, "Seni Seviyorum" demenin ve hayatta değer verdiğimiz o insanlara hak ettikleri zamanı ayırmanın ne kadar önemli olduğunu anladım.
Hayatta hiçbir şey ailenizden daha önemli değildir. Onlara hak ettikleri zamanı ve ilgiyi gösterin, çünkü böyle şeyleri erteleyebileceğiniz "başka bir zaman"ı her istediğinizde yakalayamayabilirsiniz.
HAYATIMIZDAKİ EN DEĞERLİ AŞKIMIZ TÜM ANNELERE