Peygamberimize özlem

gül Efendimiz içimizde Sen varsın
varlığın sayesinde her şey büyülü ve her şey çok güzel
belki bazen bir kısım kopuklukların yaşandığı
ve davranışların sevimsizleştiği
tavırların kabalaştığı
ses ve solukların hırıltıya dönüştüğü de olurdu
ama hemen arkasından Senin dünyandan gelen ışık ve esintilerle
bütün bu olumsuzluklar silinir gider
düşünce ve his ufkunda sadece Sen
ve Senin o rengârenk atmosferin tüllenmeye başlar
ufukların kararması, ruhları hafakanların sarması
Senin bütün gönüllerde doğuvermene bir çağrı gibi
ne zaman bunalıma düşsek
gölgen tıpkı bir dolunay gibi gönlümüzün tepelerinde beliriverir
ve bütün kasvetleri siler-süpürür götürür
ne vakit biraz sıkışsak veya kendimize takılsak
içinde bulunduğumuz o muzlim hâl, ışığına bir çağrıymış gibi
birdenbire dört bir yanda Senin o hususî dünyanın sıcaklığı, yatıştırıcılığı
duyulmaya başlar ve sonsuzdan gelen nurlar sarar her yanımızı..
esen rüzgârlar Senin kokunu sürünür gezer
ikliminin varidâtı şelaleler gibi başımızdan aşağı boşalır
ve biz ötelerden gelen nurlarla banyo yapmışçasına serinleriz...


“Yıllar geçiyor ki, yâ Muhammed
Aylar bize hep Muharrem oldu
Akşam ne güneşli geceydi
Eyvah o da leyl-i mâtem oldu
Allah için ey Nebî-yi Mâsum
islâm’ı bırakma böyle bîkes
Bizleri bırakma böyle mazlum”
(Mehmet Akif)