-I-
Gökyüzü dumanlı bir geçit
Güneşe şehla bakar gözlerim
Yüzümdeyse vadisi şeytanların
Hadi söz bozumuna uğrat
Bilinmez lehçene saklanmış
O en mahrem kelimelerini
Vur şimdi
Cümle gürzünü
Savruk miğferimde
Şeddelenen sen yanıma
Rûbixal
Suya değen ellerimde
Kristalize buz zerrecikleri
Üşüyorum sanma sakın
Baharı saçlarına takdığımdan beri
İkliminden sıcak cemreler düşer
Karabasan doğuran topraklarıma
Sana şiirler yazmadım ben Rûbixal
Ama seni yazmadanda edemedim
Bir bilsen ne çok isterdim
Harf harf
Cümle cümle
Seni anlatıp
Kalbinin en kuytu dehlizlerine
Umarsızca zafer bayrağımı asmayı
-II-
Sen geçen damarlarıma
Derin bir ayrılık çizgisi çekiliyor
Terkinde değilim zamanın
Sedece geçmişin hayaletleri
Sahip oldu zavallı aklıma
Hale bürünen bir hayaletim yani
Ve sonrasında
Acımtrak bir çocukluk
Kalıyor avuçlarımda
Bilirmisin Rûbixal
Melalime en çok sen değersin
Gecenin açık saçık bağrında
Ah Rûbixal
Yüzüne bakan
Namasuzsuz şehirlerde
Atisini yitirir
Seni ben gibi düşlemeye yeltenen
Gayya kuyularında
Hapsolmaya namzet olur
Oysa kekeme dilimde
Başkalaşmışken anlamı yaşamın
Cehennem muştusuna
Adanmış rüzgarlar
Seni bana züleyha diye korkutuyor
Lakin ben yusuf kadar iffetli değilim
Bunu en iyi sen bilirsin Rûbixal
-III-
Aldırma dağıtsın saçlarını rüzigâr
Bırak akıp gitsin ellerinden bahar sandığın
Bilmezsin Rûbixal bilmezsin
Bir parça güneşi görmek için
Şeytanlar şûh kahkahalar atar
Ruhumun en sen saklı mecralarında
Lir ezgileri dillendirir kalemim
Dibacesi senden öncedir hazanın
Göğün maviliklerinde sen varsın
Naçar duvarların lenk suretinde
İncifer olur titrek tebessümlerce
Mahlası imlâsız yazılmış adın
Ben alıştım lehçesizliğe
Neden hâlâ
Kimse anlamıyor kelimelerimi
Bilmediğim yüzlerde lâl olur
Gümrah sayhalarım
-IV-
Susuşlarımı kimse anlamıyor
Fermansız boyun eğerim yazgıma
Ölüm değer parmak uçlarıma
Kimse senin kadar katlime
Kati demiyor Rûbixal
Kimse senin kadar
Leylâ olmuyor
Kesif yaşamın cüzzamında
Beni en iyi sen anlıyorsun
Ama hiç gel demezsin ötelerden
Bunca feryada karşın
-V-
Nây gotin Rûbixal
Zimane tune tîvance
Peygihan zir bihûriye navemeye işnî
Han serpêhâtin dawine bendemayi
Dozex zaroken
Dek-û pesar pênûs
Bermayen lâ-kes çî
Ji-boni lekerîn asîmane şorêb
Nezîh yek henase çêk la-ez
Ez-ci jibîrkirin jibîrkirin Rûbixal
Gökyüzü dumanlı bir geçit
Güneşe şehla bakar gözlerim
Yüzümdeyse vadisi şeytanların
Hadi söz bozumuna uğrat
Bilinmez lehçene saklanmış
O en mahrem kelimelerini
Vur şimdi
Cümle gürzünü
Savruk miğferimde
Şeddelenen sen yanıma
Rûbixal
Suya değen ellerimde
Kristalize buz zerrecikleri
Üşüyorum sanma sakın
Baharı saçlarına takdığımdan beri
İkliminden sıcak cemreler düşer
Karabasan doğuran topraklarıma
Sana şiirler yazmadım ben Rûbixal
Ama seni yazmadanda edemedim
Bir bilsen ne çok isterdim
Harf harf
Cümle cümle
Seni anlatıp
Kalbinin en kuytu dehlizlerine
Umarsızca zafer bayrağımı asmayı
-II-
Sen geçen damarlarıma
Derin bir ayrılık çizgisi çekiliyor
Terkinde değilim zamanın
Sedece geçmişin hayaletleri
Sahip oldu zavallı aklıma
Hale bürünen bir hayaletim yani
Ve sonrasında
Acımtrak bir çocukluk
Kalıyor avuçlarımda
Bilirmisin Rûbixal
Melalime en çok sen değersin
Gecenin açık saçık bağrında
Ah Rûbixal
Yüzüne bakan
Namasuzsuz şehirlerde
Atisini yitirir
Seni ben gibi düşlemeye yeltenen
Gayya kuyularında
Hapsolmaya namzet olur
Oysa kekeme dilimde
Başkalaşmışken anlamı yaşamın
Cehennem muştusuna
Adanmış rüzgarlar
Seni bana züleyha diye korkutuyor
Lakin ben yusuf kadar iffetli değilim
Bunu en iyi sen bilirsin Rûbixal
-III-
Aldırma dağıtsın saçlarını rüzigâr
Bırak akıp gitsin ellerinden bahar sandığın
Bilmezsin Rûbixal bilmezsin
Bir parça güneşi görmek için
Şeytanlar şûh kahkahalar atar
Ruhumun en sen saklı mecralarında
Lir ezgileri dillendirir kalemim
Dibacesi senden öncedir hazanın
Göğün maviliklerinde sen varsın
Naçar duvarların lenk suretinde
İncifer olur titrek tebessümlerce
Mahlası imlâsız yazılmış adın
Ben alıştım lehçesizliğe
Neden hâlâ
Kimse anlamıyor kelimelerimi
Bilmediğim yüzlerde lâl olur
Gümrah sayhalarım
-IV-
Susuşlarımı kimse anlamıyor
Fermansız boyun eğerim yazgıma
Ölüm değer parmak uçlarıma
Kimse senin kadar katlime
Kati demiyor Rûbixal
Kimse senin kadar
Leylâ olmuyor
Kesif yaşamın cüzzamında
Beni en iyi sen anlıyorsun
Ama hiç gel demezsin ötelerden
Bunca feryada karşın
-V-
Nây gotin Rûbixal
Zimane tune tîvance
Peygihan zir bihûriye navemeye işnî
Han serpêhâtin dawine bendemayi
Dozex zaroken
Dek-û pesar pênûs
Bermayen lâ-kes çî
Ji-boni lekerîn asîmane şorêb
Nezîh yek henase çêk la-ez
Ez-ci jibîrkirin jibîrkirin Rûbixal