ibrahimi
Has Uşak
Umut 
Özlemin Rengi Nedir Sizce?
- Konbuyu başlatan ibrahimi
- Başlangıç tarihi
efsun hayal
Profesör
özlemin rengi ne beyaz ne siyah..
yağan yağmur gibi şeffaf belki
sis gibi puslu ama ne beyaz ne gri
özlem in rengi benim için
gök mavi
...
..
.
yağan yağmur gibi şeffaf belki
sis gibi puslu ama ne beyaz ne gri
özlem in rengi benim için
gök mavi
...
..
.
aHuZaR
Can kayıp can firarda
Faydali bir konu
ibrahimi
Has Uşak
Şimdi düşündüm de siyah ve beyaz bir renk değil bilim literatüründe..
Kastım aydınlık veya karanlık
Faydali bir konu
Kastınızı anlamadım ama teşekkür ediyorum.
B.ü.S.r.A
Doçent
- Katılım
- 10 Ara 2006
- Mesajlar
- 551
- Tepkime puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 33
Eger beyaz ve siyah arasinda secim yapmak gerekirse, ben beyaz derim.. Özlersin, özledigin kadar birgün özleminin bitecegini inanirsin. Insan zaten özleminin birgün bitecegine inanmasa ayakta durabilirmi ki. Insani ayakta tutan umuttur.
TevekkuL
...
- Katılım
- 4 Mar 2007
- Mesajlar
- 1,660
- Tepkime puanı
- 12
- Puanları
- 0
- Konum
- İs. / Üs.
- Web sitesi
- mutevekkil.blogcu.com
Özlem...
Karanlık oda da beyazı aramaktır...
Işık yakılmazsa, beyazlık karanlık içinde farkedilmez...
Bir ışık gerek ki, beyaz göze çarpsın...
O da umut ışığı olsun...
Karanlık oda da beyazı aramaktır...
Işık yakılmazsa, beyazlık karanlık içinde farkedilmez...
Bir ışık gerek ki, beyaz göze çarpsın...
O da umut ışığı olsun...
ibrahimi
Has Uşak
sen cevap yazmadan önce bir şık daha eklemiştim.
Cevabını o şık yansıtıyor tevekkül.
Cevabını o şık yansıtıyor tevekkül.
-ada-
Paylaşımcı
- Katılım
- 11 Eki 2007
- Mesajlar
- 164
- Tepkime puanı
- 2
- Puanları
- 18
- Yaş
- 35
:ltf:Bu kadar güzel cevaplar yazmayın kıskanıyorum
TevekkuL
...
- Katılım
- 4 Mar 2007
- Mesajlar
- 1,660
- Tepkime puanı
- 12
- Puanları
- 0
- Konum
- İs. / Üs.
- Web sitesi
- mutevekkil.blogcu.com
Sinner
"Suskun, Hüzün-Bâz..."
Sana doğrultuyorum yönümü, yüreğimi… Saçlarımı okşayan rüzgarlara, dipteki acılara, çığ düşmüş yollara… Sensiz kalmayı kaldırmıyor yüreğim kar yüreklim, ölümüne özlüyorum seni. Hasretin yaktığı günlerle geçip gidiyor ömrüm.
Seninle bir sokak başında buluşmak, sarılmak, saçlarının kokusundan öpmek, sarılmak, doyasıya kucaklamak istiyorum…
Ama sevgim ihanetlere yazılıyor, yetmiyor gücüm, yeniğim, çaresizim, acizim. … Suya düşüyor anılar, ıslanıyor duygu tellerim, düzen tutmuyor saz… Yine de ümitliyim, yine de ümidimi yitirmeden yaşıyorum…
Ateşi sönmüş bir küldeyim, her yer karanlık; yalnız bırakılmış çöllere dönüyorum… Dön artık gittiğin diyarlardan ey sevgili… Yağmura hasret topraklar gibi çatlak çatlak dudaklarım. Çatlayan dudağım, susayan kalbim, gül kokan nefesine hasret…
Gel, özlemde gül damlıyor, gül’de özlem!.. Baktığım her kıyıda sevda kokuyor güller, ayrılıklar özlem kokuyor …
Gel, nisan yağmuru gibi yağ üzerime, söndür içimdeki ayrılık ateşini… Bil ki, sensiz hasretin ve acının yangınında kar yığını bir şarkıdır dudağımda zaman… Bil ki, sensiz bir yanı mecnundur kıyılarımın bir yanı leyla… Bir yanı Yusuf’tur kuyularımın bir yanı Züleyha… Gel Allah aşkına yeter artık...
Ey sevgili aşk ehlinin sultanı, ey aşk iksiri, güzelliklerin yüreği, sevda mevsiminin en güzel iklimi gel artık. Yıllardır ki, yüreğimi sana rehin tutuyorum, sana saklıyorum içimin gizli yollarını.
Geniş ve yeşil çayırlar gibi seriyorum yüreğimi önüne ey kar gülüm, salkım söğütler gibi eğiyorum başımı önünde. Yürek tellerimde hasret ateşleri yakıp, yıllardır bu yangınla bekliyorum seni… Gel… Bir gün güneşin ardından, yağmuru içinden taşıyan bulutlar gibi gel çorak topraklarıma… Gel artık ey çölleri cennete çeviren gül-i RaNa… Bil ki, sabrımın son sınırındayım…
Özlemin doruklarındayım, bir kanat uzaklığında gökyüzü. Oysa sen çok uzaklarda bir yerdesin biliyorum… Belki İskoçya da, belki İngiltere de, belki hiç bir yerdesin… Elimi uzatsam dokunamam… Sesini özlesem duyamam… Bil ki, her gece rüyalarımda sana geliyorum, gel demesende…
…
Ah! neylersin kınalım, dağçiçeğim neylersin. Olan oldu işte ve olanın önüne geçilmiyor. Aradan uzun yıllar geçti, gözlerim uzaklarda, sanki hep çıkıp gelecekmişsin gibi yollara baktım…
Her Ren nehrine baktığımda hep gözlerini anımsarım. Sevinçlerimizi, korkularımızı, acılarımızı anımsarım, umutlarımızı, umutsuzluklarımızı. Bir flim şeridi gibi geçer gözlerimin önünde hatıralar…
Hatırlar mısın bilmem? Her gün bu saatlerde gelip hastahanenin önünde çıkışını beklerdim. Kapıda çıkar çıkmaz koşarak gelir sarılırdın bana. Kokunu taa ciğerlerimin uc noktasına çeker sıkıca sarılırdım. “Yavaş” derdin. Beni içine mi alacaksın… Oysa elimde olsa seni alır yüreğimin içine koyar hiç bırakmazdım…
Ama şimdi hiç çıkmıyorsun içimden, her defasında dünya başıma yıkılmış bir şekil de geçiyorum o kapının önünde…
Her gece gözyaşımın şiirini yazıyorum, içimin acıdığını, içimin kanadığını çiziyorum, seni ölesiye sevdiğimi, özlediğimi söylemek bir anlam taşır mı? Özlemin rengi var mı? sarı mı, yeşil mi, mavi mi, kırmızı mı özlemin rengi?
Her akşam bir şiirde kanarsa insanın kalbi, bin acı gelip saplanırsa yüreğine, çığ gibi büyürse yalnızlığı, artık ne teselli edebilir ki…
Seninle bir sokak başında buluşmak, sarılmak, saçlarının kokusundan öpmek, sarılmak, doyasıya kucaklamak istiyorum…
Ama sevgim ihanetlere yazılıyor, yetmiyor gücüm, yeniğim, çaresizim, acizim. … Suya düşüyor anılar, ıslanıyor duygu tellerim, düzen tutmuyor saz… Yine de ümitliyim, yine de ümidimi yitirmeden yaşıyorum…
Ateşi sönmüş bir küldeyim, her yer karanlık; yalnız bırakılmış çöllere dönüyorum… Dön artık gittiğin diyarlardan ey sevgili… Yağmura hasret topraklar gibi çatlak çatlak dudaklarım. Çatlayan dudağım, susayan kalbim, gül kokan nefesine hasret…
Gel, özlemde gül damlıyor, gül’de özlem!.. Baktığım her kıyıda sevda kokuyor güller, ayrılıklar özlem kokuyor …
Gel, nisan yağmuru gibi yağ üzerime, söndür içimdeki ayrılık ateşini… Bil ki, sensiz hasretin ve acının yangınında kar yığını bir şarkıdır dudağımda zaman… Bil ki, sensiz bir yanı mecnundur kıyılarımın bir yanı leyla… Bir yanı Yusuf’tur kuyularımın bir yanı Züleyha… Gel Allah aşkına yeter artık...
Ey sevgili aşk ehlinin sultanı, ey aşk iksiri, güzelliklerin yüreği, sevda mevsiminin en güzel iklimi gel artık. Yıllardır ki, yüreğimi sana rehin tutuyorum, sana saklıyorum içimin gizli yollarını.
Geniş ve yeşil çayırlar gibi seriyorum yüreğimi önüne ey kar gülüm, salkım söğütler gibi eğiyorum başımı önünde. Yürek tellerimde hasret ateşleri yakıp, yıllardır bu yangınla bekliyorum seni… Gel… Bir gün güneşin ardından, yağmuru içinden taşıyan bulutlar gibi gel çorak topraklarıma… Gel artık ey çölleri cennete çeviren gül-i RaNa… Bil ki, sabrımın son sınırındayım…
Özlemin doruklarındayım, bir kanat uzaklığında gökyüzü. Oysa sen çok uzaklarda bir yerdesin biliyorum… Belki İskoçya da, belki İngiltere de, belki hiç bir yerdesin… Elimi uzatsam dokunamam… Sesini özlesem duyamam… Bil ki, her gece rüyalarımda sana geliyorum, gel demesende…
…
Ah! neylersin kınalım, dağçiçeğim neylersin. Olan oldu işte ve olanın önüne geçilmiyor. Aradan uzun yıllar geçti, gözlerim uzaklarda, sanki hep çıkıp gelecekmişsin gibi yollara baktım…
Her Ren nehrine baktığımda hep gözlerini anımsarım. Sevinçlerimizi, korkularımızı, acılarımızı anımsarım, umutlarımızı, umutsuzluklarımızı. Bir flim şeridi gibi geçer gözlerimin önünde hatıralar…
Hatırlar mısın bilmem? Her gün bu saatlerde gelip hastahanenin önünde çıkışını beklerdim. Kapıda çıkar çıkmaz koşarak gelir sarılırdın bana. Kokunu taa ciğerlerimin uc noktasına çeker sıkıca sarılırdım. “Yavaş” derdin. Beni içine mi alacaksın… Oysa elimde olsa seni alır yüreğimin içine koyar hiç bırakmazdım…
Ama şimdi hiç çıkmıyorsun içimden, her defasında dünya başıma yıkılmış bir şekil de geçiyorum o kapının önünde…
Her gece gözyaşımın şiirini yazıyorum, içimin acıdığını, içimin kanadığını çiziyorum, seni ölesiye sevdiğimi, özlediğimi söylemek bir anlam taşır mı? Özlemin rengi var mı? sarı mı, yeşil mi, mavi mi, kırmızı mı özlemin rengi?
Her akşam bir şiirde kanarsa insanın kalbi, bin acı gelip saplanırsa yüreğine, çığ gibi büyürse yalnızlığı, artık ne teselli edebilir ki…
adalı
Profesör
Özlemin rengi nedir? İşte o her neyse, en koyusunda gözlerimden avuçlarına akıyorum; sıkıca tut diye…
parya
.Nar-ı ATEŞ.
- Katılım
- 28 May 2007
- Mesajlar
- 518
- Tepkime puanı
- 54
- Puanları
- 0
- Yaş
- 41
Şıkları görmeden aklımdan ilk kurşuni geçmişti..
Özlem çeken insanın gözleri ele verir kendini,özlemin bitmesi için hep bir umut taşır yüreğinde..O umudu taşırkende bir yandan korkuya kapılır,ya bitmezse bu özlem diye..Bu gelip gitmeler bana göre kurşunidir..
Özlem çeken insanın gözleri ele verir kendini,özlemin bitmesi için hep bir umut taşır yüreğinde..O umudu taşırkende bir yandan korkuya kapılır,ya bitmezse bu özlem diye..Bu gelip gitmeler bana göre kurşunidir..
Berke
Kıdemli Üye
Şıklardan griyi seçtim,ama gökkuşağı rengi derim.
gülsün
Üye
- Katılım
- 20 Kas 2007
- Mesajlar
- 83
- Tepkime puanı
- 1
- Puanları
- 0
harika anlatmışsın, teşekkürler
özlemin bir yanı hüzün bir yanı umut o yüzden ben de kurşuni dedim,
keşke mavi olsa
özlemler kavuşmalarla renklense, herkesin bir rengi olsa, yine de bir umut işte...
