Saat geceyi bilmem kaç geçiyor...
Gökyüzü kapkaranlık yüzünü görmek ne mümkün bu şehirde kirden,sisten!Bak bak görünmez kaç yıldız varki?Tek bir gece bilirim yıldız dolu, yıldızların sayısı bilinmez.O gecede malum...
Yıl 1999 saat 3 küsür olmuş gece yarısı herkes yollarda, sokaklarda!Dışarısı dolmuş.
Ömrümde bu şehri bol yıldızlı gördüğüm tek gece!
Ama dilerim Rabb'imden gece yüzünü böyle gösterecekse görmeyelim istemem!
Saat geceyi bilmem kaç geçiyor bu şehirde...
Uykum yok kalem kağıt elimde...
Hepsi dost olmuş bu saatte.Kimsem yok yanımda ikisi var şuan, yazıyorum...Ben yalnızım bu kalabalık dolu şehirde.Gece deminde binlercesi yollarda, kimileri kalabalıkla, kimileri yalnız dinlemekte geceyi, kendini,derdini...
Saat geçiyor geceyi...
Kalem kağıda gitmiyor,bitmek istiyor , tükenmek istiyor tükenmeyen kalem!
Yazıyor, çiziyor,dostuz biz diyor ama...Tükenmek istiyor işte!
Kelimelerde boğuluyor,kayboluyor.
Saat geçtikçe geçiyor...
Zaman aşınmış, kelimeler nafile!Her geçen dakika bitiyor. Ve sonunda bu saatte şunu anladım.Bu şehrinde ömrü bitiyor.Her geçen dakika benim gibi onunda zamanını dolduruyor...
Tükenmez kalem gibi tükenmeyeceğini zannediyor,hayıflanıyor, ama bak kalemde tükeniyor ,zamanda, şehirde,bende...
Saat geceyi bilmem kaç geçiyor...
Anladım sonunda her an değerli!Madem bu dünya yalan.Kalkma zamanı!Her an ensemde bekleyen canım diyebilir hadi gitme zamanı!Tıpkı 99da olanlar gibi,şehirlerin tükendiği gibi.Gitmeden kalkmak lazım!Teheccüt vakti!
Bir iki üç en iyisi vakit gelmeden değerini bilmek lazım zamanın...
O kıymeti fark edip yaşayanlardan olmak lazım...
Olanlardan olmak duası ile...
Gökyüzü kapkaranlık yüzünü görmek ne mümkün bu şehirde kirden,sisten!Bak bak görünmez kaç yıldız varki?Tek bir gece bilirim yıldız dolu, yıldızların sayısı bilinmez.O gecede malum...
Yıl 1999 saat 3 küsür olmuş gece yarısı herkes yollarda, sokaklarda!Dışarısı dolmuş.
Ömrümde bu şehri bol yıldızlı gördüğüm tek gece!
Ama dilerim Rabb'imden gece yüzünü böyle gösterecekse görmeyelim istemem!
Saat geceyi bilmem kaç geçiyor bu şehirde...
Uykum yok kalem kağıt elimde...
Hepsi dost olmuş bu saatte.Kimsem yok yanımda ikisi var şuan, yazıyorum...Ben yalnızım bu kalabalık dolu şehirde.Gece deminde binlercesi yollarda, kimileri kalabalıkla, kimileri yalnız dinlemekte geceyi, kendini,derdini...
Saat geçiyor geceyi...
Kalem kağıda gitmiyor,bitmek istiyor , tükenmek istiyor tükenmeyen kalem!
Yazıyor, çiziyor,dostuz biz diyor ama...Tükenmek istiyor işte!
Kelimelerde boğuluyor,kayboluyor.
Saat geçtikçe geçiyor...
Zaman aşınmış, kelimeler nafile!Her geçen dakika bitiyor. Ve sonunda bu saatte şunu anladım.Bu şehrinde ömrü bitiyor.Her geçen dakika benim gibi onunda zamanını dolduruyor...
Tükenmez kalem gibi tükenmeyeceğini zannediyor,hayıflanıyor, ama bak kalemde tükeniyor ,zamanda, şehirde,bende...
Saat geceyi bilmem kaç geçiyor...
Anladım sonunda her an değerli!Madem bu dünya yalan.Kalkma zamanı!Her an ensemde bekleyen canım diyebilir hadi gitme zamanı!Tıpkı 99da olanlar gibi,şehirlerin tükendiği gibi.Gitmeden kalkmak lazım!Teheccüt vakti!
Bir iki üç en iyisi vakit gelmeden değerini bilmek lazım zamanın...
O kıymeti fark edip yaşayanlardan olmak lazım...
Olanlardan olmak duası ile...